ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ေဝလီေဝလင္းတြင္ထေနာင္းအိပ္ယာကထသည္။ဇမၺဴ လည္းထေနာင္းေနာက္ကကပ္ပါလာသည္။
ထေနာင္းအိမ္ဝိုင္းထဲတြင္ေကာက္ရိတ္သြားၾကမဲ့စည္းသူစည္းသားေတြေရာက္ေနၾကၿပီ။ထေနာင္းကသူ႔စည္းကအလုပ္သမားေတြကိုေကာက္ရိတ္ရမဲ့လယ္ေတြဆီလူခြဲၿပီးလႊတ္သည္။
အလုပ္သမားေတြအလ်ိဳအလ်ိဳနဲ႔ထြက္သြားၾကေတာ့ထေနာင္းထမင္းစားသည္။ထမင္းစားၿပီးဆိုင္ကယ္ဆြဲထုတ္လာေတာ့ဇမၺဴ ကခေမာက္တစ္
လံုးေဆာင္းၿပီးသူ႔ဆိုင္ကယ္ေနာက္ကေနအတင္းခြတက္သည္။
"ေဟ့ေကာင္ၿမိဳ႕သားမင္းဘယ္လိုျဖစ္ေနတာ
တုန္း"
"လိုက္ခဲ့မွာ"
"က်စ္...အားအားယားယားဆိုင္ကယ္ပတ္စီးတာမဟုတ္ဘူး။ငါအလုပ္လုပ္ရမွာေနခဲ့"
"မေနဘူး။လိုက္မွာ"
ေတာက္တဲ့ကပ္သလိုကပ္ေနတဲ့ဇမၺဴ ႕ကိုခြာခ်လို႔
မရေတာ့ထေနာင္းဆိုင္ကယ္ေနာက္ကတင္ေခၚခဲ့ရသည္။ဇမၺဴ ႕လက္ေတြကသူ႔ခါးကိုက်စ္ေနေအာင္ဖက္ထားသည္။သူ႔ထက္ေခါင္းတစ္လံုးပိုျမင့္တဲ့ေကာင္ကသူ႔အရပ္အေမာင္းကိုမွအားမနာထေနာင္းပုခံုးေပၚေမးတင္ထားသည္။
"ေဟ့ေကာင္မင္းေခါင္းႀကီးေထာင္စမ္းကြာ။
လည္ပင္းမွာယားက်ိက်ိနဲ႔"
ဇမၺဴ ကထေနာင္းစကားကိုမၾကားသလိုလုပ္ေန
ေတာ့ထေနာင္းသူ႔မ်က္ႏွာကိုလက္တစ္ဖက္နဲ႔တြန္းဖယ္ၿပီး-
"ေျပာရင္နားေထာင္ၿမိဳ႕သား။ေတာလမ္းကေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး။ငါလက္လႊတ္ၿပီးစီးရင္ႏွစ္ေယာက္လံုးမသာေပၚသြားမယ္"
ဒီေတာ့မွဇမၺဴ ေခါင္းျပန္ေထာင္သြားသည္။ထေနာင္းခါးကိုဖက္ထားတာေတာ့နဲနဲမွမေလွ်ာ့။ေန႔
လည္းေန႔မို႔ညလည္းညမို႔သူမို႔ဖက္ႏိုင္လြန္းတယ္။
"မင္းနဲနဲေလွ်ာ့ဖက္လို႔မရဘူးလား"
"မရဘူး"
"ေအး...ညက်ရင္ဖက္လံုးဖက္အိပ္"
"ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္လံုးရွိေနတာ။ဖက္လံုး
ဖက္စရာလား"
"ငါမရွိဘူး။ညက်ေတာသြားအိပ္ရမွာ"
"ဘာလို႔တုန္း"
YOU ARE READING
အညာမြေယာခြေတောမှာပျော်ပုံရှာတော့(Completed)(U&Z)အညာေျမယာေျခေတာမွာေပ်ာ္ပံုရွာေတာ့
General Fictionခင်ဗျားတော့ကျုပ်လက်ကပြေးမလွတ်တော့ပါဘူး။ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကိုလာဖို့သာပြင်ပေတော့... မလာဘူးလား...မလာရင်ကျုပ်ကမရရအောင်ဆွဲခေါ်မှာလေခင်ဗျားရဲ့... ဇမ္ဗူထက်ရှား "ခင္ဗ်ားေတာ့က်ဳပ္လက္ကေျပးမလြတ္ေတာ့ပါဘူး။က်ဳပ္ရင္ခြင္ထဲကိုလာဖို႔သာျပင္ထားေပေတာ့...မလာဘူးလား...မလာရင္က...
