(Γραμμένο στις 04/07/2022)
Είναι τρομαχτικό όταν το μόνο που σου δίνει πια παρηγοριά είναι η σκέψη της αυτοκτονίας,της ύστατης λύσης πάντων.
Σε φλερτάρει,σου χαϊδεύει το μάγουλο όπως τίποτε άλλο στην παλέτα των συναισθημάτων. Σε αγκαλιάζει και σου λέει πως όλα θα πάνε καλά αν αφεθείς στα ρεύματα αυτής της σκέψης.Μην πολεμάς πια. Είναι μάταιο. Μην κολυμπάς μακριά, αφού ξανά θα κουραστείς. Θα κουραστείς και δεν θα κερδίσεις εσύ. Θα κερδιθείς από κάτι άλλο. Δεν χρειάζεσαι άλλη ήττα. Δεν χρειάζεσαι πίκρα. Χρειάζεσαι να ελευθερωθείς από τα δεσμά σου. Να αφεθείς απο τον κόσμο.
Το θες,το ζητάς...
Είναι το ναρκωτικό της αρεσκείας σου. Είναι ένα δικό σου, μακάβριο high. Όλα γκρεμίστηκαν ξανά γύρω σου. Όλα... Μόνο αυτό σε φτιάχνει. Σε γεμίζει. Σε αγκαλιάζει. Όλες οι άλλες απολαύσεις που είχες φαντάζουν άγευστες.
Το μυαλό σου λιώνει σαν βούτυρο από ηδονή. Σκέψου μόνο αυτό...Όχι άλλη οδύνη, όχι άλλο δράμα. Ο πόνος θα φύγει,όπως έφυγαν όλα. Αρκεί μονάχα μια στιγμή... Το ρίγος της οργασμικής αυτής απόλαυσης ανεβοκατεβαίνει στην ραχοκοκαλιά σου.
Μια στιγμή,και όλα θα χαθούν.
Κανείς δεν θα νοιαστεί πραγματικά. Κανείς δεν θα κλάψει. Και όσα μάτια δακρύσουν,ηταν τυφλά. Δεν έβλεπαν το σιωπηλό σου μαρτύριο τόσα χρόνια. Ο εγωισμός τους να ζουν και να σε τραβούν εξαναγκαστικά και εσένα, στο ηλιθιο τους γαϊτανάκι. Για να γεμίσουν το κενό τους με κομμάτια δικά σου. Δεν νοιαστηκαν ποτέ για την κόλαση που φλέγεται μέσα σου. Για τον ατελείωτο χειμώνα που πάγωσε την καρδιά σου. Κανείς δεν νοιάζεται αλλωστε για εσένα. Κανείς για κανέναν. Κανένας ποτέ...Η ζωή δεν είναι για όλους. Όσο και να ήθελες να ζήσεις,δεν έζησες ποτέ. Νεκρός από γέννα και καταραμένος στην αποφλοιωτική φθορά της ανθρώπινης φύσης και κοινωνίας. Το χάος της ματαιότητάς της ήταν αυτό που σε δηλητηριάζει από την μέρα που τα πνευμονία σου γέμισαν αέρα πρώτη φορά. Καταραμένος στο γοργό βάδην του χρόνου.
Μια στιγμή λοιπόν και θα είσαι ελεύθερος από τον χρόνο.
Και κάπως έτσι,με παίρνει ο ύπνος τα τελευταία βραδιά εδω με ένα υπέροχο και ξένοιαστο,unsettling χαμόγελο στο πρόσωπό μου.
DU LIEST GERADE
Ε.
SachbücherΊσως μια μελαγχολική ματιά,ίσως μια υπερδραματοποιημένη προσέγγιση και μια δόση υπερβολής στα μάτια κάποιων,μα αυτά είναι που κάνουν μιά άποψη ενδιαφέρουσα. Αυτο λοιπόν ειναι το journal μου στο ταξίδι της καθημερινής παράνοιας που ζω τα τελευταία χ...