...Gökyüzüne bakarak gel yıldızlara kendimden bir parça bıktım.
Mutlu olmak bile bir insan için fazla olur. Bana da fazlaydı , Gece'ye de.
Bize mutluluk yoktu.
Elim ayağım buz kesmişti sanki...
Neden bitmiyordu?
Yetmedi mi Tanrım?
O kadar bedel ödedim...
Kafamı kaldırıp Uzay'a baktım, elimdeki mesaja baktı, gözleri benim gibi açıldı. "Siktir..." ağzının içinde bir küfür mırıldandı. Elini saçlarını geçirip arkasına döndü geri bana döndüğünde, "Çok büyük bir oyun dönüyor..." diye mırıldandı.
Derin bir nefes alıp göğsümü şişirdim, kafamı camın ardındaki Gece'ye çevirdim, affet beni ufaklığım...
Hiç bir şey hissetmiyordum. Böyle bir durumda sinirlenmem her yeri yıkıp dökmem gerekirdi.
"İşler boka sarıyor." dedi Uzay.
Kafamı sakin bir şekilde salladım, başımın ağrısına bir de uykusuzluk dahil olmuştu, kaç saattir uyumuyordum?
"Ne yapacaksın?" diye sordu ve alayla güldü, "Bir gizli mesajcımız eksikti!"
Kafamı salladım, "Aynen öyle gençlik dizisi çekiyoruz sanki." diye söylendim. Parmaklarımı saçlarımın arasına gömdüm ve cama doğru yürüdüm.
Camın ardından gökyüzüne bakmaktan nefret ediyordum...
Çaresizliğe düşüyorum gökyüzü...
Gece'n gülümsesin Ay'ıma, tekrar kendime geleyim.
Hadi Gece'm. Aç gözlerini.
Gözlerim açık ama önüne bir perde indi ufaklık...
Sadece senin olduğun bir perde.
Kalk da o perde açılsın.
Ben senin olduğun sahte bir perde istemiyorum. Seni istiyorum.
Bu mesajcı işini düşünmek istemiyordum.
Uzay yanımda belirdi, "Zor değil mi?" diye sordu. Kafamı usulca salladım ve kafamı ona çevirdim, "Zor değil Uzay, çok zor." dedim ve devam ettim,"Sen bir değil iki can toprağa verdin." dedim yüzüne bakarken.
Evet. Uzay sadece Öykü'sünü değil birde minik meleğini toprağa vermişti.
"Zor. Çok zor..." dedi, sesi titremişti. Konu ne zaman Öykü ve bebeğe gelince sesi titrerdi. Gözlerinin önü buğulandı, hızla kendini toparladı, "Bazen Öykü'yü çok özlüyorum biliyor musun? Doğmamış bebeğimi bile özlüyorum. Bazen de bu dünyada, bu hayatta yaşamadıkları için seviniyorum." Uzay'ı daha fazla zorlamak istemedim.
Bir elimi omuzuna koydum, "Tamam kardeşim devam etme." diye fısıldadım. "Sence yerinde rahat mıdır?" diye sordu. Cevap veremedim.
Rahat kardeşim diyemedim.
Gece'de Öykü gibi olur muydu?
O da bir şerefsiz yüzünden melek olur muydu?
Olmazdı.
O cehenneme aitti.
Şeytanlar onu kıskanacaktı belki de ama bilmedikleri bir şey vardı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AY'IN GECESİ
Chick-LitBir savaşçı dünyaya geldi... Doğar doğmaz bir savaşın içinde buldu kendini. Hayatı boyunca savaştı, binlerce ok fırlatırdı bedenine, hepsinin yarasını kendi sardı, kendi iyileştirdi. Büyük savaşa girdi, binlerce orduya karşı kazandı. Yaralandı, arka...
