AY'IN GECESİ

5.BÖLÜM: "YILDIZLARI YAKAN İYİ KAPLİ ÖLÜLER"

...Yıldızların ışıklarını iyi kalpli ölüler mi yakar?

Yıldızlar çoğu kişinin dertlerini yüklenirlerdi. Gece'yi minicik olmalarına rağmen süslerlerdi. Bana göre gece bir kadındı, ay ve yıldızlarsa onun takısı, güzelliğine güzellik katan eşsiz parçalardı. 

Bir birine yapışmış gözlerimi zorlayarak açtım. Yatağımdaydım ben en son... Kahretsin ya! Uyudum değil mi? Salak Gece. Ama buraya nasıl? Tolunay beni kucağında taşıdı. Kendi sorularıma cevap verdiğim bir sabah. Avuç içimin tersi ile anlıma vurdum. Acaba uykulu uykulu konuştum mu?

 Yatağımın yanındaki pencereden gökyüzüne baktım .Gökyüzü bugün de siyah bulutlarla  kaplıydı, her an tuttuğu göz yaşlarını bırakacak bu dünyadaki kötü kalpli insanları boğacak gibi duruyordu.

O sırada odanın kapısı çaldı. "Ufaklık. Hazırlan gideceğiz." diye kapının arkasından bağırdı Tolunay.

"Tamam." diye bağırdım yataktan gözlerimi ovarak  kalkarken. Dün ki olaydan sonra Tolunay'ın dediğine göre yazlığa gidecektik. Dün olanları hatırlayınca bir an duraksadım. Boğazımda bir düğüm oluştu .Dün Onur'u görmüştüm, Tolunay'ın kafasına silah dayamışlardı, neden bu kadar nefret ediyordu ondan? Tamam düşmanlardı ama... "Hızlan ufaklık." diye bağıran Tolunay'ın sesi düşüncemi böldü.

Hala orada mıydı? "Tamam dedim ya Tolunay." dedim .Yatağın üzerindeki yorganı hızlıca düzelttim tam arkamı dönecekken her şeyi yüzüme vuran ayna ile karşılaştım. Aynaya yaklaştım çökmüş bir yüz, zayıf bir beden...Gözümden bir damla yaş aktı. Elimin tersiyle sildim.

Odanın içindeki beyaz dolaptan Ayda'nın getirdiği kıyafetlerden almak için açtım. Kaçarken yanıma aldığım mavi kazağı elime alırken, gözüme abimin mektubu çarptı. Gözlerimi kapattım. Mektubu sanki lanetli bir şeymiş gibi  hızlıca aldım ve yatağımın üzerinden yere düşmüş montumun cebime koydum.

Pantolonu değiştirme gereği duymadan mavi kazağı üzerime geçirdim siyah montu üzerime giyindim fermuarını çekmedim yatağımın yanındaki beyaz sporları ayağıma geçirdim  kaçarken yanıma aldığım çantadan abimin bana verdiği  parayı aldım, saçlarımı tepeden bir at kuyruğu  yaptım ve  hızlıca odadan çıktım.

Tahta merdivenlerden inerken Tolunay telefonla bir ileri bir geri yürüyerek konuşuyordu. "Tamam...Evi temizleyin  akşama  orada oluruz." dedi ve telefonu kapatıp cebine koydu. Gözleri kızarmış ve yüzü çökmüştü ."Şükür ufaklık." dedi. Başımı öne eğdim. "Hazırsan çıkalım sana bir şeyler almamız gerek." dedi. Kafamı kaldırdım. Tam itiraz edecekken "İtiraz yok." dedi.

 "Ama..." dedim. "Eşyaları adamlarım alacak." dedi. Kafamı salladım. Bir şey demeden tok ses çıkaran  postalları ile yürümeye başladı.

Bende peşinden yürüdüm Tolunay kapıyı açarken bende dönüp eve baktım. İnşallah bir daha buraya gelirdim. Tolunay'a döndüm göz göze geldik hemen yüzümü çevirdim. Elindeki anahtarı bana uzattı. "Kapıyı kilitle gel. Bende arabayı otoparktan alayım." dedi ve soğuk demiri avucuma bıraktı. Kafamı salladım. Hiç bir şey demeden merdivenlerden inmeye başladı. Anahtarı beyaz demir kapının gerekli yerlerine yerleştirdim ve kapıyı kilitledim. Anahtarı siyah montumun cebine koydum, alt kata inince Tolunay'a verecektim. İşaret parmağım ile asansörün düğmesine bastım.  Bir kaç dakika sonra asansör geldi ve 1. kata bastım.

Apartmanın kapısından çıktım .Soğuk hava bir anda üzerime hücum etti montumun fermuarını hızlıca çektim. Kafamı siyah bulutlu gökyüzüne kaldırdım. Derin bir nefes çektim ciğerlerime. Ben prangalarımdan kurtulmuştum .Özgürdüm. O sırada korna sesi kulağıma doldu .Gökyüzüne bakan  kafamı arabadan bana bakan Tolunay'a çevirdim. Ellerimi cebime attım ve arabaya doğru yürümeye başladım. Sol cebimdeki kağıt elime değince elimi hızlıca çektim. Arabanın kapısını açtım. Tolunay camları kapattı, arabanın içerisi sıcaktı ama camları az önce açık kaldığı için soğukluk vardı. Tolunay kapıyı kapatmamı beklemişti sanki hemen gaza bastı. Kafamı cama yasladım.  Biraz gittikten sonra aklıma anahtar geldi. Başımı yasladığım camdan doğruldum. Elimle cebimdeki anahtarı aldım ve araba kullanan Tolunay'a uzattım.