ထေနာင္းနဲ႔ဇမၺဴ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ေတာထဲကိုထြက္ခဲ့
ၾကသည္။ဒီေန႔အိမ္မွာငါးေျခာက္ခုတ္မွာမို႔ေစာ
ေစာစီးစီးႏြားေကၽြးၿပီးျမက္သြားရိတ္သည္။
လယ္ကန္သင္း႐ိုးတစ္ေလွ်ာက္ထေနာင္းရိတ္ၿပီးပံုသြားတဲ့ျမက္ေတြကိုဇမၺဴ ကပီနန္အိတ္တစ္လံုးနဲ႔ေနာက္ကလိုက္ၿပီးေကာက္ထည့္သည္။အိတ္
ၾကီးနဲ႔အျပည့္ရသြားေတာ့ဇမၺဴ ျမက္အိတ္ႀကီးထမ္းၿပီးဆိုင္ကယ္ရပ္ထားရာဆီသယ္သြားသည္။
ေမာင္တစ္ထမ္းမယ္တစ္ရြက္တဲ့။ျဖစ္ႏိုင္ရင္ကိုထေနာင္းကိုပဲထမ္းေခၚသြားခ်င္တယ္။
ထေနာင္းသြားေလရာမွာဇမၺဴ ပါလြန္းလို႔ရြာက
လူေတြက“ေနာင္းေနာင္းကိုျမင္ရင္ၿမိဳ႕သားကို
ပါျမင္တယ္”လို႔ေျပာစမွတ္ကိုတြင္ေနၿပီ။
ထေနာင္းကဆိုင္ကယ္လက္ကိုင္နဲ႔လူထိုင္တဲ့ေနရာၾကားမွာျမက္အိတ္ႀကီးခ်ၿပီးခြထိုင္သည္။ေနာက္ကအရႈပ္ထုပ္သာမပါရင္ျမက္အိတ္ကိုေနာက္ကတင္ၿပီးသက္ေသာင့္သက္သာေမာင္းလို႔
ရသည္။အခုေတာ့ေတာက္တဲ့လိုတြယ္ေနတဲ့
ဇမၺဴ ႕ေၾကာင့္ေရွ႕ေရာေနာက္ေရာမလူးသာမလြန္႔သာ။ဆိုင္ကယ္ေကြ႕ရင္လည္းအဆင္မေျပ။
တစ္လမ္းလံုးလည္းထိန္းေမာင္းေနရသည္။
ေတာကအျပန္ေအာင္စုတို႔အိမ္ဝိုင္းထဲဝင္လာေတာ့အိမ္ေရွ႕မွာေအာင္သီဟကားရပ္ထားတာေတြ႕ရသည္။ထေနာင္းဆိုင္ကယ္ရပ္လိုက္ေတာ့အိမ္ထဲကသူ႔ဦးေလး(ေအာင္စုအေဖ)ထြက္လာသည္။ထေနာင္းက-
“ျပန္လာၿပီလားေလးေလး…ေအာင္စုေရာ"
“ေနာင္းေနာင္းကၽြန္ေတာ္ဒီမွာ"
ေအာင္စုကအိမ္ထဲကေနလွမ္းေအာ္သည္။သူ႔
ေျခေထာက္ကခြဲစိတ္ၿပီးစတီးေခ်ာင္းထည့္ထားတဲ့အျပင္ေက်ာက္ပတ္တီးပါစီးထားတာမို႔ေကြးမရ၊ဆန္႔မရ၊လမ္းေလွ်ာက္လို႔လည္းမရ။ထေနာင္းကျမက္အိတ္ႀကီးပစ္ခ်ၿပီးဆိုင္ကယ္ေပၚကဆင္းလာသည္။ဦးေအာင္ျမင့္က-
“ေက်းဇူးပဲငါ့တူေရ။ငါအိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီဆိုေတာ့မင္းနားလိုက္ေတာ့"
“အင္းပါ။ေအာင္စုအေျခအေနကဘာတဲ့တုန္း
ေျခေထာက္က"
“အိမ္ကိုတစ္လျပန္နားခိုင္းလိုက္တာ။တစ္လျပည့္ရင္ျပန္သြားျပရမွာတဲ့"
YOU ARE READING
အညာမြေယာခြေတောမှာပျော်ပုံရှာတော့(Completed)(U&Z)အညာေျမယာေျခေတာမွာေပ်ာ္ပံုရွာေတာ့
General Fictionခင်ဗျားတော့ကျုပ်လက်ကပြေးမလွတ်တော့ပါဘူး။ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကိုလာဖို့သာပြင်ပေတော့... မလာဘူးလား...မလာရင်ကျုပ်ကမရရအောင်ဆွဲခေါ်မှာလေခင်ဗျားရဲ့... ဇမ္ဗူထက်ရှား "ခင္ဗ်ားေတာ့က်ဳပ္လက္ကေျပးမလြတ္ေတာ့ပါဘူး။က်ဳပ္ရင္ခြင္ထဲကိုလာဖို႔သာျပင္ထားေပေတာ့...မလာဘူးလား...မလာရင္က...
