1 HAFTA SONRA...Her şey rutin gitmeye başlamıştı... Her gün evi düzüyorduk ve aynı şekilde ben dansa çalışıyordum.
Baran ise her gün arıyordu.
Derinle konuştuğumda soruyorum nasıl olduğunu. Cevabı beni her geçen gün daha fazla üzmeye başlamıştı. Okula bile gitmiyormuş, eve desen haftada bir uğruyormuş.
Gururdan mı veya başka bir şeyden mi bilmiyorum ama hiç bir şekilde adım atamıyorum. Deliler gibi özledim evet ama olmuyor... O telefonu açamıyorum belki de duyacağım şeylere hazır değilimdir.1 gün sonra son yetenek sınavım vardı ve o günde annem geri dönecekti İzmir'e. Kreşte sorun çıktığı için anneme ihtiyaçları varmış. Evi bitirdiğimiz için annemin gitmesin pekde sorun değildi.
Şimdi ise koreografi hazırlıyordum. Kendime güvendiğim için korkmuyordum. Aslında biraz korkuyordum çünkü, dün grup dans sınavını yapmıştık. Geriye sadece solo kalıyordu. Koreografiyi ve şarkı tamamen bana ait olacaktı. Bale yapmıyordum çünkü bale üzerine sertifikam vardı, bu yüzden juriler yapmama gereği duydu.
Valla işime gelir.
Bu soğuk havada bile terlediğimi hissedince kendimi yatağıma attım.
Odamı çok güzel dizayn etmiştim. Küçük odayı misafir odası yapmaya karar verdim ve büyük ferah odayıda ben kaptım.Annemle evi dizayn ederken zorlanmıştık biraz ama gecelere kadar yaptığımız için her bölüm bitmişti. Zaten çok bir şeye de gerek yoktu.
Müziği kapattım ve yatağımın üzerine oturup, bağdaş kurdum.
Arasam mı acaba? Of sesini özledim..Kokusunu... Bakışını... Zor da olsa gülüşünü... Korumacı tavrını... Kıskançlıklarını... En çokta Meleğim deyişini özledim. Ya ben tepeden tırnağa çok özledim.
Ağlayacağımı hissedince ayağa kalkım ve dolabımın karşısına geçtim.
En iyisi soğuk bir duş almaktı.
~•~•~•
"Hazırladın mı?" Diyen annemle çatalımı tabağın kenarına bıraktım.
"Hazırladım ama bir kaç figür daha koyacağım,"
"Melina bak tek kalamayacağım dersen gitmem kızım,"
gülümsedim,
"Yok anneciğim. Çocuk değilim korkmam merak etme,""İyi o zaman,"deyip ayağa kalkınca bende kalktım ve odama doğru çıktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SON BAKIŞ
Teen Fiction- Ve kadın, kül olacağını bile bile ateşe sevdalandı- Çocukken dinlediğimiz masalları hepimiz hatırlarız. Kül kedisi ayakkabıyı giyer, kurbağa prense dönüşür, uyuyan güzel bir öpücükle uyanır. Sonra sonsuzsa kadar mutlu yaşarlar.. Peri masalları ha...