Ε.

XL - Η ανθρώπινη φύση.

Είστε τόσο αστείοι οι άνθρωποι.

Όσο και να μισώ την ανθρωπότητα,σαν τον διαολο με το λιβάνι, πότε δεν παύουν τα έργα τους και η ίδια τους η φύση να μου προσφέρουν αστείρευτο γέλιο και απογοήτευση. Ακόμα και όταν δεν περιμένω τίποτε άλλο πέρα από την πλήρη απογοήτευση,εκπλήσσομαι κάθε φορά με το νέο σκορ που φτάνουν με ναδίρ,αντί για ζενίθ τα τάρταρα της εκτίμησής μου.

Τι είναι οι ανθρωποι; Αν ρωτήσετε εμένα,αγαπητοί μου αναγνώστες,θα σας πω πως είναι ένα άψυχο,γκρίζο, χιλιοκακομπλεγμένο κουβάρι περηφάνιας, εγωισμού, σταρχιδισμού,υποκρισίας,αποθυμένων, και υπεροψίας. Ένα άσχημο κράμα φτιαγμένο να "δένει" περισσότερο με τα χρόνια και να έρχεται συνεχώς σε δοκιμή με άλλα μέταλλα γύρω του. Είναι ένα ατελείωτο βράδυ ανάστασης, όπου χτυπιούνται μεταξύ τους,ωσάν τα κόκκινα αυγά,γελώντας με εκείνο που θα σπάσουν μα και κλαίγοντας, με μόνη παρέα τη σήψη,λέξεις και συννεφιασμενες σκεψεις όταν εκείνα σπάνε,είναι όλη τους ή ζωή. Όλη τους η μίζερη ύπαρξη. Unfortunately for you though, δεν είναι κάθε μέρα Πασχαλιά. And there is always a harder shell.

Άδεια κουφάρια κάποιοι, οχι πιο διαφορετικοί απο εμενα,που κουβαλιουνται από εδώ και από εκεί στο κάλεσμα των ανέμων σαν τα κουρέλια,μα όπου κοντοσταθούν,θα στάξουν το κατράμι τους που είναι ποτισμένα.

Άλλοι,συναισθηματικά αναίσθητοι και ανάπηροι. Άλλοι εκμεταλλευτές,ψεύτες, οι καλύτεροι ηθοποιοί που δεν θα δεις ποτέ στην μεγάλη οθόνη.
Δεν διαφέρουν και πολύ. Η πραγματικότητά τους είναι η ίδια,ανεξαρτήτως βιωμάτων,πιστεύω και πεπραγμένων γεγονότων που σημάδεψαν την ιστορία τους και ακόμα παραπερα. Βασίζονται στην ίδια παρασιτική μορφή επιβίωσης,επί ξενιστών και όταν τραφουν και πλέον χορτάσουν,θα κινηθούν στον επόμενο. Να γεμίσουν το κενό μέσα τους. Το κενό,που αφησε πίσω κάθε τι πραγματικά δικό τους υπήρξε εκεί όταν το πετάξανε κακήν κακώς από μέσα τους. Ακόμα και εκείνοι που θα κατηγορήσουν με στόμφο και απαξίωση κάποιον όμοιό τους,ξεχνούν πως το ίδιο σάπιο αίμα κυλάει και στις δικές τους φλέβες. Τα ίδια αμαρτήματα και ακολασίες.

Άδειες λέξεις και απρόσωπες γνώμες,ξεφεύγουν από τα μικρά τους στόματα σαν σμήνος ακριδών, καταναλώνοντας και εξαντλώντας πλήρως κάθε διαθέσιμο πόρο που μπορεί να βρουν. Και μετά, συνεχίζουν το ταξίδι τους σε μια ατέλειωτη αναζήτηση νέου εδάφους. Μια απρόσιτη γη της επαγγελίας που πότε δεν πλησιάζουν. Λέξεις που ειπώνονται γελοιωδώς εύκολα και με ένα μικρό τιναγμα στο μαγικό ραβδάκι της βολικότητας σας,τα εξαφανίζετε από τον μαύρο πίνακα.