Δεν σε ξέρω. Όμως κάθεσαι ώρα τώρα απέναντι μου στο λεωφορείο. Και κλαις.
Ο κόσμος επιλέγει να αγνοήσει τα δάκρυα σου, το λεωφορείο συνεχίζει κανονικά την πορεία του, ομιλίες και γέλια γύρω σου, η έκρηξη στον μικρό σου κόσμο χάνεται στο πλήθος. Σε κοιτάζω διακριτικά, με βλέπεις και κρύβεις το πρόσωπο σου. Έχεις στρογγυλό πρόσωπο, θλιμμένο, μαλλιά βαμμένα καστανά, φοράς δερμάτινο μπουφάν. Δεν υπάρχει κάτι άλλο που να ξέρω για σένα. Υπάρχουν πολλά άχρηστα πράγματα που ξέρω γενικά, όπως το ότι το ηλιοβασίλεμα στον Άρη είναι μπλε, ή το ότι το 12% του πλανήτη βλέπει ασπρόμαυρα όνειρα, ή ότι δε σου αξίζει να κλαις, ή ότι είσαι χαριτωμένη, ή ότι όλα θα πάνε καλά. Αλλά σίγουρα δε θα θες να στα πω, ή ίσως και να θες, ίσως και να έχεις ανάγκη το χέρι μου στον ώμο σου, την αμήχανη κι ανήσυχη ερώτηση μου, "Είσαι καλά;", ίσως να σε τρομάζουν οι εκδηλωτικοί άνθρωποι, αλλά οφείλω να σου πω ότι δεν είμαι καθόλου εκδηλωτική, αλλά με κάνεις να θέλω να σου γράψω λέξεις κι αυτό είναι όμορφο. Μην κλαις, όποια και να' σαι, γιατί τα δάκρυα σου σχηματίζουν πυκνές λίμνες μέσα στο λεωφορείο, οι λίμνες γίνονται κύματα, τα κύματα ανεβαίνουν και γίνονται ωκεανοί, κι εγώ έχω πετάξει ένα γυάλινο μπουκάλι με αυτές τις λέξεις κλεισμένες μέσα, το οποίο δε θα φτάσει ποτέ σε σένα, κι ας μην είμαι εγώ αυτή που καλεί για βοήθεια, αλλά εσύ. Μην κλαις γιατί κάποιος γράφει για σένα αυτή τη στιγμή, κάποιος σε ζωγραφίζει στο μυαλό του, πώς τα φέρνει καμία φορά η ζωή, βρίσκεσαι θλιμμένη ανάμεσα σε τόσο κόσμο και κάποιος επέλεξε εσένα για να κάνει τέχνη σήμερα. Μην κλαις, είναι κάτι που κανένας δεν είπε σε μένα χτες το βράδυ, αλλά σήμερα το λέω σε σένα. Δεν θα αρνηθώ να δώσω κάτι που δεν πήρα ποτέ, γι' αυτό και τα χέρια μου είναι γεμάτα ανθισμένους κήπους. Γιατί το να δίνεις, σου δίνει.
Δε θα σε ξαναδώ. Ίσως όμως το γυάλινο μπουκάλι βρει το δρόμο του μέσα απ' τις πιθανότητες του χρόνου, και φτάσει σε σένα.
Και τότε, ελπίζω να πάρεις πίσω αυτό το μικρό κομμάτι ευτυχίας που έλειπε από αυτή τη μέρα, και να συμπληρώσεις το όμορφο πρόσωπο σου.
~2018
YOU ARE READING
Κείμενα
Non-FictionΗ πεζογραφία μου. Κείμενα βγαλμένα από τα όνειρα, τα μεθύσια ή την αυτοπαρατήρηση μου. Γράμματα αυτοκτονίας, γράμματα μεθυσμένα, γράμματα για το μικρό εαυτό μου, γράμματα για τον Εκείνο που δεν εμφανίζεται παρά μόνο στα χαρτιά μου. Σιωπηλές διαμαρτυ...