Κείμενα

Παραλίγο ☆

Καλοκαίρι 2023:

Κοκαΐνη. Κάθε μέρα κοκαΐνη. Πρωινό γιαούρτι. Ίσα να μη λήξουν αυτά που μου έχουν αφήσει στο ψυγείο. Μεσημεριανό τόνος κονσέρβα. Βραδινό βότκα. Κοκαΐνη. Κοκαΐνη. Περιμένω τον Αλέκο κάθε τρίτη μέρα. Ο Αλέκος είναι ένα παιδάκι στην ηλικία της αδερφής μου, που κάθε τόσο μου λέει τα νέα του χωρίς λόγο, και χωρίς λόγο του τα λέω κι εγώ. Μου δίνει την κόκα μου, του δίνω τα λεφτά του. Είμαστε κι οι δυο σκατάδες. Κανείς μας δεν ξέρει αν θα ξανασυναντηθούμε, γιατί παίζουμε με την καρδιά μας.

Ερωτεύομαι και δεν ξέρω καν αν είναι έρωτας. Ενθουσιάζομαι και δεν ξέρω καν αν είναι εγώ. Δε μπορώ πια να κλάψω. Κοκαΐνη. Αλκοόλ. Πονάω. Σου γράφω κάτι, και στο στέλνω. Μου είπες, θα βγούμε. Κοκαΐνη. Τρεις μέρες σερί. Σε περιμένω. Δε στέλνεις τίποτα. Κοκαΐνη. Κοκαΐνη. Θα πάψω να κοιμάμαι μέχρι να υπάρξω για σένα. Κι ας πεθάνω. Κοκαΐνη. Θα με αγαπήσεις αν με γαμήσω λίγο ακόμα.

Κοκαΐνη. Μου λείπεις.

Είμαι ερωτευμένη μαζί σου.

Κοκαΐνη.

Ιούλιος.

Έχω ήδη πάθει τρία overdose. Δεν κάλεσα κανέναν. Δε θέλω να με λυπούνται. Δε θέλω να ξέρουν για τη ζωή που κάνω. Ο Αλέκος με βλέπει κάθε βδομάδα και πιο αδύνατη. Δεν πεινάω. Το προσπαθώ, και δεν πεινάω. Πεθαίνω και δεν το ξέρει άνθρωπος. Γιατί με απογοήτευσαν όλοι. Το μόνο που με νοιάζει, είναι η κόκα. Η κόκα, η κόκα... Να μην τελειώσει η κόκα. Παραγγέλνω διπλά κομμάτια. Δε με νοιάζει να πάω σούπερ μάρκετ, ούτε να φάω, ούτε να βάλω εξτέ, ούτε να με φροντίσω. Τα νύχια μου σπασμένα, κι εγώ ξεμαλλιασμένη κι υπερκινητική. Με κυβερνάει η κόκα, και την πίνω αμίλητη. Γραμμή και ώρα. Γραμμή και λεπτό. Γραμμάριο ανά βδομάδα. Έχω χλωμιάσει ολόκληρη. Μετράω κάθε τόσο την πίεση μου. Μια μέρα, οι παλμοί μου φτάνουν 185. Κάμπτω τον εγωισμό μου και τηλεφωνώ στην Κ. Θα είναι κρίμα να πεθάνω μόνη μου. Μια φωνή, μια γαμημένη αγκαλιά, αυτό χρειάζομαι. Κι όχι να ματώνω τη μύτη μου στην προσπάθεια να μην είμαι μόνη. Της λέω, να ξέρεις ότι ίσως δεν τη βγάλω. Με ακούει. Το ήρεμο, δυναμικό κορίτσι μου, με τα χιλιάδες προβλήματα, που πάντα με αγαπάει, όσο χαμηλά κι αν φτάσω. Την τρομάζω. Το ξέρω, κι ας μην το δείχνει. Μιλάμε λίγο, κι ύστερα με παίρνει ο ύπνος. Δεν ξέρουμε αν θα ξυπνήσω. Ούτε αυτή, ούτε εγώ.

Αύγουστος.

Κοκαΐνη. Γρήγορα, να πάρω κοκαΐνη! Πώς θα ταξιδέψω χωρίς καύσιμα.