- Ve kadın, kül olacağını bile bile ateşe sevdalandı-
Çocukken dinlediğimiz masalları hepimiz hatırlarız. Kül kedisi ayakkabıyı giyer, kurbağa prense dönüşür, uyuyan güzel bir öpücükle uyanır. Sonra sonsuzsa kadar mutlu yaşarlar..
Peri masalları ha...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Acı, bir sis misali sararken etrafımı,
Çekip al istedim beni oradan,
Bekledim, beklemenin anlamsızlığını fark edene kadar,
Gelmedin, acılar nam saldı yüreğimde
Gelmedin, küçük bir kız öldü o sisin içinde.
Uzandığı yatakta zorlukla dikleşti Melina. Sağına baktı, soluna baktı. Boştu. Elleri korkakça o'nun yastığına gitti. Tebessüm ederek yastığı okşadı. Kapı yavaşça aralandı, Arya girdi. Bir elinde su bardağı diğer elinde hap vardı. "Bitanem..." diyerek Melina'nın yanına oturdu. Kızarmış olan gözlerini biraz daha açmaya çalıştı. Ama olmuyordu, ağrıyordu. Hem fiziken hemde ruhen ağrısı ve acısı vardı. "Hapını iç." Diyerek avucunun içinde ki hapı Melina'nın avuç içine bıraktı.
Melina avuç içinde ki hapı ağzına attı, daha sonra bir iki yudum sudan alıp bardağı yanında ki şifoniyere bıraktı. Arya birşeyler demek istedi ama diyebileceği hiçbir şey yoktu. Elini, Melina'nın elinin üzerine koydu ve güven verircesine sıktı. Melina yorgun bakışlarını Arya'ya çevirdi.
"Hayat devam edi-" başını iki yana salladı Melina cümlenin nasıl biteceğini tahmin ederek. Gözlerinde dolmuş olan gözyaşları usulca aktı. "Hayat devam etmiyor Arya... edemiyorum." Gözyaşlarını sildi. "Ya Allah kahretsin!" Diye bağırdı. Arya aniden şiddetlenen Melina'ya korkuyla baktı. "Göremiyorum ya çok saçma! Yastığı burda," diyerek Baran'ın yastığını gösterdi. "Baksana, kül tablası bile burda!" Bir hıçkırık koptu dudaklarından, yutkundu. "Veda bile edemedim... ona ne diyecektim biliyor musun?"
Arya'ya baktı, yaralı bir sesle. "Çocuk yapmaya hazır olduğumu söyleyecektim... çok sevinecekti, delirecekti belki ama yaşayamadık Arya... o mutluluğu göremedim."
Arya gözlerini kapatarak ağlamaya başladı. "Yapma böyle,.." diye mırıldandı.
Melina sinirle ayağa kalktı. Sesi duyan Anka ve Derin koşarak odaya girdiler. Melina kendini durduramadı, "Herkes, ama herkes hayatına devam edecek!" Diye bağırdı. Ses telleri acıdı ama bunu fark edecek durumda bile değildi. Zaten son zamanlarda hissizleşmişti. "Arya sen birkaç ay sonra eski düzenine döneceksin, çocuğunu büyüteceksin, herşey harika gidecek! Bu gerçekten çok güzel birşey." Dedi ve hemen Anka'ya döndü. "Anka sende Mert'le güzel bir şekilde evliliğini devam ettireceksin, belki çocuğunuz bile olur,.." sonlara doğru sesi titremişti. Derin bir nefes aldı ama bu genzini yakmıştı. "Peki ya sen Derin?" Derin'e baktı. Derin elleriyle ağzını kapattı ve hüngür hüngür ağlamaya başladı. Melina acımadan devam etti. "Senin yasın belki uzun sürecektir ama nihayetinde sende Akın'la birlikte bir yuva kuracaksın. Mutluluğuna kaldığın yerden devam edeceksin," sıcacık bir gülümsemeyle işaret parmağını kendine doğrulttu. "Ama ben? Ben varya ben, hiçbir zaman iyileşemeyeceğim. Bir tarafım hep yaralı kalacak! Ben hayatıma devam ediyormuş gibi gözükeceğim, belki ayak uyduracağım sizlere ama aslında neler hissettiğimi, düşündüğümü bilemeyeceksiniz!"
