Αγαπητή μικρή,
Όλα είναι καινούργια και ωραία εδώ. Έχουμε μέχρι και τζάκι. Έχω δικό μου δωμάτιο και κανένας δε με ενοχλεί όταν ακούω μουσική. Έχασα δύο ακόμη κιλά κι έκανα ένα ακόμη τατουάζ. Η μαμά δε λέει πια κάτι. Το έχει συνηθίσει. Έχει ξεχωρίσει ποια της αρέσουν κιόλας! Νιώθω όμορφα και κανένας δε μου φέρεται πια άσχημα. Τα ρούχα μου δεν χωράνε στη ντουλάπα μου πλέον. Κι αυτό γιατί εγώ χωράω υπέροχα σε ένα εκατομμύριο ρούχα. Είμαι όμορφη, μικρή! Να, στέλνω και μια φωτογραφία. Τα μαλλιά μου μάκρυναν πολύ, γιατί δεν πηγαίνω πια κομμωτήριο. Ελπίζω να μην σε κουρεύουν ακόμα καρέ. Θυμάμαι πόσο τσίριζες στα κομμωτήρια. Σε θυμάμαι να βάζεις τις κουβέρτες στο κεφάλι σου και να κάνεις τη Ραπουνζέλ. Σου αρέσει όπως έγινε το πρόσωπο μου; Εχτές μια κοπέλα μου είπε ότι έχω όμορφες γωνίες, ότι μοιάζω με τη Μέδουσα.
Πώς πάει το σχολείο; Εγώ άρχισα επιτέλους να διαβάζω για την εξεταστική! Πάνε δύο χρόνια που τα είχα φορτώσει στον κόκορα. Εσύ μικρή διάβαζε. Είσαι πανέξυπνη, για σένα το δημοτικό δεν είναι τίποτα. Μάσησε το σαν την κιτ κατ, τη σοκολάτα που σ' αρέσει. Άκουσα ότι σε κοροϊδεύουν τα παιδιά, κι ότι οι δάσκαλοι δεν κάνουν τίποτα. Σε λένε γυαλαμπούκα και σε κάνουν να θες να φοράς συνεχώς μακρυμάνικα για να μη φαίνονται οι τρίχες στα χέρια σου. Σιγά το πράγμα, βρε μικρή. Είσαι απλώς πιο ανθρώπινη, πιο γυναίκα από αυτούς. Ξεκινάς πρώτη μια εφηβεία στην οποία σιγά σιγά θα σε ακολουθήσουν όλοι τους. Ακόμα και σε αυτό, είσαι αρχηγός, μικρή. Είσαι φτιαγμένη για να ξεκινάς επαναστάσεις. Και τι είναι η εφηβεία αν δεν είναι επανάσταση;
Πώς είναι η γιαγιά και ο παππούς; Πηγαίνεις καθόλου στη Μύκονο; Έχεις ακόμα την Άριελ κι όλα εκείνα τα παιχνίδια; Θυμάμαι είχες ένα ροζ ημερολόγιο, που έγραφες για τις πιο διασκεδαστικές, ή τις πιο δύσκολες μέρες. Να γράφεις, μικρούλα. Και μια μέρα θα γίνεις σαν εμένα. 4 βιβλία έτοιμα κι ένα σε εξέλιξη! Μια μέρα θα σου μιλήσω για τη Λίβια, την πριγκίπισσα με τις μάγισσες της. Η Λίβια μου μοιάζει. Αλλά έχει πράσινα μάτια, γιατί είναι από άλλη διάσταση. Θα σου αρέσει η ιστορία της. Μια μέρα θα σου γράψω ένα εικονογραφημένο παραμύθι με γοργόνες. Σαν αυτά που σου αρέσουν. Θα φτιάξω στο μυαλό μου μια γοργονίτσα με κοντά μαλλιά και γυαλάκια, και θα της δώσω το όνομα σου. Κι όταν κλαις, όταν σου λένε πως δε θα γίνεις ποτέ αυτό που θες, θα το διαβάζεις και θα σκέφτεσαι πως είσαι ήδη μια γοργονίτσα, πως είσαι ξεχωριστή...
Μικρή, σου γράφω για να σου θυμίσω να μη μεγαλώσεις. Αυτός ο ενθουσιασμός σου, η δίψα σου για το μέλλον, δε θέλω να σε καταπιεί, όπως εμένα. Τα πράγματα είναι δύσκολα όταν μεγαλώνεις. Τα πράγματα είναι διαφορετικά εδώ, μικρή, και με φοβίζουν. Οι άνθρωποι λένε ψέματα. Σου λένε πως σε αγαπούν, όπως λέει ο μπαμπάς ή η μαμά, και σε λίγο καιρό δε θέλουν να σε ξαναδούν. Και φεύγουν για πάντα. Κι έρχονται άλλοι, και κάνουν το ίδιο. Μικρή, ο κόσμος σου είναι ροζ, όπως τα μάγουλα σου. Όταν κάτι σε ενοχλεί, κάτι μικρό, σαν εσένα, χώνεσαι σε αυτή την παιδική σκηνή της Μπάρμπι και γράφεις με τα ροζ στυλό σου. Εγώ πίνω, κάθε μέρα. Όταν πίνω, σε θυμάμαι πιο πολύ. Όταν πίνω, βρίσκομαι εκεί, μαζί σου.
Γιατί εδώ όλα όσα ξέρεις, είναι χαλασμένα. Και δεν έχω εργαλεία να τα φτιάξω ξανά. Ο παππούς πέθανε πέρσι από καρκίνο. Η γιαγιά δε με θυμάται, και δεν τρώει. Το σπίτι στη Μύκονο το δώσαμε για να επεκταθεί η επιχείρηση τους. Τα παιχνίδια μου, τα παιχνίδια σου, άλλα στην αποθήκη, κι άλλα σε χωματερές. Βρώμικα και σπασμένα, εκείνα τα παιχνίδια που είχες αγγίξει με τόση αγάπη. Μεγαλώσαμε, μικρή. Δυστυχώς, όχι τόσο ώστε να αντέξουμε. Σου γράφω γιατί είμαστε μόνες. Σου γράφω γιατί αν σε ξεχάσω, θα ξεχάσω να με αγαπάω. Σου γράφω μέσα από το μέλλον. Ελπίζω να μπορείς να ακούσεις τη φωνή μου μέσα από τα χρόνια, τα φώτα, τους κομήτες και τις φωνές των άλλων.
Σε προστατεύω, μικρή. Να ξέρεις. Όσο βρίσκομαι μέσα σου, τίποτα δε θα σε βλάψει. Θα τρέχω μαζί με τα δάκρυα σου όταν κλαις. Θα σκαλώνω ανάμεσα στα άτσαλα γράμματα σου όταν γράφεις. Θα σε πιάνω απ' το χέρι όταν νιώθεις ότι πέφτεις στον ύπνο σου. Θα είμαι η δύναμη στην παιδική καλοσύνη σου.
Πήγαινε να αγκαλιάσεις τον παππού. Πήγαινε να παίξεις με τα παιχνίδια σου. Πήγαινε να εκτιμήσεις το τώρα. Κι εμένα άσε με. Θα με βρεις, μόλις είσαι έτοιμη.
Τα λέμε στους δρόμους του μέλλοντος, μικρή.
~2019
YOU ARE READING
Κείμενα
Non-FictionΗ πεζογραφία μου. Κείμενα βγαλμένα από τα όνειρα, τα μεθύσια ή την αυτοπαρατήρηση μου. Γράμματα αυτοκτονίας, γράμματα μεθυσμένα, γράμματα για το μικρό εαυτό μου, γράμματα για τον Εκείνο που δεν εμφανίζεται παρά μόνο στα χαρτιά μου. Σιωπηλές διαμαρτυ...