THE ARMY

57

CHAPTER 57

Mabilis na inasikaso nila kisses at vivoree c marco, ginamot nila ang sugat nito.

" Marco,  Are You  Ok?  Kaya mo pa ba"

" ok,  naman ako viv,  galus lang yan, salamat sa pag asikaso"

" Grabi Marco natakot ako akala ko kinain kana ng pating"

" wag kana mag alaala kisses ok naman ako at buhay na buhay pa, wag kana umiyak,  pag subok lamang ito,  saka sanay naman ako sa dagat,  kinahiligan kona rin ang pag langoy non nasa Italy ako,."

Nang makita ni moymoy ang pating pinag babaril niya,  bigla siyang na out balance, nahulog buti na lang naagapan ni Edward.

" wag mo akong bitiwan ayaw q pang mamatay, "

" wag kang matakot Moymoy hindi kita bibitawan,  kumapit ka lang sakin,  Aizan,  alalayan niyo ako ni Yong,  tulongan niyo kami, "

Kunti kunti n lang malalaglag na c moymoy,  madulas ang kamay ni Edward.

" aaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhh"

Ang narinig nilang sigaw ni moymoy,  tuloyan ng nabitiwan ni Edward. 

" oh my god, c Temay nahulog"

Mabilis na nagawa ng paraan c Edward,  tumalon siya upang sundan c moymoy,  at nang naabutan niya mabilis na binuksan ang suot niyang bag pack na nag lalaman ng parachute., mabilis na nahila cla pataas habang magkayakap ang dalawa, mabilis na mabilis ang pintig ng puso ni moymoy akala niya un na katapusan ng buhay niya.

Walang salita na lumalabas sa bibig,  yumakap na lang kay Edward.

Ilang saglit pa lumapag cla sa isang isla, sa pagbagsak nila nauna c Edward kung kaya nasalo niya c moymoy,  ngayon nakadapa c moymoy sa dibdib ni Edward natabunan naman cla ng sinakyan nilang parachute.

Sa tulong ng hangin muli clang niluwal ng parachute.  Nag katitigan cla. 

" salamat sargent"

" salamat lang,  yon lang yon hehe"

Nakuha na naman mag biro ng binata.

" oo nga ,  naman salamat po Sargent Barber sa pag ligtas mo sa buhay ko,  akala ko yon na katapusan ng hininga ko,  im sorry nga pal,,,,,,, "

( hindi na natapos ang sasabihin ng halikan ni Edward  sa labi c moymoy.)

Muli na naman namanhid ang pag katao ni moymoy dhl sa halik na yon.  Nag papawala ng kanyang katinuhan at nag papatanggal ng kanyang takot at pagod.

Wala na naman siya naririnig at naiintindihan basta ang alam niya sa sarili na miss niya ang binata. ilang linggo cmula magkagulo cla hindi cla nag usap ng maayos.  Kung hindi siya ang umiiwas c Edward naman umiiwas.

"mahal kita my loves,  sana buksan mo ang pusot isipan mo para malaman mo gano kita kamahal"

Natigilan sila ng marinig ang tunog ng chopper.  Nasakasunod sa kanila ang mga kasama.  Mabilis naman sila sumakay..