Όσα δεν εκμυστηρεύτηκα ούτε στο μπουκάλι μου, ας βρίσκεται εδώ. Να τα βλέπω, να τα θυμάμαι, και να μου φωνάζουν το ποιός είμαι. Που ήμουν, που σύρθηκα σαν το ερπετό και που ξεψύχησα, που έζησα.
Το οτι επιβιώνουμε, δε σημαίνει πως ζούμε. Κάπου πρέπει να το γράψω αυτό, να το θυμάμαι.
Με τρομάζει να μη θυμάμαι.
-14 Δεκεμβρίου 2023
Βαρέθηκα να βλέπω τον εαυτό μου να σαπίζει. Σιχάθηκα την σωματική αυτή αποσύνθεση. Κουράστηκα να μην έχω τον έλεγχο πια ούτε στη ζωή μου αλλά και στο σώμα μου. Με μισώ και με αγαπώ. Αγαπώ τουλάχιστον ο,τι στον διάολο έχει απομείνει από εμένα, τον Ε.
Δεν είμαι εγώ αυτός που βλέπω στον καθρέφτη κάθε πρωί. Δεν είμαι εγώ αυτός που ξυπνάει κάθε μέρα στο νεκροκρέβατό του. Δεν είμαι εγώ αυτός που τα γράφει όλα αυτά. Είναι ο απόηχος του ποιός ήμουν, κάποτε.
Το μόνο που μου δίνει κάποιες στιγμές γαλήνης είναι όταν γίνομαι χώμα στο πιώμα. Τότε δε με νοιάζει τίποτα και κανένας. Καλωσορίζω τον χαμό μου μα ποτέ δεν μου κάνει την χάρη να με λυτρώσει από τα δεσμά μου.
Δεν χωράνε αλλά "ας είναι" στη μιζέρια μου. Δεν υπάρχει χώρος για την αυγή μετά τη σκοτεινότερη νύχτα. Μόνο αηδία για την ύπαρξή μου. Μόνο αδημονία για τον ωκεανό που θα με πάρει και θα χαθώ.
Μονάχα αυτό.
-27 Ιανουαρίου 2024
Ίσως τελικά τώρα να είναι η ευκαιρία που έψαχνα.
Ίσως πλησιάζει η ώρα της λύσης όλων για εμένα.
Έφαγα μια δεκαετία να προσπαθώ και να αναλώνομαι σε πράγματα που μόνο με δηλητηρίαζαν μέρα με την μέρα. Δεν κατάφερα τίποτα. Δεν πέτυχα τίποτα. Και τώρα, με περιμένει κι ένας στρατός στη γωνία. Ίσως για μια φορά, να χρησιμοποιήσω όλο αυτό το γαμήσι υπέρ μου.
Μια πολύ καλή ευκαιρία να τα τελειώσω όλα. Μακριά από όλους και όλα, είτε θα στρέψω την κάννη του G3 στο στήθος μου, είτε που θα δέσω σκοινί γύρω από τον λαιμό μου και θα πηδήξω στο κενό. Δεν έχω άλλωστε άλλη επιλογή. Δεν έχω άλλη ευκαιρία να δω τα πράγματα αλλιώς. Ας είναι αυτό το τέλος μου και η λύτρωσή μου.
Δεν σηκώνει το πετσί μου άλλη πίκρα, άλλη μιζέρια.
Μην κλάψει κανείς σας. Ήμουν ζωντανός νεκρός ανάμεσα σας. Τώρα που θα βρω γαλήνη, μη μου το γαμήσετε.
Αρκετά μου γαμήθηκαν όσο ζούσα. Αφήστε με τουλάχιστον να χαρώ τον οργασμό της ζωής, το τέλος μου.
Ο κόσμος θα συνεχίσει να γυρνάει και χωρίς εμένα, όπως ακριβώς γυρνούσε και μαζί μου, μα μονίμως έτρεχα να τον προλάβω.
YOU ARE READING
Ε.
Non-FictionΊσως μια μελαγχολική ματιά,ίσως μια υπερδραματοποιημένη προσέγγιση και μια δόση υπερβολής στα μάτια κάποιων,μα αυτά είναι που κάνουν μιά άποψη ενδιαφέρουσα. Αυτο λοιπόν ειναι το journal μου στο ταξίδι της καθημερινής παράνοιας που ζω τα τελευταία χ...
