ဇမၺဴ တစ္ကိုယ္လံုးပူေလာင္လာသျဖင့္ကုတ္အကႌ်ကိုဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။
“ငါအခန္းျပန္ႏွင့္မယ္။မင္းတို႔သူေဌးကေတာ္ကို
ေခၚၿပီးငါ့အခန္းလာပို႔"
ဇမၺဴ ထြက္သြားေတာ့စိုင္းေက်ာ္နဲ႔ဖားေလးတစ္
ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္မိၾကသည္။
စိုင္းေက်ာ္က-
“သူေဌးကေတာ္ကဘယ္သူ႔ကိုေျပာတာလဲ"
ႏွစ္ေယာက္သားဦးထက္ရွားေဘးကႀကီးေထြးဆီအၾကည့္ေရာက္သြားၾကသည္။ဖားေလးက-
“ႀကီးေထြးကိုေခၚၿပီးေဘာ့စ္အခန္းထဲသြားပို႔ရမွာလား"
“မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ေဘာ့စ္ရဲ႕အခုအေျခအေနက
ႀကီးေထြးကိုမလိုအပ္ဘူး"
“ဒါဆိုေဘာ့စ္ေျပာတဲ့သူေဌးကေတာ္ဆိုတာ…”
ႏွစ္ေယာက္သားတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီးသံၿပိဳင္ေရရြတ္မိၾကသည္။
“ေနာင္းေနာင္းကိုေျပာတာ"
စိုင္းေက်ာ္နဲ႔ဖားေလးနားလည္မႈရသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ထေနာင္းဆီေျပးထြက္သြားၾကသည္။ထေနာင္းဆီကိုေရာက္ေတာ့-
“ေနာင္းေနာင္း…ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔အိမ္ထဲကိုလိုက္ခဲ့ပါ"
“ဘာလို႔တုန္း"
“ဟိုေရာက္ရင္သိမွာပါေနာင္းေနာင္း"
“ေၾသာ္"
ထေနာင္းလည္းဘုမသိဘမသိနဲ႔စိုင္းေက်ာ္တို႔
ေခၚတဲ့ေနာက္ကိုလိုက္လာခဲ့သည္။အိမ္ႀကီးရဲ႕
အေပၚထပ္ဇမၺဴ ႕အခန္းေရွ႕ေရာက္သြားေတာ့စိုင္းေက်ာ္က-
“ေနာင္းေနာင္းအထဲကိုဝင္သြားလိုက္ပါ"
ထေနာင္းအခန္းထဲကိုဝင္လာခဲ့သည္။အခန္းထဲကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ႏွင္းဆီပြင့္ဖတ္ေတြႀကဲျဖန္႔
ထားတဲ့ႏွစ္ေယာက္အိပ္ခုတင္က်ယ္ႀကီးေပၚမွာဇမၺဴ ကကန္႔လန္႔ႀကီးအိပ္ေနတာကိုေတြ႕ရသည္။သူဝတ္ထားတဲ့ကုတ္ေတြ၊နက္ခ္တိုင္ေတြ၊ခါးပတ္ေတြ၊ဖိနပ္ေတြအကုန္လံုးၾကမ္းျပင္မွာပ်ံ႕ႀကဲ
ေနသည္။
ဘာတုန္းဟ…ခုနတုန္းကေတာ့သူငယ္ခ်င္းေတြ
ေရွ႕မွာေျမာက္ႂကြေျမာက္ႂကြနဲ႔။ဖလန္းဖလန္းထ
ေနၿပီးေတာ့အခုကဘယ္လိုျဖစ္ရတာတုန္း။
YOU ARE READING
အညာမြေယာခြေတောမှာပျော်ပုံရှာတော့(Completed)(U&Z)အညာေျမယာေျခေတာမွာေပ်ာ္ပံုရွာေတာ့
General Fictionခင်ဗျားတော့ကျုပ်လက်ကပြေးမလွတ်တော့ပါဘူး။ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကိုလာဖို့သာပြင်ပေတော့... မလာဘူးလား...မလာရင်ကျုပ်ကမရရအောင်ဆွဲခေါ်မှာလေခင်ဗျားရဲ့... ဇမ္ဗူထက်ရှား "ခင္ဗ်ားေတာ့က်ဳပ္လက္ကေျပးမလြတ္ေတာ့ပါဘူး။က်ဳပ္ရင္ခြင္ထဲကိုလာဖို႔သာျပင္ထားေပေတာ့...မလာဘူးလား...မလာရင္က...
