Ε.

LIX - Εθνική τραγωδία.

Δεν με συγκινούν συχνά τραγωδίες. Δεν είμαι αναίσθητος, ούτε κενός εμπάθειας. Συνήθως πικραίνομαι ως κάποιο σημείο και ύστερα,συνεχίζω τη μέρα μου με το μυαλό μου να κρατάει το "oh,that happened".

Αυτο το ειδεχθές ομως δυστύχημα που συνέβη προχθές βράδυ,μου γάμησε.

Τριανταφεύγα άνθρωποι,απανθρακωμένοι. Παντού στα social η ίδια ατάκα. "Παμε και οπου βγει". "Δεν δούλευε τίποτα,όλα είναι στο μάνουαλ". σε κάνουν ξανά να συνειδητοποιείς πως σε αυτή τη γαμωχώρα,ζεις από καθαρή κωλοφαρδία. Ειτε με τον κορόνα, ειτε με την ακρίβεια που φαντάζει μέρα με την μέρα να θεριεύει ενώ οι μισθοί τείνουν όλο και περισσότερο προς μια οικονομική λειψυδρία,είτε με ότι ο κρατικός μηχανισμός είναι εκεί μόνο με ότι έχει να κάνει με εθνική υπερηφάνεια και λοιπές γραφικές παπαρίτσες για το λαϊκιστικό θεαθήναι,μου φέρνουν γαλανόλευκο εμετό στο πίσω μέρος του λαιμού μου.

Πιστευα πως έχω πρηστεί και μουδιάσει κοινωνικά με αυτή την κατάσταση τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Η ίδια η χώρα σου,να θέλει να σε εξοντώσει με την εγκληματική της αμέλεια και τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις της.

"-Το ΕΣΥ καταρρέει?Ας πάρουμε μια οχτάδα Rafale,έτσι να υπάρχουν. Τι πάει να πει δεν έχουμε εξοπλισμό και εγκαταστάσεις στα νοσοκομεία; θα σας σώσουν τα αλουμίνια του νέου εθνικού αποκτήματος,που κάθε γαλόνι καυσίμου γεμίζει τις δεξαμενές του από τα δικά σου λεφτά. Τι πάει να πει δεν θες αεροπλάνα και φρεγάτες; Τι είσαι,κανένα κομμούνι που θέλει να ζήσει? Είσαι αχάριστος. Τι? θέλεις να δουλέψεις αυτό που σπουδασες τόσα χρόνια? Γινε businessman,entrepreneur και ότι άλλη παπάτζα κατεβάζει η γκλάβα σου. Τι είναι πάλι? δεν θες μπάτσους στις σχολές? Μα δεν ενοχλούν κανέναν,μόνο τους αναρχικούς και μπαχαλάκηδες. Τι, είσαι και εσύ κανένας τέτοιος από αυτούς? Ανυπόφορος είσαι. τι έγινε? Ξεσκαρτάρισμα του εθνικού βόθρου?Ποιος σου ειπε πως εχουμε βιαστές και παιδέρες στα ενδότερά μας? Μην ακους τις κακες τις γλώσσες. Αντε πάλι,τι θες? να ανεβοκατεβαίνεις Θεσσαλονίκη με το τρένο με ασφάλεια? Τι να την κάνεις την ασφάλεια γλυκιέ μου στο κράτος της μίζας και της διαφθοράς? Αναλωσιμος είσαι,εσύ και ο κάθε εσύ. Αντε μπες μέσα και ότι γίνει,όπου βγεί..."

Και εγώ, δύο,τρεις ή και παραπάνω φορές έκανα αυτό το δρομολόγιο,όσο ακόμα εμένα Θεσσαλονίκη. Πάντα όταν ανέβαινα,ανυπομονούσα να φτάσω σπίτι. Σε μια αγκαλιά. Ποτέ όμως δεν μου περνούσε από το μυαλό πως υπάρχει ενδεχόμενο να μην έφτανα ποτέ, τουλάχιστον ζωντανός. Το έχω ξαναπεί,δεν είναι πως φοβάμαι τον θάνατο, είμαι πλήρως εξοικειωμένος με την ιδέα του και με το πως eventually, κάποια στιγμή όλοι μας θα πεθάνουμε. Έχω κάνει ειρήνη μέσα μου εδώ και χρόνια με αυτό. Το θέμα έγκειται στο ενδεχόμενο να πεθάνω εξαιτίας αμέλειας άλλων. Ποσο μάλλον εξαιτίας ενός φορέα που πληρώνω για τις υπηρεσίες του με δεδομένο το πως θα εξυπηρετηθώ γρήγορα,με την οποία δυνατή άνεση και ασφάλεια. Όχι,δεν μου κάθεται καθόλου καλά αυτό. Το έχω ξαναγράψει κιόλας εδώ παλιότερα, αν είναι κάτι από τα άπειρα πράγματα που μισώ,είναι το να νιώθω έρμαιο σε καταστάσεις και δυνάμεις τρίτων.

Ποσες φορές λοιπόν πέρασα από εκείνο το σημείο, χωρίς να έχω ιδέα πως θα μπορούσε το δικό μου βαγόνι να γίνει παρανάλωμα του πυρός με τις δικές μου σάρκες να καίγονται κάτω από τα ρούχα μου,ποτισμένα στο ντίζελ.

Οσο ψύχραιμος και να είσαι,σου γαμάει το μυαλό.

Επίσης, για τον παλίκαρο που έμαθα πως έσωσε δέκα άτομα από την κόλαση χωρίς να σκεφτεί την δική του ακεραιότητα,που τυγχάνει να είναι Μηχανικός και στη σχολή που φοιτούσα τόσα χρόνια, ειλικρινά αγαπητέ χαίρεις τον εξέχων σεβασμό μου. Μπορει να μην είσαι σε θέση να αναζωπυρώσεις την πίστη μου στους ανθρώπους, αλλά ξέροντας τι κουμάσια είμαστε οι ΑΕΝήτες,χαιρεις και τον θαυμασμό μου επίσης. Εσύ και όσοι άλλοι με ανιδιοτέλεια κανάτε ότι απέτυχε να κάνει ένα ολόκληρο κράτος-μπουρδέλο.

Αυτά τα λίγα λοιπόν, από έναν άθρησκο και άπατρη εχθρό του σάπιου κράτους με την γαλανόλευκη και τον σταυρό.