ေနာက္တစ္ေန႔ကစၿပီးထေနာင္းနာလန္ထူလာပါၿပီ။ေနေကာင္းၿပီဆိုတာနဲ႔ထေနာင္းကအလုပ္
လုပ္ဖို႔ျပင္ေတာ့သည္။အလႉရက္ေတြမွာအလုပ္ရႈပ္ေနတာနဲ႔ေတာကိုမသြားျဖစ္တာၾကာၿပီ။ေကာက္ႀကီးစပါးရိတ္သိမ္းၿပီးလယ္ကြက္ေတြအကုန္
လံုးႏွမ္းနဲ႔ေနၾကာေတြႀကဲထားသည္။
ထေနာင္းေတာသြားမယ္ဆိုၿပီးဆိုင္ကယ္ထုတ္
ေတာ့ဇမၺဴ က-
“အသက္ရာ…အိမ္မွာၿငိမ္ၿငိမ္ေနလို႔မရဘူးလား"
“အိမ္မွာၿငိမ္ၿငိမ္ေနေနတာပဲေလ။အခုကေတာကိုသြားၾကည့္မွာ။ၾကည့္ရံုပဲၾကည့္မွာ"
“ကိုယ္လိုက္ပို႔မယ္"
ဇမၺဴ ကထေနာင္းလက္ထဲကဆိုင္ကယ္ေသာ့ကိုဆြဲယူၿပီးဆိုင္ကယ္ေပၚတက္ထိုင္ကာစက္ႏိႈးလိုက္သည္။
“မင္းဆိုင္ကယ္စီးတတ္လို႔လား"
“ကိုယ္မလုပ္တတ္တာဘာမွမရွိဘူး"
“အဲဒါနဲ႔မ်ားေတာင္ငါ့ကိုတစ္ခါမွဆိုင္ကယ္ေမာင္းမေပးဘူး။ငါ့ေနာက္ကေနေမွးလိုက္ေနတယ္"
“ဟင္းဟင္း…”
ဇမၺဴ ကျပံဳးျပံဳးႀကီးလုပ္ေနသည္။ခင္ဗ်ားေနာက္ကလိုက္မွခင္ဗ်ားကိုဖက္ထားလို႔ရမွာေပါ့။က်ဳပ္ေရွ႕
ကေမာင္းရင္ခင္ဗ်ားကက်ဳပ္ကိုဖက္ထားမွာမွမဟုတ္တာ။
“အသက္"
“ဘာလဲ"
“ေမာင္းေတာ့မယ္"
“ေမာင္းေလ”
“အသက္လက္ကဘယ္ေရာက္ေနတာတုန္း"
“ဆိုင္ကယ္ကိုကိုင္ထားတယ္”
အဟုတ္ကိုပါပဲ။လူပ်ိဳႀကီးကဆိုင္ကယ္ခံုရွည္ေနာက္ၿမီးကကြင္းကိုကိုင္ထားသည္။အဲဒါေၾကာင့္မို႔ခင္ဗ်ားကိုဆိုင္ကယ္ေမာင္းမေပးခ်င္တာ။
“အသက္ကိုယ့္ခါးကိုဖက္ထားလို႔မရဘူးလား"
“မင္းငါ့ကိုပို႔မွာလား။မပို႔ဘူးလား"
“အင္းပါ…ပို႔မယ္။ပို႔မယ္။အသားခ်င္းထိရင္ပဲ့ပါသြားမွာက်ေနတာပဲ”
ဇမၺဴ ပြစိပြစိေျပာၿပီးေတာကိုလိုက္ပို႔သည္။သူ႔အေနနဲ႔လမ္းေမးစရာမလို။သေျပတန္းရြာကလမ္းေတြကိုေျခရာခ်င္းထပ္ေအာင္ေလွ်ာက္ဖူးခဲ့သလို၊ရြာပတ္ပတ္လည္ကေတာေတြကိုလည္းေန႔မွန္းမသိ၊ညမွန္းမသိေအာင္သြားခဲ့ဖူးၿပီ။ထေနာင္းသြားခ်င္တဲ့ေတာကိုဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္ေအာင္ပို႔ေပးသည္။ေတာထဲကိုေရာက္ေတာ့ဇမၺဴ ေပ်ာ္သြားသည္။
STAI LEGGENDO
အညာမြေယာခြေတောမှာပျော်ပုံရှာတော့(Completed)(U&Z)အညာေျမယာေျခေတာမွာေပ်ာ္ပံုရွာေတာ့
Narrativa generaleခင်ဗျားတော့ကျုပ်လက်ကပြေးမလွတ်တော့ပါဘူး။ကျုပ်ရင်ခွင်ထဲကိုလာဖို့သာပြင်ပေတော့... မလာဘူးလား...မလာရင်ကျုပ်ကမရရအောင်ဆွဲခေါ်မှာလေခင်ဗျားရဲ့... ဇမ္ဗူထက်ရှား "ခင္ဗ်ားေတာ့က်ဳပ္လက္ကေျပးမလြတ္ေတာ့ပါဘူး။က်ဳပ္ရင္ခြင္ထဲကိုလာဖို႔သာျပင္ထားေပေတာ့...မလာဘူးလား...မလာရင္က...
