- Ve kadın, kül olacağını bile bile ateşe sevdalandı-
Çocukken dinlediğimiz masalları hepimiz hatırlarız. Kül kedisi ayakkabıyı giyer, kurbağa prense dönüşür, uyuyan güzel bir öpücükle uyanır. Sonra sonsuzsa kadar mutlu yaşarlar..
Peri masalları ha...
Ne yapacağım ben? Ya Allah'ım yardım et! N'olursun..
Hâlâ yüzümü görmediği için bir çare daha da bastırıyordum kafamı. "Hey, İyi misin?" Diyerek kolumu deşmeye başlayınca ve büyük bir ağrı koluma girince bir cesaret kafamı kaldırdım.
"Ne istiyorsun be?!" Diye bağırdığım sırada bana şok olmuş vaziyette bakıyordu. Bense, kaşlarımı çatarak ona bakıyordum. Sarılsam aslında...
Gözlerimi yapmacık bir şekilde devirdikten sonra arkamı döndüm ve yürümeye başladım. Gözlerimin dolmaması için ve boynuna atlamamam için hastalığımı düşünmeye başladım ta ki kolumdan tutup sarılana kadar.
Umut vermemek adına hızla geri çekildim. Tam bağırmaya hazırlanıyorum ki Baran'ın dolan gözleriyle söylediği sözle benim diyeceklerimi ezip geçti.
"Saçlarını kestirmişsin."
"Saçlarıma dokunmasaydın kestirmeme gerek kalmazdı," gözlerimi kırpıştırdıktan sonra devam ettim. "Artık beni etrafında görebilirsin. Senden kaçmak istemiyorum. Hayatını yaşa, beni unut. Bu ikimiz içinde en iyisi."
"Neden? Melina neden? Nedenini söylesene." Diye bağırdığında, "Başkasını sevdim. Oldu mu?" Dedim.
Bu cümleyi kurmamam gerekiyordu.
Gözleri dolmuştu. Gözlerinden öpmek istedim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bu kadar basit miydi? Bizi bitirmek bu kadar basit miydi be?" dudaklarımı birbirine bastırdım. Sol gözümden bir damla yaş aktı ve elime düştü.
