THE ARMY

CHAPTER 20

CHAPTER 20

Pagkatapos nila mag agahan,  isang oras lumipas nag paalam na rin clang babalik ng campo.

"Mama Ludy,  maraming salamat po sa inyong pag tanggap,  at sana malagpasan niyo po ang pag subok sa familya niyo,  ipag darasal ko po yan sa maykapal, "

" Maraming salamat din Sargent sa pag sama dito para maka uwi c maymay,  bumalik kayo rito kapag my bakanting oras,,  ala eh cge mag lakad na kayo malayo pa biyahe niyo papuntang campo, alagaan mo apo ko ahg, "

( bilin ng matanda na napaluha na naman,  niyakap ito ni Edward)

" cge po mama ludy ako na bahala sa kanya,  ill promise to take good care of her, "

( sabay tingin kay moymoy habang nag sasalita nag papahiwatig ng nararamdaman.)

" Cge po mama ludy mauna na kami,  uuwi din aq pag tapos na Training, "

( niyakap ang mahal na lola bago cla tuloyan sumakay ng van, mabigat sa kaluuban ang umalis ngunit kailangan niyang ipag patuloy ang training para sa kanyang tagumpay.)

Isang oras na nasa biyahe parin cla.  Mag katabi c Edward at moymoy na upuan sa likod.  Nasa kabilang side c Edward  siya naman ay sa kanan,  habang c Jerome nasa Driver Seat, kasalukuyan siya nag mamaneho,

Nag patugtug ng musika c Jerome, nong una masaya cla dhl rock song. ang sumunod na awitin siya naman dahilan ng pag iyak ni moymoy dhl ramdam na ramdam ang bawat lirikcs ng kanta.

Wag ka nang umiyak, sa mundong pabago-bago
Pag-ibig ko ay totoo
Ako ang iyong bangka, kung magalit man
Ang alon ng panahon, sabay tayong aahon

Kung wala ka nang maintindihan
Kung wala ka nang makapitan
Kapit ka sa akin, kapit ka sa akin
Hindi kita bibitawan

Wag ka nang umiyak, mahaba man ang araw
Uuwi ka sa yakap ko
Wag mo nang damdamin kung wala ako sayong tabi
Iiwan ko ang puso ko sa yo
At kung pakiramdam mo’y wala ka nang kakampi
Isipin mo ako dahil puso’t isip ko’y
Nasa yong tabi

Kung wala ka nang maintindihan
Kung wala ka nang makapitan
Kapit ka sa akin, kapit ka sa akin
Hindi kita bibitawan

Hindi kita pababayaan
Hindi kita pababayaan

Kumapit ka, kumapit ka

Kung wala ka nang maintindihan
Kung wala ka nang makapitan
Kapit ka sa akin, kumapit ka sa akin
Hindi kita bibitawan

Hindi kita pababayaan
Hindi kita pababayaan

Nang mapansin ni Edward  na umiiyak binigyan niya ng tissue.

" huhuhu,,,  akala ko kaya ko,,  akala ko huhuhu "( halos hindi na makahinga sa pag iyak c moymoy sa alaala ng kanyang yumaong na lolo)

"Tama na,,,  wag ka ng umiyak,  nandito ako karamay mo, "

( lumapit kay moymoy c Edward.  Inakbayan niya at hinayaan na umiyak c moymoy sa kanyang matitiponong dibdib. Ramdam na ramdam ang sakit na nararamdaman ng dalaga sa mga oras na yon.  kht man siya nasasaktan din sa mga sandaling yon.  Alam niyang matapang na babae c moymoy pero hindi sa ganon paraan.