Ε.

LXI - Διψάς?

 Τι πρωτότυπο? Ο Απόκληρος έχει τα νεύρα του. 

ΠΑΛΙ! 

Ακόμα και στην απομόνωσή μου,το δικό μου επιλεγμένο purgatory να μη μπορώ να βρώ στιγμή ηρεμίας. Ας μην γίνομαι απόλυτος βέβαια. Μόνος μου,κλειδαμπαρωμένος στους τέσσερεις τοίχους,μια χαρά είμαι εγώ και τα θεματάκια μου,που προσπαθώ να τα ξεβάψω απο πάνω μου,θα έλεγε κανείς,με λίτρα αλκοόλ σε καθημερινή βάση,λες και είναι νέφτι.

Νέφτι βέβαια αρχίζω να πιστεύω ακράδαντα πως πίνουν και άτομα στον περίγυρό μου τώρα τελευταία και δοκιμάζουν την τύχη τους παίζοντας με τα νεύρα μου. Ακόμη και μακριά τους,καταφέρνουν να με κάνουν έξαλλο με την αλλοπρόσαλη συμπεριφορά τους και τις πράξεις τους που χρήζουν ερώτηση και α μη τι άλλο,βοήθεια. Ψυχικής φύσεως θα προσθέσω κάπου εδώ χωρίς να είμαι ειδικός. Αλλα ηλίου φαεινότερον απο τα επίπονα σχεδόν οφθαλμοφανή σκηνικά που θυμίζουν παρέλαση της σοβιετικής ένωσης,με την κόκκινη πλατεία μαζι απο τα red flags. Δεν χρειάζεται ντοκτορά το κέρατό μου για να καταλάβεις πως κάποιοι εκεί έξω είναι για τη Λέρο.

(Λέρο...Να το ξαναδώ δεν θέλω το ξερονήσι,σχεδόν ξεχειμώνιασα εκεί με το πειρατικό φέτος.)

Οχι δολοπλοκίες,όχι ψέματα,όχι συμπεριφορές που δεν βγάζουν κανένα απολύτως νόημα και κυρίως,η unconsenting εμπλοκή μου σε όλα αυτά με εξοργίζουν σαν τον Άδη απο τον Ηρακλή της Disney,όταν το ένα απο τα δύο του minion (μου διαφεύγει ποιός απο τα δυό) πίνει απο merchandise του ήρωα και λέει στον Αδη:"Διψάς?" 

Οταν όμως γίνομαι πυρ,μανία,Τσέρνομπιλ όρθιο, ξαφνικά εγώ έχω το θέμα.. 

ΡΕ ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ ΒΡΕ ΧΑΜΕΝΑ?

Που να σας πάρει ο διάλος την κούνια,σιχαμένα ψυχολογικά με πόδια. 

Αν έχετε θέματα,τραβάτε λύστε τα σε ειδικό. Και αν δεν βλέπετε προκοπή,αλλάξτε γιατρό. Κόφτε τα ξύδια και τις εξόδους (στις οποίες βγαίνει το κτηνάκι απο μέσα σας και θέλω να φέρω τον ψυχικό μπόγια ) και ΔΟΥ-ΛΕΨ-ΤΕ με την φασούλα σας. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να ανέχεται τα σπασμένα κανενός. Οτι γράφω τόσο καιρό εδώ,ισχύει για όλους,μηδενός εξαιρουμένου. Έχω κλειστεί στο ίδιο μου το σπίτι για να αποφεύγω τετοια σκηνικούλια και εσείς,dead ass ζωντόβολα, καταφέρνετε να μου τα φέρνετε ντελίβερι σπίτι. 

" -Ναι γειά σας,τα αίσχη αυτής της βδομάδας σας φέραμε,κερασμένα απο το αφεντικό."

Λίγες είναι οι φορές που καταστάσεις με ανάγκασαν να σηκωθώ να φύγω απο το σπίτι μου για να αδειάσει το κεφάλι μου για να μην αρχίσω να γενοκτονώ κόσμο. Ε,μία από αυτές ήταν η σημερινή. Έχει καμιά ώρα που γύρισα και αν με πιάσετε απο την μύτη,θα σκάσω σαν χειροβομβίδα. Ηρεμία δεν έχω βρεί και δεν πρόκειται,τουλάχιστον τώρα στα κοντά,τουλάχιστον για απόψε.

Μα τον Σεθ,δεν ξέρω πότε και ποιό θα είναι το επόμενο χτύπημα τους. Σήμερα? Αύριο? Σε τι περιπέτειες θα με μπλέξουν ξανά,τι θα μάθω άραγε πως λέω σε κόσμο δεξιά και αριστερά? Τι το ειδεχθές έκανα μαθαίνοντας το ετεροχρονισμένα απο τρίτους?

Α σιχτίρ...

Διψάτε?

Γιατί εγώ ήδη πίνω.