ဇမၺဴ ကေဘာင္းဘီရွည္ပြပြႀကီးဝတ္၊ခ်ည္သား
လက္ရွည္အကႌ်ပြပြႀကီးဝတ္ၿပီးခေမာက္ေဆာင္းထားသည္။တြတ္ပီဖိနပ္လို႔ေခၚတဲ့ေတာစီးလည္
ရွည္ဖိနပ္ႀကီးစီးထားၿပီးလယ္ကန္သင္းတြင္ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးရပ္ေနသည္။သူ႔အဝတ္ေတြက
ေလအတိုက္မွာတဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးလြန္႔လို႔။မသိရင္
စာေျခာက္႐ုပ္ႀကီးလိုပဲ။
လယ္ကန္သင္းတြင္ရပ္ကာေနၾကာခင္းႀကီးကို
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ၾကည့္ေနတဲ့ဇမၺဴ ႕အနားကိုထေနာင္းေရာက္လာခဲ့သည္။
“ၿမိဳ႕သား"
“ဘာတုန္း"
“ေနၾကာခင္းကလွေသးလား"
“လွဘူး…လွဘူး"
“မင္းပဲအရင္ကလွဆို"
“ဒီေလာက္ငုတ္တုတ္ငိုက္ၿပီးအပင္လိုက္ေျခာက္ေနတာလွေနမလား…ခင္ဗ်ားႀကီးေတာ္ႀကီး
ပဲလွ"
အဲ…ဟုတ္တယ္။ကိုထေနာင္းႀကီးေတာ္ကေတာ္ေတာ္ကိုလွတာ။ႀကီးေထြးကကိုထေနာင္းနဲ႔႐ုပ္ခ်င္းဆင္တူၿပီးေတာ္ေတာ္ကိုလွသည္။
ထေနာင္းနဲ႔လူငွားႏွစ္ေယာက္ကလယ္ထဲဆင္း
ၿပီးေနၾကာပြင့္ေတြကိုတံဇဥ္နဲ႔ျဖတ္ၿပီးပီနန္အိတ္
ထဲထည့္သည္။ေနၾကာပြင့္ေတြကအပြင့္ဝါဝါႀကီး
ေတြမဟုတ္ေတာ့ေပ။အဝါေရာင္ပြင့္ဖတ္ေတြမရွိေတာ့ဘဲအေစ့မဲမဲေတြနဲ႔ရင့္မည့္ေနတဲ့ေနၾကာပြင့္ႀကီးေတြ။
႐ိုးတံေတြကစိမ္းေနဆဲျဖစ္ၿပီးအပြင့္ေျခာက္ေတြမဟုတ္ေသးေတာ့ေနၾကာပြင့္ေတြကေပါ့ေပါ့ပါးပါးမဟုတ္။တစ္ပြင့္စီကိုကေတာ္ေတာ္ေလးလံသည္။ပီနန္အိတ္ႀကီးနဲ႔ျပည့္သြားရင္ဇမၺဴ ကေန
ၾကာပြင့္အိတ္ႀကီးထမ္းၿပီးတလင္းကုန္းေပၚသယ္သြားေပးရသည္။
ေနၾကာပင္ေတြကအတန္းလိုက္စနစ္တက်စိုက္
ပ်ိဳးထားတာမဟုတ္ေတာ့ေနၾကာပြင့္အိတ္ႀကီးကိုဒရြတ္တိုက္ၿပီးဆြဲယူသြားလို႔မရ။အပင္ႀကိဳအပင္
ၾကားကေနတလင္းကုန္းေပၚေရာက္တဲ့ထိပုခံုးေပၚထမ္းၿပီးသယ္ရသည္။
တစ္ဖက္ကလယ္ကြက္ထဲမွာေအာင္သီဟလည္းအားႀကိဳးမာန္တက္အလုပ္လုပ္ေနသည္။ဆရာတပည့္ႏွစ္ေယာက္လံုးေယာကၡမအိမ္ေပၚမေခၚဘဲနဲ႔တက္ေနၾကၿပီးအခုေတာ့ထမင္းဖိုးေက်ေအာင္ေပးဆပ္ေနရသည္။
YOU ARE READING
အညာမြေယာခြေတောမှာပျော်ပုံရှာတော့(Completed)(U&Z)အညာေျမယာေျခေတာမွာေပ်ာ္ပံုရွာေတာ့
General Fictionခင်ဗျားတော့ကျုပ်လက်ကပြေးမလွတ်တော့ပါဘူး။ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကိုလာဖို့သာပြင်ပေတော့... မလာဘူးလား...မလာရင်ကျုပ်ကမရရအောင်ဆွဲခေါ်မှာလေခင်ဗျားရဲ့... ဇမ္ဗူထက်ရှား "ခင္ဗ်ားေတာ့က်ဳပ္လက္ကေျပးမလြတ္ေတာ့ပါဘူး။က်ဳပ္ရင္ခြင္ထဲကိုလာဖို႔သာျပင္ထားေပေတာ့...မလာဘူးလား...မလာရင္က...
