BERDEL

BÖLÜM 32-Aile Saadeti

Annem zavallı abimin ağzına sarmaları sıkıştırmakla meşgulken bende katıla katıla gülüyordum. "Yaa anne ya yater diyoğum sano."ağzında yemek varken konuşmaya çalışan abimin gazabına daha da güldüm.Bunun üzerine annem abimin ağzına yavaşça vurdu. "Sus bakayım.Ağzında ymek varken konuşulmaz.Sana öğretmedim mi ben?"dedi. "Anne yater yaa." "Abi valla yeni konuşmayı öğrenmiş bebekler gibisin 'yater'nedir yaa."dedim kahkaha atarak. "ANNEEE"diye cıyakladı annem. "Sus kız sende."deyip tam beş sarmayı ağzıma tıktı. "Ölüü öp şunu da yemezsen."deyip abimin kapalı ağzına sokuşturmaya çalıştı.Abim masadan kalkarken "Valla kusura bakma anne sizin dualarınız bile kabul olmuyor.Daha bir çocuk 6 sarmayı birden yemedi diye annesinin ölüsünü öptüğünü duymadım."dedi.Abimin söylediği bu söz üzerine ağzımdaki bütün pirinç taneleri abimin suratına yapıştı ve ben daha da çok gülmeye başladım. "Kız Allah senin canını almasın ne yaptın böyle."dedi annem ayağndaki terliği çıkararak.Bende merdivenlere doğru koşarak "Valla isteyerek olmadı yemin ederim."dedim gülmemi bastırarak. "Nedir sizin elinizden çektiğim yaaa."diye isyan ede ede abim banyoya çıktı.Annemde elindeki terliği tam karnıma attı. "Kız çocuk ne güzel yemek yiyordu.Ağzındakileri 5 dakika daha tutamadın mı"dedi ben iki büklüm olurken. "Annen doktorda olsa hemşirede olsa anne hep aynı anne.Hiç değişmiyor.Anne valla sizin nasıl hiçbir eğitim almadan tam on ikiden vurduğunuzu merak ediyorum"dedim hayranlıkla.Annemde elini sallayarak "Meslek sırrı kızım."dedi. "Valla en yakın zamanda bu meslek sırrını çözecğim ve bütün genç kardeşlerimi bu terlik gazabından kurtaracağım."dedim dalga geçerek. "Çok güzel de saç çekerim deneyelim mi?"dedi acımasızca. "Yok anniş kalsın."dedim ve odama kaçtım.Valla ben bu anneleri hiç anlamıyorum boyu kadar olduk ama hala bizi dövmekten vazgeçmiyorlar.Çok merak ediyorum yaşlı nine olunca annem beni yine döver mi?Bir an o anı gözümde canlandırdım.Ben 60 yaşında yüzü buruşmuş iki büklüm bir nine annem daha yaşlı tabii.Beni terliğiyle kovalıyor. "Tövbe Bismillah"deyip kulağımı çekip dişime vurdum.Tam o sırada telefon çaldı.Arayan tabi kii AZAT BEY'di. "Efendim."dedim sevecen bir sesle. "Seni özledim"dedi soğuk bir sesle. "Bir şey mi oldu Azat?"diye sordum. "Sana ihtiyacım var."dedi. "Babamla kavga ettik bende evden çıktım.Çağan'ı bekliyorum.Bugün onlarda kalacağım."dedi.Allah'ım ben neden 1 dakika bile mutlu huzurlu kalamıyordum neden.Sanırım mutluluğun uğramadığı tek kapı benim kapımdı. "Sen şimdi sakin ol.Ben yarın geleceğim.Her şeyi hallederiz o zaman tamam mı canım."dedim.Bir dakika bir dakika ben ne dedim. 'Canım'mı dedim yok canım bana öyle geldi herhalde. "Canım?"dedi gülerek.Ağzıma bir tane yapıştırdım.Salak mısın kızım sen ne diyorsu öyle. "Hı hıı.Şey yani canını sıkma anlamında dedim.Yani şey-"

Sözümü yarıda kesip "Ya tamam bir şey demedim.Senin ağzından böyle bir şey duyunca birden garip hissettim kendimi.Neyse yarın görüşürüz.Canım."dedi. "Görüşürüz."dedim ve hemen telefonu kapattım.Gerizekalının hayat bulmuş versiyonuydum ben.Canım nedir ya ergenler gibi.Offf neyse.Kitaplığımdan güzel bir kitap alıp okumaya başladım.Tam kendimi kaptırmışken annem aşağıdan seslenmeye başladı. "Mehirrr.Kız kime diyorum benn.Gel buraya."deyip bağırmaya başladı.Bende Erda Sultanı sinirlendirmeyi daha fazla göze alamadığım için hemen aşağı indim.Abim ve annem terasta oturmuş ellerinde dondurmalar beni bekliyorlardı. "Mutluluk nedir diye sorsalar hiç şüphesiz karamelli dondurma derim"dedim ve dondurmamı hunharca yemeğe başladım. "Yani şimdi biricik annen mi yoksa karamelli dondurmamı deseler sen düşünmeden karamelli dondurma mı dersin?"diye sordu gözlerini kısarak "Yok anneciğim hemen karamelli dondurma demem.%50 joker hakkımı kullanırım."dedim.Annem beni cimcikledi. "Eşşek sıpası."dedi.Bende ellerimi açarak "Allahım sen şu annelerin gazabından biz suçsuz günahsız yavrucakları koru.Amin."dedim ve elimi yüzüme sürdüm.Abimde arkasını yaslanmış bize bakıp gülüyordu.Annem bu sözüm üzerine beni yine cimcikledi.Bende sandalyemi sürüyerek abimin yanına gittim ve yanına oturdum. "Koru beni şehzadem Sultanımın şerrinden."dedim.Bunun üzerine ikisi daha da çok güldü.Abim kolunu boynuma dolayıp beni kendine çekti. "Seni karamelli dondurma korusun prensesim."dedi.Anlaşılan kimseden hayır yoktu bana.Annem hemen oradan atıldı. "Sen anlat bakalım prensim Gazelle aranız nasıl?"dedi.Abim iç çekip bir an durdu sonra devam etti. "Çok iyi aramız.İyi anlaşıyoruz.Onu çok seviyorum.O da beni seviyor bunu sürekli hissettiriyor."dedi.Annem mutlu olmuştu.Ellerini küçük bir çocuk gibi çırptı. "Kızımda oğlumda gerçek aşkı buldu.Bu mutluluk her anneye nasip olmaz."diyip kahkaha attı.Abim boynumdaki elini çekti ve bana baktı. "Sahi siz ne yaptınız?"dedi. "Biz çook iyiyiz.Sen hiç merak etme abicim.Siz bir evlenin bizde arkanızdan geleceğiz."dedim.Annem hemen itiraz etti. "Yooo."dedi "Hemen arka arkaya düğün istemem biraz dinlenelim kalbim dayanmaz."dedi.Annemdi işte bu hala büyümemiş küçücük bir kız çocuğu.Oturduğum yerden kalkıp annemin yanına gittim. "Meraklanmayın siz sultanım.Ben hemen evlenmeyeceğim aradan 2-3 yıl geçer."dedim.Annem bir kolunu benim boynuma doladı.Sonrada abimi çağırdı. "Gel benim yakışıklı oğluşum.Sen de gel."dedi.Abim oturduğu yerden hemen kalkıp geldi.Annemin diğer koluna da abim girdi.Biz hep böyle bir aileydik.Annemin ve babamın kanatları arasında büyüyen sıcacık bir aileye sahip olan dünyanın en şanslı çocuklarıydık.Evet babam yoktu ama annem bütün kanatlarını daha da geniş açıp bizi yine koruyurdu.Babamın yokluğunu hissettirmiyordu. "Yarın gitmeden seveyim kuzularımı."dedi. "Ne de olsa bir gün hepten gidecekler.Ama ben sizi o zamanda severim böyle."dedi.Abimle aynı anda "ANNEEEEE"dedik.