Ε.

XLVIII - Fear and loathing in Athens City.

Fear and loathing in Athens City καθώς σύντομα θα μπω στο νέο μου σπίτι.

Ο τελευταίος μήνας μετά το ξέμπαρκο,που εν τέλει στην καταμέτρηση υπηρεσίας μου λείπουν τρεις μέρες και έχω συφιλιαστεί πλήρως, ηταν γεμάτος από στιγμές πνιγμένες στο αλκοόλ,αίσχη,αποσπασματικές αναμνήσεις που θυμίζουν screenshots αλήθειας,από εκείνα που θα στείλεις στη κολλητή σου στις πεντε το πρωι σουρωμένος,χωρισμούς, ίντριγκες, αποκαλύψεις,φρίκες και αστείρευτη αηδία για το ανθρώπινο γένος. Σε νορμάλ πλαίσια δηλαδή,αλλά on effin steroids.

Στα των Αθηνών, έμεινα κάποιες ημέρες στο σπίτι της τότε σχέσης της αγαπημένης μου πατριώτισας και φίλης απο Θεσσαλονίκη,η οποία ακούει στο όνομα Ναταλί. Ένας γλυκύτατος άνθρωπος με μια μέχρι πρότινος έφεση σε λάθος επιλογές και ανθρώπους στη ζωή της και το υπερφυσικό,οπως και εγω αλλωστε. Αν δεν ταιριάζαμε δεν θα συνπεθεριάζαμε. Τα ξύδια από την πρώτη μέρα,δώσανε και πήρανε με εμένα σε μια όμορφη γωνία ενός μαγικού δερματινου καναπέ να κλαίω με μαύρο δάκρυ για όλη την ΚΩΛΑΣΗ που πέρασα το καλοκαίρι,ακούγοντας μπλακ μεταλ μαζί της,καθώς ο δικός της έγραφε εργατοώρες στο lol βγάζοντας rage και στάζοντας εύθραυστη αρρενωπότητα σαν χαλασμένη κάνουλα. Ο αγαπητός λοιπόν αυτός,σε μια περίοδο δύο ημερών όπου η Ναταλί ανέβηκε Θεσσαλονίκη για να δώσει μάθημα για πτυχίο, είχε το θράσος να φέρει γκομενάκι στο σπίτι στα πλαίσια της μονόπλευρης ελεύθερης σχέσης που είχε με την Ναταλί. Το οξύ του θράσος συνέχισε λέγοντας μου πως εκείνη είναι κομπλέ με όλο το σκηνικό. Η τύπισσα εν τέλει, ηταν μια στρίπερ λες και βγήκε από τελειωμένο κωλόμπαρο στη Λουιζιάνα των ΗΠΑ,από εκείνα που βγαίνεις έξω και δεν ξέρεις αν θα φας πιστολίδι ή θα σε φάει αλιγάτορας.

Unsettled and suspicious about the things unfolding, δεν είπα τίποτα κάνοντας τα στραβά μάτια αν και κάτι μου βρωμούσε σαν κουφάρι καριμπού κάτω από τον αφρικανικό ήλιο σε προχωρημένη αποσύνθεση.
Βέβαια,ο τιτάνας της διαπλοκής και ίντριγκας είπε στην ήδη εξοργισμένη Ναταλί τα κατορθώματά του με το που μπήκε εκείνη σπιτι. Σαν legendary badass bitch που είναι όταν θέλει η γλυκιά μου (και την θαυμάζω για αυτο) τον έστειλε σιχτίρι,στ'ανάθεμα, στον αγύριστο και ακόμη παραπέρα μιας και αυτό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε ένα ποτήρι ήδη γεμάτο από τις μαλακίες του που εκείνη ανεχόταν όλο και λιγότερο μέρα με τη μέρα. Μαζέψαμε τα πράγματά της και βρήκαμε και οι δύο μας ένα προσωρινό άσυλο στο πατρικό της. Ξύδια,κατάρες και πολλά τσιγάρα ηταν η παρηγοριά και των δύο μας για μέρες.