Ε.

LXVI - Αίμα.

 Μια αηδία.

Αυτό είστε.

 Λένε πως είμαστε άξιοι των επιλογών μας. Ισχύει στο έπακρο.Οι πολιτική εικόνα ενός έθνους αντικατοπτρίζεται εις τα πολιτικά του είδωλα.

Τα χέρια σας είναι βαμμένα με το αίμα των παιδιών στα Τέμπτη,μπάσταρδοι.

Τα χέρια σας είναι βαμμενα με το αίμα όσων έδωσαν τέλος στις ζωές τους γιατί η κάστα των αχρήστων και αρίστων σας τους ώθησε στην εξαθλίωση.

Τα χέρια σας είναι βαμμένα με το αίμα όσων γυναικών φύγανε και κακοποιήθηκαν απο τα χέρια της πατριαρχικής και σάπιας κοινωνίας που οι μπαμπάδες σας επικροτούνκαι συγκαλύπτει το οπλισμένο χέρι του φονιά.

Τα χέρια σας είναι βαμμένα με το αίμα όσων φύγαν απο κορόνα επειδή το ΕΣΥ κατέρεε.

Τα χέρια σας είναι βαμμενα με το αίμα και τις κραυγές όσων κάηκαν στο Μάτι,στην Ευβοια και όπου αλλού.

Τα χέρια σας είναι βαμμένα με το αίμα όσων χάσανε τον κόσμο κάτω απο τα πόδια τους,όταν η φωτιά τα κατάπιε όλα.

Τα χέρια σας είναι βαμμένα με το αίμα των διαδηλωτών που τα κωλοπαίδια με τα κράνη φρόντιζαν εδώ και τέσσερα χρόνια να ρέει σε κάθε διαδήλωση. - Έτσι κάνω και εγώ τον καμπόσο και το μάγκα, γαμιά.

Τα χέρια σας είναι βαμμένα με το αίμα όσων η ιδεολογία σας τους ονόμασε περιθωριακούς και εν τέλει,τους έφαγε,μα ποτέ δεν φύγανε.

Αίμα.

 Και έχετε το θράσος να μου κορδώνεστε?Να είστε περίφανοι?Πάρτε την περιφάνεια σας από μπροστά μου.Πάρτε τις γαλανόλευκες και βάλτε τες στον πάτο σας.

 Σας εύχομαι ολόψυχα,τα μύρια όσα δεινά.Η σήψη σε αυτό το άρρωστο μικρόκοσμο που τρέφετε μέσα σας κάθε μέρα και διαιωνίζετε με την συνδρομή σας λες και είναι η φυλλάδα της Κυριακής,να σας ροκανίζει μέρα με τη μέρα.

 Σας εύχομαι οτιδήποτε μα λύτρωση.Εσείς και η κωλοχώρα σας.Εσείς και η θρησκόληπτη,οικογενειοκρατική και μεροληπτική σας Ελλάδα.Άλλωστε ανέκαθεν ο έλληνας ήταν οπαδός του ψωμί,ελιά και Κώτσο βασιλιά.Δεν θα τα χαλάσετε τώρα για το όνομα. Στα ίδια είστε. Στα ίδια θα μείνετε. Και σας ταιριάζει τόσο πολύ,γαμώ το θεό σας.

Και όταν πεινάσετε,φάτε τις λαμαρίνες των Rafale.

Και όσα apolitique αλανάκια που παραδειγματικά αρνήθηκαν να πάρουν θέση για τη ζωή τους,τη μόνη φορά στη τετραετία που τους δίνεται η ευκαρία να αλλάξουν τα πράγματα,μην τα ακούσω να κλαίγονται. Μην ακούσω άχνα. Όταν αφήνεις άλλους να αποφασίζουν για εσένα,μην κλάψεις όταν τα πράγματα γίνουν σκατά και για εσένα.

Ηθελέστα και παθέστα.

 Απο χθές, ο χρόνος για εμένα μετράει αντίστροφα ως τη στιγμή που σε μια νύχτα θα φύγω από το μπουρδελάκι σας.Σε δυό μήνες? Τρείς? Τα χριστούγεννα μπορεί να μην με βρούν εδώ. Και αν με βρούν στην Ελλάδα παίζει μόνο να είναι κάτω απο δυο μέτρα γή.Γιατί στη χώρα του πάμε κι όπου βγεί, δεν είναι να κάνεις σχέδια.Δεν είναι να ονειρεύεσαι.Δεν είναι να ζείς.Είναι να εγκαταλείπεις το πλοίο,πρίν πνιγείς.Μπορεί να είμαι καπετάνιος,μα δεν θα πνιγώ στο πλοίο των ηλιθίων,πόσο μάλλον εξαιτίας τους. 

Και αν είναι να πνιγώ,θα φύγω με τους δικούς μου όρους.

Ποτέ με τους κανόνες τους.

Ποτέ στο το παιχνίδι τους.

Αυτά απο εμένα.

Απο έναν άθρησκο,απατρίδα,Απόκληρο του κόσμου. Να πάτε να γαμηθείτε.