Ε.

ΧΧΧ - Αναφορά ζημιών.

Μετά το χθεσινό Διονυσιακό όργιο ναυπηγείας που είχαμε να αντιμετωπίσουμε,σαλπάραμε νωρίς το μεσημέρι για αυτό το πολυπόθητο δοκιμαστικό.

Όμως νωρίτερα το πρωί,ένας καθρέφτης έσπασε στην καμπίνα της υποπλοιάρχου και ως παραδοσιακοί ναυτικοί, προληπτικοί ως το κόκαλο,βγάλανε φλύκταινες εν όψη των επτά χρόνων κακοτυχίας που μας περιμένει.

Γελούσα,καθώς ως επαγγελματίας γκαντέμης από την ώρα που γεννήθηκα,είμαι ψημένος στις κακοτοπιές και την γκαντεμιά. Η ζωή μου όλη χαρακτηρίζεται από ένα κάρο "κακές ωρες" και "δύσκολες περιπτώσεις". Δεν με τρομάζουν πλέον αυτές οι προλήψεις και δεισιδαιμονιες πλέον. Η μήπως ναι;...

Λύσαμε και φύγαμε σχετικά γρήγορα,χωρίς κανένα απρόοπτο. Το πρόβλημα ήταν στην επιστροφή. Ζυγώνοντας προς την νέα θέση που θα πέφταμε, ακριβώς δίπλα σε ένα σαπιοκάραβο με το όνομα ΜΙΧΆΛΗΣ Τ.,πάθαμε black out.

Αυτό συνεπάγεται με:
-Απώλεια ρεύματος.
-Απώλεια κυρίας μηχανής.
-Απώλεια συστημάτων ναυτιλίας.
-Απώλεια πηδαλιουχίας.
-Απώλεια βιντσιών για να δεθούν οι καβοι.

Γενικά,καταστροφή,στην χειρότερη δυνατή στιγμή. Το πλοίο να πλησιάζει το άλλο,το σταματημένο πληρως ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΟ. Μέχρι να μπει σε λειτουργία η γεννήτρια εκτάκτου ανάγκης,είχαμε ήδη φτάσει αρκετά κοντά και στραβά. Φάγαμε σχεδόν μια ώρα με κάβους,άγκυρα,φωνές,νεύρα και βροχή να ισιώσουμε το τριμπούρδελο χρέπι που μας χρέωσαν για πλοίο. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά,ένα εβιλάι (λεπτό σκοινί με δεμένο στην μια άκρη ένα βαρίδιο, τυλιγμένο σε σκοινί) να μου γδάρει τα μούτρα (που ειλικρινά δεν έχω ιδέα πως έφτασε στο ύψος της μύτης μου) και άλλο ένα να με χτυπήσει στο στήθος,λες και ο καβοδέτης έπαιζε βελάκια με εμένα για στόχο.
Αν ποτέ είχα την απορία πως είναι να σε λιθοβολούν σε κάποιο παρανοϊκό breakdown μου μεθυσμένος, τώρα έχω την απαντηση.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά προφανώς, έπιασα το δάχτυλό μου σε μια υδατοστεγή,θεόστραβη μεταλλική πόρτα προσπαθώντας να την κλεισω. Φώναξα τόσο πολύ που εύκολα με άκουσαν ως την Λάρισα.

Προληπτικός δεν είμαι,αλλά πλέον,η ιδέα να γεμίσω κάθε χώρο του πλοιου με σκόρδα και γυάλινα ματάκια δεν φαντάζει καθόλου απόμακρη ή άσχημη. Η γριά πλέον στα μάτια μου,φαντάζει σαν γριά μάγισσα μεταμορφωμένη σε βαπόρι. Από εκείνες τις ξεμαλλιασμένες γκριζομάλλες μάγισσες με ελιές και γαμψη μύτη,που θέλει να γεμίζει το σύμπαν γύρω της μιζέρια επειδή μισεί τον εαυτό της,ανακατεύοντας τα ματζούνια της στο μαγικό της τσουκάλι.

Ο κύκλος της κακοτοπιάς προφανώς και δεν σταμάτησε εκεί,καθώς οι μηχανικοί βρήκαν βλάβη στο governor, μια συσκευή ελέγχου ροής καυσίμων στην κυρία μηχανή. Αυτό σημαίνει δέσιμο στο καρναγιο για κάμποσο καιρό ακόμα,γιατί είναι αδύνατο να επιδιορθωθεί εδώ μέσα. Και αυτό βεβαίως συνεπάγεται πως μέρα μπει-μερα βγεί,όλο και κάτι τελείως κουλό θα συμβαίνει εδώ μέσα,κάνοντας με να έχω ερωτήματα για την ίδια την πραγματικότητα, την αντίληψή μου και για το πόσο πολύ έχω μετανιώσει τις επιλογές που έκανα νεότερος. Βαρέθηκα να βαριέμαι να μετανιώνω για όλα πια!

Ειλικρινά,τι στου γέρου τον διάολο πάει λάθος με την φάση σου, γρια;;;