-Πού είσαι απόψε;
-Εκεί που πάνε οι απελπισμένοι ρομαντικοί.
-Και τι κάνουν;
-Πίνουν τα όνειρά τους.
-Σ' ένα μπαρ;
-Σ' ένα μπαρ.
-Εσύ; Τι πίνεις;
-Τη μοναξιά μου.
-Είναι τοξική.
-Το ξέρω.
-Φτύσ' τη πίσω στο ποτήρι και χόρεψε μαζί μου.
-Είσαι μακριά.
-Εκτόξευσε τη ψηλά στον ουρανό, να μπλεχτεί σ' ένα αστέρι και να πέσει κοντά μου.
-Θα έχουν περάσει εκατομμύρια χρόνια και δε θα υπάρχουμε. Μόνο εκείνη θα υπάρχει. Και το πεφταστέρι.
-Και ο έρωτας.
-Ο έρωτας πεθαίνει πρώτος. Πεθαίνει χίλιες φορές.
-Κι όλοι εκείνοι που χορεύουν γύρω σου; Πόσοι έρωτες να' χουν πεθάνει μέσα τους;
-Δεν ξέρω... Ίσως πολλοί, αλλά...
-Άστους, κι ας ερωτευτούμε.
-Μέχρι να πεθάνει ο έρωτας;
-Μέχρι να πεθάνει το τελευταίο αστέρι.
1/9/2022
YOU ARE READING
Κείμενα
Non-FictionΗ πεζογραφία μου. Κείμενα βγαλμένα από τα όνειρα, τα μεθύσια ή την αυτοπαρατήρηση μου. Γράμματα αυτοκτονίας, γράμματα μεθυσμένα, γράμματα για το μικρό εαυτό μου, γράμματα για τον Εκείνο που δεν εμφανίζεται παρά μόνο στα χαρτιά μου. Σιωπηλές διαμαρτυ...
