ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာေတာ့ထေနာင္းကဇမၺဴ ႕
ကိုေျပာေတာ့သည္။
"ငါ့ကိုရြာျပန္ပို႔ေပး"
"ဒီေန႔တစ္ရက္ေတာ့ေနလိုက္ပါ"
"မေနဘူး။ငါ့စည္းကအလုပ္ေတြရွိေသးတယ္။လယ္စိုက္မဲ့ေတာင္သူေတြကဒီေန႔စိုက္ေပးဖို႔
ေျပာထားၾကတာငါေကာက္စိုက္မေတြလႊတ္
ေပးရဦးမယ္"
"အသက္ကလည္းဖုန္းနဲ႔ဆက္ၿပီးေျပာလိုက္လို႔
မရဘူးလား။ဘယ္သူေတြကဘယ္သူ႔လယ္ကိုသြားစိုက္ဆိုၿပီးေတာ့ေလ"
"အဲေလာက္မလြယ္ဘူးကြ။ငါကငါ့အလုပ္ကိုငါ
မျမင္ရဘဲနဲ႔မလုပ္တတ္ဘူး။သူတို႔ကိုလႊတ္ၿပီးရင္သူတို႔ေနာက္ကေနေတာထဲအထိငါလိုက္ၾကည့္တာမင္းအသိပဲမဟုတ္ဘူးလား"
အသက္ကလည္းကြာတစ္ရက္တစ္ေလပဲကို။ဒီေန႔ကုမၸဏီမွာအေရးႀကီးကိစၥေတြရွိေနလို႔ပါ။
မနက္ျဖန္က်ရင္ေသခ်ာေပါက္ျပန္ပို႔ေပးပါ့မယ္"
"မရဘူး။ငါမနက္ျဖန္အထိမေစာင့္ႏိုင္ဘူး"
"အသက္..."
"ဘာလဲ...မင္းတို႔သူေဌးေတြလုပ္တဲ့အလုပ္ကပဲအေရးႀကီးတာလား။ငါတို႔ေတာသူေတာင္သား
ေတြလုပ္ရတဲ့အလုပ္ကက်ေတာ့အေရးမႀကီးဘူးလား"
"ကိုယ္အဲလိုမေျပာဘူးေလအသက္"
"မင္းသိလား...ငါတို႔ေတာမွာငါတို႔လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ကငါတို႔ရဲ႕ဘဝပဲ။မင္းျပန္မပို႔ရင္ငါ့ဟာငါျပန္
မယ္။မင္းေမြးထားတဲ့သားကိုမင္းဘာသာဂ႐ုစိုက္"
"မဟုတ္ေသးဘူးေလ...အသက္"
ထေနာင္းကဘန္ဂလိုထဲကေနေျပးထြက္သြားတာေၾကာင့္ဇမၺဴ ကမန္းကတန္းလိုက္ဆြဲရသည္။
"အသက္ရာ...ကိုယ္အဲဒီလိုသေဘာနဲ႔ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ကိုယ္တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။အသက္ရဲ႕အလုပ္ကိုအထင္ေသးတာလည္းမဟုတ္ဘူး။ေစာ္ကားတာလည္းမဟုတ္ဘူး။အသက္စိတ္မဆိုးပါနဲ႔။အသက္နဲ႔သားကိုရြာျပန္ပို႔ေပးပါ့မယ္"
ဇမၺဴ ကေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ႔ေျပာေနတာကိုထေနာင္းကစိတ္ဆိုးေျပဟန္မျပ။
"အသက္...ကိုယ္တကယ္ေတာင္းပန္ေနတာပါ။စိတ္မဆိုးပါနဲ႔။ကိုယ္အလုပ္ေတြရွိေနေသးလို႔ေနာက္မွပဲရြာျပန္လာခဲ့မယ္။အခုစိုင္းေက်ာ္နဲ႔ဖားေလးကိုလိုက္ပို႔ခိုင္းေပးမယ္။စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ေနာ္...အသက္"
YOU ARE READING
အညာမြေယာခြေတောမှာပျော်ပုံရှာတော့(Completed)(U&Z)အညာေျမယာေျခေတာမွာေပ်ာ္ပံုရွာေတာ့
General Fictionခင်ဗျားတော့ကျုပ်လက်ကပြေးမလွတ်တော့ပါဘူး။ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကိုလာဖို့သာပြင်ပေတော့... မလာဘူးလား...မလာရင်ကျုပ်ကမရရအောင်ဆွဲခေါ်မှာလေခင်ဗျားရဲ့... ဇမ္ဗူထက်ရှား "ခင္ဗ်ားေတာ့က်ဳပ္လက္ကေျပးမလြတ္ေတာ့ပါဘူး။က်ဳပ္ရင္ခြင္ထဲကိုလာဖို႔သာျပင္ထားေပေတာ့...မလာဘူးလား...မလာရင္က...
