- Ve kadın, kül olacağını bile bile ateşe sevdalandı-
Çocukken dinlediğimiz masalları hepimiz hatırlarız. Kül kedisi ayakkabıyı giyer, kurbağa prense dönüşür, uyuyan güzel bir öpücükle uyanır. Sonra sonsuzsa kadar mutlu yaşarlar..
Peri masalları ha...
İYİ OKUMALAR! Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.💜
Şarkıyla dinleyebilirsiniz.
2 HAFTA SONRA...
Yağızla Baran balkonda konuşurlarken Derinle ben de yatağımın üzerinde bağdaş kurup, dedikodu gibi bir şey yapıyorduk.
"Ya onu bunu bırakta. Ben özledim hep birlikte bir şeyler yapmayı. Ayarlayalım mı? İyiysen tabii ki."
"Ya ben denize gitmek istiyorum. Ağustostayız ve bir kere bile gitmedik. Zaten ayın sonlarına doğru Istanbul'a döneceğim."
"Gidelim o zaman."
Başımı sallayarak Gülümsedim. Yani kendimi iyi hissediyordum ve gitmeme engel olabilecek bir durum da görmüyordum. Zaten evde sıkışıp kaldım. Biraz hava almaya ihtiyacım vardı.
Derin, "Abi, Yağız gelsenize," diye bağırınca gözlerimi pörflettim.
"Baran izin vermez ki," diye mırıldandığımda, Derin bana baktı ve tekrar önüne döndü.
"O iş bende kaptan. Rahat ol!"
Yağızla Baran birşeyler konuşarak odaya girince tırnaklarımla oynamaya başladım. Bu çocuk hep çatık kaşlı.
"Ne var Derin?"
Baran'ın sorusuyla kalbim pıtırdadı. "Şey abicim..." Anlaşılan Derin de tırsmıştı. Yani ses tonunu böyle yaparsa kim olsa korkardı. Ne var daha yumuşak tonda bir sesle konuşsan.
"Ne?" Derin hâlâ söyleyemezken bir cesaret giriş yaptım. "Denize gitmek istiyoruz."
Ne giriş ama...
Kaşları daha da çatıldı ve sahte bir şekilde kahkaha attı. "Ne? Ne istiyorsunuz?" Ve bir kahkaha daha. "Denize gitmek istiyoruz anlamıyor musunuz?"
Bende ki cesarette arkadaş ya...
Dudakları aralandı, "Olmaz!"
"Hah, nedenmiş o?"
"Hayır dedim Melina!"
"Gideceğiz Baran."
"Hayır Melina!"
"Ya Baran of. Ağustostayız farkındasın değil mi?"
"Evet ve tekrardan hayır."
Odadan çıkacağı sırada arkasından cırlamıştım. "BARAN YA!!" Hiç umursamadan odadan çıktı.
"Kusura bakmayın güzeller," deyip Yağız da odadan çıktı.
"Sıçayım!"
Derin oflayarak yataktan kalkınca ben de kalktım. "Ya ben gitmek istiyorum!"
Gülümsedim. Gerçi bu gülüşüm pek hayrı alamet değildi. "Yarın bir işin var mı?"
