Κείμενα

Το τραγούδι του Οκτώβρη

...Σε εκείνες τις φωτογραφίες χαμογελάς. Κρατάς το τσιγάρο στο στόμα, και φοράς ένα φόρεμα που δεν σε κολακεύει, αλλά δεν φαίνεται να σε πειράζει. Ίσως ήταν μια ωραία μέρα για σένα. Ίσως να ήσουν με τους φίλους σου, ή με εκείνον. Κάποιον που σε έκανε να ξεχάσεις για λίγο πόσο μισείς τις κάμερες που πάλεψες να προσελκύσεις. Τα χέρια σου αδύνατα, με τους αγκώνες να προεξέχουν. Από το χαμόγελό σου λείπει ένα από τα ακριανά δόντια. Δεν σε νοιάζει. Εσύ χαμογελάς, ξέροντας ότι η ζωή σου ανήκει.

Άλλες φωτογραφίες, μέσα σε χαμηλά φώτα και μουσικές, κουνημένες, πολύ μακρινές, όλες έχουν εσένα στόχο, την ώρα που η φωνή σου γλιστράει απ' το χρόνο. Έλεγες ιστορίες πιο παράξενες από παραμύθια, πιο αληθινές από το σήμερα. Οι χλιαρές νότες αναδύονται απαλά από το στόμα σου, το κοινό σταματά να τις εισπνεύσει. Σκύβεις ελαφρά, χαμογελάς και πάλι. Και το κοινό σου ανταποκρίνεται. Κάπου αλλού είσαι όμως. Όχι εκεί.

Κι άλλες φωτογραφίες, που δεν τραβήχτηκαν ποτέ. Δεν τραβήχτηκαν, γιατί η πόρτα έκλεισε πίσω σου. Κλεινόσουν στο δωμάτιο με τις μαγικές σκόνες σου, που σ' έκαναν να βλέπεις τα όνειρα που ήθελες. Άλλες φορές έκαιγες τον οισοφάγο σου με δηλητήρια, μα δεν πέθαινες ποτέ. Η συνταγή της λήθης ήταν απλή για σένα. Απλά έπινες και ονειρευόσουν. Έτρεχες μακριά. Οι κάμερες σε κυνηγούσαν, σε τραβούσαν με τα πόδια σου ματωμένα, τα μάτια σου θολά και το πρόσωπό σου απλανές. Αλλά δεν σε ένοιαζε. Εσύ είχες πιει κι ονειρευόσουν.

Έτσι σε βρήκαν κι εκείνη τη μέρα. Ξαπλωμένη στο πάτωμα, να ονειρεύεσαι. Δεν ξύπνησες ποτέ. Οι κάμερες δεν έγραψαν τίποτα, οι φωτογραφίες σταματούν εκεί. Ποιος ξέρει τι έβλεπες και δεν ήθελες να ξυπνήσεις... Οι σκόνες σου, τα μπουκάλια σου, όλα έδειχναν πόσο υπέφερες. Σε έστειλαν, όπως έκαναν πάντα, σε ένα κόσμο καλύτερο για σένα. Αυτή ήταν η δουλειά τους. Κι εσύ αφέθηκες στο νανούρισμά τους, αναδύθηκες από το παράθυρο και πέταξες μακριά.

Μιλούσες. Μέχρι που μια μέρα δεν ακουγόσουν πια. Ελπίζω να βρήκες τον παράδεισο που έψαχνες για χρόνια. Και να ξύπνησες κάπου όμορφα, με τα αηδόνια να σου κελαηδούν το τραγούδι του Οκτώβρη.

Στην Amy.

~2016