ဒဏ်ရာဟောင်း || ဘာသာပြန် || 『Completed 』

14

အခန်း၁၄ ; " အစ်ကို " ဆိုတာက ကျွန်တော့်ဘဝမှာ အကြီးဆုံး အရိပ်မည်း။

______________________________

မနက်ခင်းအစော၌ တောထဲက ငှက်တွေက နင်းယွိကို ကျီကျီကျာကျာအသံပေး၍ လာနှိုးကြသည်။ တကျီကျီအသံတွေကနင်းယွိရဲ့ ဘေးနားကိုရောက်လာသကဲ့သို့ ခေါင်းပင်ကိုက်လာရ​၏။

တောအုပ်က ကြီးတဲ့အခါ ငှက်မျိူးကလဲ တကယ်စုံလင်သည်။ နင်းယွိ မနေ့က ပြတင်းပိတ်ခဲ့တာကို အမှတ်ရပါရက်၊ ဘာလို့အခု တအားဆူနေသလဲ?

နင်းယွိ မျက်လုံးဖွင့်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သော် မဲမှောင်နေသော အိပ်ခန်းထဲဝယ် အိပ်ရာကြီး​၏ မျက်နှာချင်းဆိုင်ထောင့်၌လိုက်ကာက ဟ,နေခဲ့​၏။ တစ်လက်လက်ထနေသော နေရောင်က ပွင့်နေသည့်ပြတင်းပေါက်ထဲကို တိုးဝင်လာရာကော်ဇောပေါ်မှာ အလင်းပျောက်အဖြစ် ဖြာထွက်နေခဲ့သည်။

မနက်ခင်းလေက မှန်ပြတင်းကိုတိုက်ခတ်နေသဖြင့် လွင့်လိုက် ပြန်ကျလိုက်နှင့်။ ထို့အပြင် တောက်ပနေသည့် နေရောင်နောက်မှာ ထိုင်နေသည့်လူတစ်ယောက်ရှိတာကို နင်းယွိ သတိပြုလိုက်မိသည်။

နင်းယွိ ကြောက်လန့်တကြား အိပ်ရာပေါ်မှ ခုန်ထလိုက်မိပြီး မျက်လုံးတွေကို အမှောင်နဲ့အသားကျအောင်စောင့်လိုက်မိလျှင် တစ်ဖက်လူရဲ့ ရင်းနှီးတဲ့ မျက်နှာသွင်ပြင်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ နင်းယွိ ပုခုံးတွေလျှောထားလျက် တောင့်တင်းသွားတာကို ဖြေလျှော့မိ​၏။

" ဘယ်... ဘယ်အချိန်က ပြန်ရောက်တာလဲ? "

နင်းယွိ နိုးလာတာကိုမြင်သော် စုန့်ပေါလောင်က သူ့ဘေးရှိ ရမုဒ်ကွန်ထရိုးကို ဖိလိုက်သည်။သူ ရွှေ့လိုက်သလို လိုက်ကာတွေက နှစ်ဖက်လုံး ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွင့်လာ​၏။

" နာရီဝက်လောက်က။ "

အလင်းထဲတွင် သေပြီးသားဗန်ပိုင်းယားတစ်ကောင်လို နင်းယွိ နေရောင်ကို လက်ဆန့်ကာလိုက်မိပြီး နေရောင်နဲ့ အပြည့်အဝအသားကျသွားအောင် အကြိမ်နည်းနည်းလောက်မျက်တောင်ခတ်လိုက်မိသည်။