Ε.

LXVII - Piráta Bordello.

Δε μαθαίνω απο τα λάθη μου. Οπως φαίνεται,η μνήμη μου είναι κοντή και ο λόγος μου απέναντι στον εαυτό μου,ρηχός τουλάχιστον επί του παρόντος θεματος.

Ξαναγύρισα στην πειρατεία.

Και μαζί με την επιστροφή μου, ήρθαν αναμνήσεις και στιγμές που είχαν χαθεί στο χάος του μυαλού μου, ίσως για το καλό μου.

Νιώθω λες και γύρισα το ημερολόγιο ένα χρόνο πίσω. Σκουριά, ζέστη και απόγνωση με τη μόνη διαφορά να είναι η κατάσταση αυτού του τρίτου,νέου πλοιου αυτής της εταιρείας.
Μπορεί να μην είναι άθλιο όπως η γριά,μπορεί να μην έχει τα προβλήματά της,αλλά και αυτό με τον τρόπο του ίσως θέλει να μας δείξει πως η ώρα του είναι πεπερασμένη εδώ και χρόνια.

Βαριά βιομηχανικά έργα στο κατάστρωμα, λίτρα μπογιάς,γράσα και ματσακονόσκονη να θολώνει την ατμόσφαιρα είναι ξανά η καθημερινή μας ζωή.

Τουλάχιστον ξέρω τι μας περιμένει.

Τουλάχιστον ξέρω το πλήρωμα.

Αλλά...

Πάντα πρέπει να υπάρχει ένα γαμημένο αλλά...

Ήταν μια κόλαση πέρυσι το καλοκαίρι και κλήθηκα σαν τον Βιργίλιο να διαβώ όλους τους κύκλους της.

Έτσι και φέτος,παρέα με τους γνωστούς πειρατές, μας καίει ο ήλιος στις λαμαρίνες ενός τριμπούρδελου που θυμίζει τηγάνι καθώς ετοιμάζεται για θάλασσα.

Μια θάλασσα που θα με σώσει και θα με λυτρώσει προσωρινά. Όσα χρειάζομαι και ψάχνω αυτη τη στιγμή δεν βρίσκονται σε στέρεα γη, παρά μόνο κοντά ή μέσα στο νερό.