Κείμενα

56 φορές που ένιωσα γυναίκα στη σύγχρονη κοινωνία

Κάθισα μόνη μου σε μια καφετέρια σήμερα. Οι σερβιτόροι ήταν πολύ ευγενικοί και δε με παρενόχλησαν. Ένιωσα ευγνωμοσύνη. Τους άφησα μεγάλο φιλοδώρημα.

Δεν μπαίνω πια σε ταξί.

Κυκλοφορώ με τέιζερ στο χέρι όταν περνάω από άδεια στενά. Ακόμη και το μεσημέρι.

Είμαι πολύ αδύνατη. Δε μου αρέσει να έχω καμπύλες. Δε μου αρέσει να αρέσω. Νιώθω πως έτσι, κινδυνεύω.

Αποφεύγω να ανοίγω τα μηνύματα αγνώστων στα σόσιαλ.

"Πώς κάνεις έτσι; Περίοδο έχεις;"

Ο κόσμος θα ήταν καλύτερος αν στους δρόμους κυκλοφορούσαν μόνο γυναίκες.

Ξέρω πως θα έρθει σχεδόν σίγουρα και για μένα η μέρα όπου θα πρέπει να απαντήσω στην ερώτηση "Τι φορούσες". Προβάρω χρόνια την απάντηση.

Πολλοί νομίζουν ότι μισώ τους άντρες. Εγώ απλά μένω όσο πιο μακριά τους μπορώ.

Ο πατέρας μου απορεί γιατί δεν τον αγκαλιάζω, ενώ ακόμη θυμάμαι τον πόνο από την παλάμη του στο πρόσωπο μου όταν ήμουν 17.

Όταν κάποιος σταματάει στο δρόμο για να με ρωτήσει μια πληροφορία, η πρώτη μου σκέψη είναι "τρέξε όσο πιο μακριά μπορείς".

Στο λεωφορείο κάθομαι πάντα ανάμεσα σε γυναίκες και τις παρακαλάω από μέσα μου να μη φύγουν από κοντά μου.

Οφείλω κάθε φορά μια εξήγηση για το τι βιώνω στην καθημερινότητα μου. Οφείλω να ντρέπομαι για πράγματα που κάνουν άλλοι. Οφείλω να δεχτώ τις συνέπειες της ύπαρξης μου.

Σήμερα ένας άγνωστος στο ίντερνετ είδε το προφίλ μου και μου πρόσφερε λεφτά ζητώντας να επικοινωνήσω μαζί του. Δεν απάντησα. Πολλοί νομίζουν πως το σώμα μου πωλείται επειδή δε ντρέπομαι να το δείχνω. Δε μπορώ να κάνω κάτι γι' αυτό.

Όσο και να μελετήσω την κοινωνία που ζω, ποτέ δε θα βρω γιατί είναι τόσο ντροπιαστικό, τόσο επικίνδυνο το ότι δεν είμαι άντρας.

Ο,τι και να φορέσω, από το αγαπημένο μου σορτς ως το πιο φαρδύ μου κοντομάνικο, ξέρω πως κάποιος με έχει παρενοχλήσει στο δρόμο με αυτό. Οπότε φοράω απλά ο,τι θέλω.

Το αγόρι μου έχει μακριά μαλλιά. Όταν κάποιος περνάει από πίσω μας, μας κορνάρει γιατί μας περνάει για γυναίκες. Κι ας κρατιόμαστε απ' το χέρι.

Κάθε φορά που περνάω από προποτζίδικο ή καφενείο, αλλάζω πεζοδρόμιο.

Όλος ο κόσμος φαίνεται να συγκλονίζεται όταν κυκλοφορώ τόπλες στην παραλία. Αναρωτιέμαι με τι τους θήλαζαν μικρούς.