"Kendi planlarımızı yapıyorduk,
Ama kaderin de planları olduğunu unutmuştuk."
Dostoyevski/ Suç ve Ceza
***
Murat Albayrak'ın tek istediği arkasını döndüğünde çocuklarının güvende olduğunu bilmekti. Böylece hayatlarını tehdit eden kişiyi bulabilecek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM 60
Taşıyabileceği ağırlıkların hepsini kapının yanında, üst üste sıralamıştı. Evin üst katları hemen hemen boşaltılmış, bulundukları kattaysa sadece oturacakları koltuklar kalmıştı. Saruhan, iki gündür koca salonda oradan oraya deliler gibi koşuyordu. En çok ona yaramıştı. Parkeler o kadar kaygandı ki, o koşarken, Dilek ile Murat da düşüp bir yerini incitmesin diye peşinde dolaşıyordu. Şimdiyse bacaklarını iki yana ayırarak, yerde oturuyorlardı. Saruhan, hemen önünde elindeki bisküvi paketini kemirip duruyor, açamadığı her anda sinirlenip zavallı pakete yeniden saldırıyordu. Dilek, onun çıkardığı sesleri büyük bir keyifle dinlerken yakında yeni evlerinde olacak olmanın verdiği heyecanla ne yapacağını kestiremiyordu. Zıplamak, çocuklar gibi kahkaha atmak istiyor ama utandığından yapamıyordu. Saruhan'ın saçlarını okşayıp onu başının tepesinden öperken "Yemek hazır!" diye bağırdı Zübeyde "Bahçeye gelin!"
Dilek, midesinin guruldamasıyla ayaklanırken Saruhan'ı da kucağına almıştı. Önce lavaboya giderek ellerini yıkadılar. Sonra da geri dönüp bahçeye çıktılar. Hava o kadar güzeldi ki Dilek yemekten sonra biraz şekerleme yapabileceğini düşünerek iç çektikten sonra kollarındaki bebeği mama koltuğuna oturttu. Zübeyde, püre yaptığı barbunyayı Dilek'in önüne koyarken "Bu sefer sen yedir." Dedi "Ben de mecal kalmadı. Jibit!" diye bağırdı sonra. Kızın iki gündür yüzünden düşen bin parçaydı. Odasını toparlarken iki elini birden kullanmaya çalıştığı her anda ya kusmuş ya da tansiyonu düşerek bir köşeye yığılıp kalmıştı. Dilek, bunun nedenini bilse de yanına uğramamış Zübeyde ise iki gündür kusmuk temizlediği için Dilek'e saldırmamak için kendisini zor tutuyordu. Jibit, solgun bir yüzle yanlarına geldiğinde Dilek dönüp ona baktı. Yeni banyo yapmıştı. Burnunu çektiği sırada Zübeyde'nin tabağına doldurduğu yemeğe bakarak yüzünü buruşturdu. "Çok koymuşsun." Dedikten sonra Zübeyde'ye baktı "Bunun hepsini yiyemem ben."
Zübeyde "Murat'ın kesin talimatı var, cadı," dedi "Ya bunu yersin ya da sana aldığı o ciğerleri."
Jibit'in yüzü sapsarı olurken Dilek gözlerini bir an olsun üzerinden ayırmadan, Saruhan'ın mamasını eline aldı. Kız, usul usul yemeğini yemeğe başladığında Dilek de püreyi Saruhan'a yediriyordu. Başta tadına yüz çevirse de ardından ağzını şapırdatarak yemeye devam eden Saruhan, ablasından daha hayat doluydu. Dilek, kızın tepesinin üzerinden Zübeyde ile göz göze geldiklerinde, onun kendisini uyarmasıyla bir kaşı istemsizce havaya kalktı. Arkasına yaslanıp, Saruhan'ın son lokmasını uzatırken ağzına Jibit ile konuşması gerektiğine karar verdi.
**
"Demek hayallerinde ki Belemi böyle biri?" Belemi, kollarını iki yana açmış, üzerindeki elbiseye bakıyordu.Kaya'nın karşısında hanım hanımcık bir görüntüyle duruyorken içinden onu parçalarına ayırası geliyordu.
