ေနာက္တစ္ေန႔-
အျဖစ္ကေတာ့မႏွစ္ကနဲ႔မတူပါဘူး။တ႐ုတ္ေတြကမၺည္းတိုင္နဲ႔လက္ထပ္သလိုျဖစ္ေနပါၿပီ။က့ံေကာ္သစ္ဦးရဲ႕အမိ်ဳးေတြထဲကသက္ႀကီးဝါႀကီးေတြကိုဖိတ္ၿပီးထေနာင္းအိမ္ဝိုင္းထဲကမန္က်ည္း
ပင္ရိပ္မွာမဂၤလာကန္ေတာ့ပြဲလုပ္သည္။
ကန္ေတာ့ပြဲကပြဲသံုးဆယ္ေတာင္ေက်ာ္သည္။ရြာပိုင္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေျခာက္ေက်ာင္းအတြက္ကကန္ေတာ့ပြဲေျခာက္ပြဲ။မိဆိုင္၊ဖဆိုင္နတ္ေတြအတြက္မုန္႔ဆီေၾကာ္ျဖဴ နီ၊လက္ဖက္ကြမ္းေဆးနဲ႔ပြဲထိုးတာက(၁၀)ပြဲ။သက္ႀကီးဘိုးဘြားေတြအတြက္ကန္ေတာ့ပြဲကလည္းဆယ္ပြဲမက။ၿပီးေတာ့ရြာဝင္ေၾကးဆိုလား၊ခဲဖိုးဆိုလားရြာရဲ႕သာေရးနာေရးရန္ပံုေငြအတြက္ႏွစ္သိန္းေပးရသည္။
ကန္ေတာ့ပြဲလုပ္ဖို႔အုန္းသီး၊ငွက္ေပ်ာသီးေတြကိုသံုးဘီးနဲ႔အျပည့္သယ္ၿပီးအိမ္ကိုလာခ်ေပးေတာ့
ဇမၺဴ မ်က္လံုးေတာင္ျပဴ းသြားရသည္။အစကသူထင္ထားတာကန္ေတာ့ပြဲဆိုတာငွက္ေပ်ာသီးေလးေပၚအုန္းသီးေလးတင္ထားတာပဲလို႔။အခုေတာ့ဘယ္ဟုတ္မလဲ။
ကန္ေတာ့ပြဲျပင္ဖို႔စတီးဇလံုႀကီးေတြအလံုးသံုးဆယ္ေက်ာ္တန္းစီခ်ၿပီးျခံထဲကငွက္ေပ်ာဖက္ေတြအပံုလိုက္ခုတ္လာတာျမင္ေတာ့မွပဲသူတို႔ေျပာတဲ့ကန္ေတာ့ပြဲဆိုတာေသးေသးမႊားမႊားမဟုတ္မွန္းသိရေတာ့တာပင္။
ကန္ေတာ့ပြဲထဲမွာဖက္ရြက္ကိုကန္ေတာ့ထိုးထားတဲ့ကန္ေတာ့ၫြန္႔ဆိုတာပါသည္။နတ္ပြဲသီးသန္႔
အတြက္ကမုန္႔ဆီေၾကာ္ျဖဴ နီေၾကာ္ေပးရသည္။လၻက္ကြမ္းေဆးအတြက္လၻက္သားသန္႔သန္႔နဲ႔
ကြမ္းအစ္ကပါေသးသည္။ထေနာင္းကဇမၺဴ ႕ကိုလာေမးသည္။
“ၿမိဳ႕သား…မင္းကန္ေတာ့ပြဲထဲမွာကန္ေတာ့ေငြဘယ္ေလာက္ထည့္မွာလဲ"
“ကန္ေတာ့ေငြ"
“ေအး...တစ္ေထာင္ျဖစ္ျဖစ္ႏွစ္ေထာင္ျဖစ္ျဖစ္
ကန္ေတာ့ပြဲထဲထည့္ေပးရတယ္"
ေၾသာ္အသက္ရယ္…ဒီေကာင္ကတစ္ေထာင္တန္ကိုင္တဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူး။
“အသက္ခဏေစာင့္"
ဇမၺဴ အိမ္ေပၚတက္ၿပီးတစ္ေသာင္းတန္တစ္အုပ္ဆြဲထုတ္လာသည္။
YOU ARE READING
အညာမြေယာခြေတောမှာပျော်ပုံရှာတော့(Completed)(U&Z)အညာေျမယာေျခေတာမွာေပ်ာ္ပံုရွာေတာ့
General Fictionခင်ဗျားတော့ကျုပ်လက်ကပြေးမလွတ်တော့ပါဘူး။ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကိုလာဖို့သာပြင်ပေတော့... မလာဘူးလား...မလာရင်ကျုပ်ကမရရအောင်ဆွဲခေါ်မှာလေခင်ဗျားရဲ့... ဇမ္ဗူထက်ရှား "ခင္ဗ်ားေတာ့က်ဳပ္လက္ကေျပးမလြတ္ေတာ့ပါဘူး။က်ဳပ္ရင္ခြင္ထဲကိုလာဖို႔သာျပင္ထားေပေတာ့...မလာဘူးလား...မလာရင္က...
