- Ve kadın, kül olacağını bile bile ateşe sevdalandı-
Çocukken dinlediğimiz masalları hepimiz hatırlarız. Kül kedisi ayakkabıyı giyer, kurbağa prense dönüşür, uyuyan güzel bir öpücükle uyanır. Sonra sonsuzsa kadar mutlu yaşarlar..
Peri masalları ha...
Arabadan indim ve okula doğru yürürken etrafta gözlerimi gezdiriyordum.
Nasıl bulacağım ben? Okulun içine girmeden son kez üstüme baktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gayet iyiydim bence. Okulun içine girdiğimde ağzım 'o' şekline girmişti. Nasıl bir okul bu? Herkes kafeterya da.
Yanımdan geçen bir kızı durdurup, "Şey pardon... Mimarlık bölümü nerde?"diye sordum.
"2 katta. Numaralar var zaten birine daha sorarsan gösterirler yeri,"dedi ve gitti.
Merdivenleri çıkarken telefonumun sesiyle çantamı açıp, telefonu aradım ama bulamıyordum. Tam bulduğum sırada bir gövdeye çarpmamla merdivenlerden geriye düşüyordum ki çarptığım kişi beni tuttu.
Başımı tuttum ve, "Özür dilerim görmedim,"dedim çocuğa bakarken.
"Sorun değil. Senin gibi güzeller çarpacaksa razıyım,"deyip, çapkınca gülümsedi.
Yavşak.
"İyi günler,"dedim ve merdivenleri çıkmaya devam ettim.
Tekrardan birine Baran'ı sordum ve salonda olduğunu söyledi. Teşekkür edip, salonu aramaya koyuldum.
Sonunda büyük bir kapının önünde durdum ve saçlarımı geriye atıp, sessizce kapıyı açtım.
Bir kaç adım sonunda yükselen sesle yerimde durdum.
"Gerek yok artık!"diyerek bağıran Baran'dı.
"Eskisi gibi olmayacak.. Yemin ederim. Şans ver bana,"diyen de bir kızdı.
"Şans falan yok Nihal. Yok. Unut," dediğinde kafamı yavaşça çıkarttım ve izlemeye başladım.
"Biri mi var?"diyerek Baran'a yaklaşan Nihal'e küfürler ediyordum. Şimdi anasını ağlatmak vardı...
"Sana ne?"
Var de Baran. Var...
"Var mı yok mu?"diye sormaya devam edince,
"Sana ne lan?"diye bağırdı Baran.
"Son kez soruyorum. Var mı yok mu?"diye tekrardan sordu.
"Var ulan var, hatta nişanlanacağım. Aşığım o kıza. Deli gibi aşığım hem de. Her geçen gün zaman geçsinde evlenelim diyorum biliyor musun? Çünkü onu her an görmek istiyorum."dedi Baran. Bu kelime gülümsememe neden olmuştu.
