ေအာင္သီဟကစုေလးမ်က္ႏွာကိုအခ်ိန္ေတာ္
ေတာ္ၾကာေအာင္စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ေအာင္စုက-
“တကယ္ေျပာတာ။ကိုႀကီးကမ႐ိုက္ေတာ့ဘူးလို႔ေျပာလိုက္တုန္းကကၽြန္ေတာ္တကယ္ဝမ္း
နည္းသြားတာ"
“ဘာလို႔လဲ"
“အရမ္းဆိုးေနတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္ကိုသူ႔ရဲ႕
ဆရာကနင္ဘာလုပ္လုပ္ငါမဆံုးမေတာ့ဘူး။ငါ
မင္းကိုဥေပကၡာျပဳလိုက္ၿပီလို႔ေျပာလိုက္သလိုပဲ။ကိုႀကီးကကၽြန္ေတာ့္ကိုဥေပကၡာျပဳလိုက္သလိုမိ်ဳး…
“မဟုတ္ဘူး…မဟုတ္ဘူးစုေလး။စုေလးကိုမ
႐ိုက္ေတာ့တာအဲဒီသေဘာမိ်ဳးနဲ႔မဟုတ္ပါဘူး"
ေအာင္သီဟေအာင္စုစကားကိုအျမန္ပင္ျငင္း
ဆန္မိသည္။ၿပီးမွ-
“ဟင္း…စုေလးကလိမၼာတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္ပါကြာ။အစကတည္းကမ႐ိုက္ဘဲေနခဲ့ရမွာ"
“ကိုႀကီးေနာင္တရလား။ကၽြန္ေတာ့္ကို႐ိုက္မိတဲ့အတြက္"
“အဲလိုေတာ့လည္းမရပါဘူး"
“ဘာလို႔မရတာလဲ"
“ကိုႀကီးကစုေလးကိုနာက်င္ေစခ်င္လို႔႐ိုက္ခဲ့တာမွမဟုတ္တာ။စုေလးေပၚထားတဲ့ကိုႀကီးရဲ႕ေစတနာေတြကစစ္မွန္ပါတယ္။စစ္မွန္လို႔လည္းကိုႀကီးရဲ႕ဆႏၵေတြျပည့္ၿပီေလ”
“ဘာဆႏၵေတြျပည့္တာလဲ"
“စုေလးကဆယ္တန္းေအာင္ေအာင္ႀကိဳးစားမယ္လို႔စုေလးကိုယ္တိုင္ကတိေပးလာတယ္။စု
ေလးကလိမ္ညာတတ္တဲ့ကေလးတစ္ေယာက္
မဟုတ္ဘူး။ကတိေပးၿပီးရင္ကတိတည္ေအာင္
ၾကိဳးစားမယ္ဆိုတာကိုႀကီးယံုတယ္"
စုေလးကသူ႔မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္လာသည္။စု
ေလးမ်က္ဝန္းတြင္အရည္ၾကည္ေလးေတြလဲ့ေနသည္။ငိုခ်င္ေနတာလားစုေလးရယ္။ငိုခ်င္ရင္ငိုခ်လိုက္ပါ။အရင္လိုပဲေနပါ။ခံစားခ်က္ေတြကိုႀကိတ္ၿပီးၿမိဳသိပ္မထားပါနဲ႔"
“ကိုႀကီး…"
“ဟင္"
“ကၽြန္ေတာ္…"
“အင္းေျပာ”
“ကိုက္လို႔ရလား”
“ဘာရယ္"
“အရင္တုန္းကလိုမိ်ဳးကိုႀကီးရင္ဘတ္ကိုကိုက္ခ်င္တယ္။အဲဒါကိုက္လို႔ရေသးလား"
YOU ARE READING
အညာမြေယာခြေတောမှာပျော်ပုံရှာတော့(Completed)(U&Z)အညာေျမယာေျခေတာမွာေပ်ာ္ပံုရွာေတာ့
General Fictionခင်ဗျားတော့ကျုပ်လက်ကပြေးမလွတ်တော့ပါဘူး။ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကိုလာဖို့သာပြင်ပေတော့... မလာဘူးလား...မလာရင်ကျုပ်ကမရရအောင်ဆွဲခေါ်မှာလေခင်ဗျားရဲ့... ဇမ္ဗူထက်ရှား "ခင္ဗ်ားေတာ့က်ဳပ္လက္ကေျပးမလြတ္ေတာ့ပါဘူး။က်ဳပ္ရင္ခြင္ထဲကိုလာဖို႔သာျပင္ထားေပေတာ့...မလာဘူးလား...မလာရင္က...
