ေအာင္သီဟေရခ်ိဳးခန္းထဲကေနထြက္လာခဲ့သည္။ေအာင္စုကဖုန္းေလးကိုင္ၿပီးေတြေတြေငး
ေငးေလးျဖစ္ေနသည္။
“စုေလး"
“ဗ်ာ…ကိုႀကီး"
“ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ"
“ဘာ…ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။ဒီမွာမေနျခည္ဖုန္းဆက္တယ္။ေနာက္အပတ္ထဲမွာကုမၸဏီအစည္းအေဝးရွိတယ္တဲ့"
“အင္း…ကိုႀကီးသြားရင္အျပန္က်ဘာဝယ္ခဲ့ရ
မလဲ။စုေလးဘာစားခ်င္လဲ"
“ဘာျဖစ္ျဖစ္ရပါတယ္"
“စားခ်င္တာေျပာေလ"
“ကိုႀကီးဝယ္လာတာစားမယ္"
“ဟင္း”
ေအာင္သီဟသက္ျပင္းခ်မိသည္။အရင္ကလိုဆိုရင္စုေလးကသူ႔ပါးစပ္ထဲရွိသမွ်အစားအေသာက္နာမည္ေတြတန္းစီၿပီးအကုန္ရြတ္ျပမွာပဲ။အခုေတာ့လူႀကီးဆန္ဖို႔ႀကိဳးစားေနၿပီ။
“အင္းပါ။စုေလးႀကိဳက္တတ္တာေတြကိုႀကီးဝယ္
လာခဲ့မယ္။ကိုႀကီးအလႉလွည့္သြားရင္စုေလးေလွ်ာက္မသြားနဲ႔ေနာ္”
“အလႉမ႑ပ္ကိုသြားၾကည့္ခ်င္တယ္"
“ကိုႀကီးျပန္လာတဲ့အထိေစာင့္ေလ။ကိုႀကီးျပန္
လာမွအတူတူသြားၾကမယ္ေလေနာ္စုေလး။အလႉရက္ဆိုေတာ့လူရႈပ္တယ္။ကေလးေတြလည္းရႈပ္တယ္။စုေလးကိုဝင္တိုက္မိေနမွာစိုးလို႔"
“ဟုတ္ကဲ့"
ေအာင္သီဟစုေလးေရွ႕မွာအတန္ၾကာေအာင္ရပ္ေနမိသည္။ေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာကာစမို႔
သူအကႌ်မဝတ္ရေသးေပ။အရင္ကလိုသာဆိုရင္စုေလးကသူ႔ရင္ဘတ္ႀကီးကိုေငးၾကည့္ေနမွာအမွန္ပင္။စုေလးကသူ႔ရဲ႕ရင္အုပ္က်ယ္ႀကီးေတြကိုသေဘာက်တဲ့သူမို႔သူ႔ရင္ဘတ္ကိုလက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔တို႔ထိကိုင္ၾကည့္ေနမိမွာအမွန္ပင္။အခုေတာ့ခ်က္ခ်င္းပဲမ်က္ႏွာလႊဲသြားသည္။
လြမ္းတယ္စုေလးရယ္။မင္းရဲ႕ဟိုအရင္ကအထိအေတြ႕ေလးေတြကိုျပန္လိုခ်င္တယ္။ရမၼက္မပါဘဲပကတိျဖဴ စင္တဲ့မင္းရဲ႕အထိအေတြ႕ေလးေတြကိုတကယ္မက္ေမာတယ္။ျပန္မလာႏိုင္ေတာ့မွန္းသိေပမဲ့ျပန္လာေစခ်င္တယ္။
YOU ARE READING
အညာမြေယာခြေတောမှာပျော်ပုံရှာတော့(Completed)(U&Z)အညာေျမယာေျခေတာမွာေပ်ာ္ပံုရွာေတာ့
General Fictionခင်ဗျားတော့ကျုပ်လက်ကပြေးမလွတ်တော့ပါဘူး။ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကိုလာဖို့သာပြင်ပေတော့... မလာဘူးလား...မလာရင်ကျုပ်ကမရရအောင်ဆွဲခေါ်မှာလေခင်ဗျားရဲ့... ဇမ္ဗူထက်ရှား "ခင္ဗ်ားေတာ့က်ဳပ္လက္ကေျပးမလြတ္ေတာ့ပါဘူး။က်ဳပ္ရင္ခြင္ထဲကိုလာဖို႔သာျပင္ထားေပေတာ့...မလာဘူးလား...မလာရင္က...
