AY'IN GECESİ

DUYURU 🌙

Açıklama ihtiyacı duyuyorum size karşı, 'Yine mi Aye?' dediğinizi duyar gibiyim ama önce lütfen beni dinleyin.

Her şey yoluna gitmişti hayatımda yeni bir sayfa açmıştım, amcam vefat etti. Bu benim için çok büyük bir yıkım getirmedi ama sarstı. Aradan bir aydan fazla geçti. Amcamın yokluğuna alıştım, artık bir şey olduğunda arayabileceğim, arayabileceğimiz  bir Ümit amcamın olmadığı fikri kafama yerleşmişti. Ta ki bir kaç gün önceye kadar...

10.01.2022 Gecesi...

Ders çalışıyordum telefonum sessizde şarjdaydı ve bir anda art arda teyzemler aramaya başladı. Neyse ders çalışıyorum açmayayım sonra dönerim dedim. Ama dayanamayıp açtım ne oldu teyze falan dedim aldığım cevap şuydu, "Ay deden öldü..."

Basit bir cümleydi oysaki çoğu kişiye göre ama benim için bir depremdi. Ay dedemi ilk tanıdığım zaman adını sorduğum da bana, "Sen bana Ay dede de, ben senin Ay deden olayım." demişti.  Basit bir Ay deden öldü cümlesi bana göre çocukluğun öldü demekti. Annemleri aradım geldiler hastaneye gittik -evde ki halimi hiç demiyorum bile- size yemin ederim hayatımın en zor gecesiydi morgun önünde cenaze beklemek... İlk defa içimin yandığını hissettim. Dedemi arabaya koydular gitti... Arkasından öylece baktım.

Duygularımı çok belli eden biri değilimdir  kimse de öyle çok üzüleceğime inanmadı zaten. Cenaze evine gittik, ertesi gün Matematik sınavım vardı bahane edip çıktım ağlamaktan eve zar zor geldim. Ki daha sonra üç saat aralıksız ağladım ve gözlerim şişti ertesi gün sınavda hiç bir şey yapamadım. Ağlamadan duramadım tutamadım kendimi.

Helallik için kapıya geldik eve çıkamayıp soğukta bekledim doğru düzgün helal olsun dahi diyemedim dedeme. Caminin önünde yağmurun altında dikildim yine. Gelip sarılsın istedim belki de bilmiyorum.

Benim Ay dedem öldü... Çocukluğum gökyüzüydü ve benim Ay'ım öldü... Şaka gibi geliyor hâlâ inanamıyorum. 

Kimseyi istemiyorum yanımda, kimse konuşsun istemiyorum, bana dokunsun istemiyorum. Kendi kabuğuma çekilmek istiyorum ama mümkün değil.   Sınav haftan yeni bitti ve ders çalışmaktan kendi acımı bile yaşayamadım. Dokunsalar ağlayacak gibi oluyorum. Biri gülünce canım acıyor, arada bir gülümsemeye çalışıyorum ama içim cayır cayır yanıyor.

2022 benim için çok güzel bir yıl olacaktı en azından ben öyle dilemiştim... İlk sillesini vurdu... Büyük bir acı yaşattı bana.

Ne zaman söner bu yangın bilmiyorum,tek bildiğim zaman iyi gelmeyecek sadece alıştıracak. Gerçi her Ay gördüğümde ya da duyduğumda boğazımda bir yangın çıkacak. Sanırım uzun bir süre gökyüzüne bile bakmayacağım.

Sizden de acıma saygı bekliyorum. Sevgilerimle sizi çok seven Ayşegül Çakmak...