BERDEL

BÖLÜM 88-Nefret

Tam 3 berbat günü geride bıraktım.Bu 3 gün sadece ağlamak ve Çağrı'ya yalvarmakla geçti.Ama ne benim yalvarışlarıma cevap verdi ne de bana zarar.

Bana ne yapacağı umrumda bile değildi.Ama Azat umrumdaydı.Telefonda dedikleri hala aklımdaydı.Ona inanmış da olabilirdi inanmamış da.Kim bilir şimdi beni nasıl arıyordur.Nasıl merak ediyordur.

"Tamam.Size mesaj attığım an onu buraya getirin."Çağrı merdivenlerden inerken telefonla görüşüyordu.O dediği kişi Azat olabilir miydi?

Ona zarar verebilirdi.

Gözlerimin önünde öldürebilirdi.

Ya da onun gözleri önünde bana zarar verebilirdi.

Oturduğum yerden fırlayıp Çağrı'nın önünde durdum. "Azat'ı neden buraya getireceksin?"

Yüzümü dikkatle inceledi.Sorum hoşuna gitmiş olmalı ki dudakları yukarı doğru kıvrıldı. "Onu özlediğini zannediyordum küçük kız."

Azat'ı elbette özlemiştim ama onu ben özlediğim için buraya getirmeyecekti.İkimizden birine zarar verecekti.Bunu adım gibi biliyordum. "Sana yalvarıyorum bunu yapma.Lütfen,Çağrı lütfen onu buraya getirme."durmak bilmeyen gözyaşlarım yaklaşık 1 saat önce durmuştu.Ama şimdi tekrardan mesaiye başladılar. "Kusura bakma Mehir.Benim canımı acıtan herkes bedelini ödeyecek."beni umursamayıp koltuğa yayıldı.

Onun bütün davranışlarından nefret ediyordum.Oturuşunda,gülüşünden,bakışından ve her şeyinden. "Biz sana ne yaptık?Daha 3 gün öncesine kadar seni tanımıyordum bile."bağırmaktan kısılan sesim artık çatallaşmıştı.Ne dediğimi anladımı bilmiyorum ama cebinden sigara paketini çıkardı.İçinden bir dal çıkarıp dudaklarına yerleştirdi.Sehpanın üzerindeki çakmağı yakıp sigarasını tutuşturdu.Sigaradan nefret ediyordum.Sigara içilen ortamlarda bulunduğum zaman durduramayacağım öksürük beni bırakmıyordu.

"Herkes bana zarar verdi.Aklına bile getiremeyeceğin kadar çok insan bana zarar verdi.Tek suçum Gazel'i ölesiye sevmekti.Ona daha rahat bir hayat sunmak için girdiğim işlerden dolayı beni uzaklaştırdı Şemmas Ağa."sigarasını içine çekip dışarı üfledi.Duman kokusu burnuma geldikçe krizlerim yaklaşıyor gibi hissediyordum. "İt olacak abinle evlendirdi.Kardeşimin de tek suçu Azat'ı sevmekti.Onu da senle evlendirdiler.Şimdi söyleyin bakalım Savcı Hanım,aşık olmanın cezası kaç yıl hapistir?"koltukta dikleşip içine çektiği dumanı yüzüme üfledi.İşte o an durmak bilmeyen öksürüklerim başladı.

Yüzüme şaşkınca bakıp "Astımın mı var?"dedi.Olumsuz anlamda kafamı salladım.Öksürüklerim arasında doğru sözcükleri seçebildim mi bilmiyorum ama "Sigaradan nefret ediyorum."demeye çalıştım.Temiz havaya ihtiyacım vardı.Ciğerlerimi ancak temiz hava temizleyebilirdi.Yüzümü ellerinin arasından çekip kapıya doğru ilerledim. "Nereye?"böyle elimi kolumu sallayıp kaçacak halim yoktu.Üstelik evin etrafında tonlarca adam varken. "Hava almam gerek.İzin veriyor musun?"tekrardan öksürmeye başladım. "Tamam bahçeye çık sadece.Kaçmaya yeltenirsen başına gelecekleri sana söyledim."

Azat'ı öldürürdü.Tehdidi sadece onu öldürmekti.Ama öncesinde bana onun gözleri önünde zarar vermekti.

Bahçeye çıktığımda beni soğuk karşıladı.Artık kış geliyordu.Resmen 3 gün boyunca gökyüzü de benimle birlikte ağlamıştı.Bugün biraz dursa da yine her yer ıslaktı.

Bir an önce ne olacaksa olmasını istiyordum.Artık daha fazla burda durmak istemiyordum.Keşke her şey eskisi gibi olabilse.Kendimi tekrardan Azat'ın kollarına atabilsem.Onun bir an bile olsa yanımdan ayrılmasına izin vermezdim.Ama zaman geçtikçe bu umudum azalıyordu.Çünkü Çağrı kafasına ne koyduysa yapıyordu.Bize ne yapacağı konusunda en ufak bir fikrim olmasa da kötü şeyler olacağını biliyordum.

Herkes perişan olmuştur eminim.Özellikle annem.Benden bir farkı yoktur ağlama konusunda.Abim zor olsa da onu sakinleştirmeye çalışıyordur.Ama o da beni aramaya çıkıyordur.Zaten Azat'ı söylemiyorum bile.O beni aramayı bir dakika bile bırakmamıştır.Bilmediği Ankara'da her yere bakıyordur.Eminim beni araken ağlıyordur bile.Ona ağlamak yakışmıyor ama yine de yakışıklı olmayı beceriyor.

Ah sevgilim!Ne senin ne benim ne de Çağrı'nın kimsenin suçu yok.Herkesin bir suçu varsa o da sevmemiz,aşık olmamız.Ama kimse aşkından vazgeçmiyor.Kimileri kendi yöntemleriyle acısını hafifleteceğini düşünse de aşkından vazgeçemiyor.Bense seni sevmediğim bir an bile olmuyor.Senden uzakta olsam da asla vazgeçmedim sevmekten.Keşke şu an yanımda olusan tekrardan gülebilsek beraber.Ama seni seviyorum Azat.Her şeye rağmen güzeldi seni sevmek,aşık olmak.O kadar güzel bir duyguymuş ki bu hiç tatmadığım duyguyu iyiki bana yaşatmışsın.Seni seviyorum Sevgilim.

**

İçerden gelen bağırık sesiyle içeri koşarak girdim.Çağrı'nın yakasına yapışmış Azat'ı görmeyi beklemiyordum.

"A-Azat!"