İYİ OKUMALAR!🙇🏼♀️
Arkamı döndüğümde Baran'ı görmeyi beklemiyordum.
"Ne yapıyorsun bu soğukta? Ve üzerinde hiç bir şey yokken,"diyerek yanıma oturdu.
"Öylesine," monta daha sıkı sarıldım.
"Meleğim. Sorunun ne olduğunu söyleyecek misin?"
Söyleyemem ki...
"Sorun yok ki Baran." Soğuk davranmaya çalışıyordum..
"Şu iki hafta içerisinde bana 'Baran' diye hitap etmene ne diyebiliriz?" Kafamı eğdim.
"Bir şey demesen de olur,"
"Melina kendine gelir misin? Maviliklerini kaçırma benden! Ne oldu?"
Ses tellerimi kopartacak derecede bağırdım. "Ya hiç bir şey olmadı anlamıyor musun sen beni?!"
"Ulan var ya," dedi ve ayağa kalktı.
Saniyesinde bende ayağa kalktım ."Ne var ya?"
"Sana anlam veremiyorum Melina . Gerçekten anlam veremiyorum. Ne düşünüyorsun? Ne istiyorsun? Neden mutluluğumuzu bozuyorsun ? "
Ben de böyle olmasını istemezdim...
"Bilmiyorum Baran. Bilmiyorum," montu bankın üzerine fırlatıp yürümeye başladım.
Baran da koşarak gelince
arkamı döndüm.
"Lütfen...gelme." Dedim ve hızlıca hatta koşarak sahilden ayrıldım.
~•~•~•
"Anne üzerime düşmeyin. Bundan sonra değişen bir şey olmayacak,"
neymiş efendim, Dışarı çıkmayacakmışım, tedavime başlanılacakmış, hem İzmirde de değil Istanbul da. Ben dayanamam ki... Baransız dayanamam. Of ben çok özledim. Sarılmayı... Kokusunu... Öpüşünü...
Salonun ortasında bağırarak konuşurken düşündüğüm şeyle evden çıkmaya yeltenmiştim ki babamın,
"Sana güveniyorum kızım. Doğru olanı yapacağını da biliyorum,"demesiyle kafamı salladım ve ayakkabılarımı giydiğim gibi evden çıktım.
Durmaksızın 10 dakika koşarak sonunda evlerine gelmiştim. Nefes alış verişlerimi düzene soktuktan sonra kapıyı çaldım.
Meltem teyze kapıyı açınca gülümsedim.
"Nasılsınız?"derken içeriye girmiştim.
"İyiyim kuzum sen nasılsın?"
"İyiyim. Teşekkürler "
"Baran odada mı?" Dediğimde kafasını salladı.
Yavaş adımlarla odasına doğru yürüdüm ve kapısını açtım. Masasında çizim yapıyordu. Beni görünce ayağa kalktı ve gülümsedi.
"Hoşgeldin," dediğinde, kapıyı kapattım ve yanına gittim.
"Ayrı kalamadım,"
gülünce,gülümsedim
"Ayrı kalamayız biz... Sevgilim."
Böyle deme işte ya!
Yatağa uzandık ve ben her zaman ki gibi göğüsüne başımı yasladım.
"İkimiz de ölene kadar beraberiz sevgilim,"deyip saçlarımdan öptü.
O her Konuştukça içimden birşeyler kopuyordu sanki.
"Aslında ölmek sorun değil de hani bir gün mezarıma gelirsin de kalkıp sarılamamak koyar bana," dedim.
"Ölümüne beraberiz sözü boşuna denilmemiştir güzelim." Gülümsedim. Ben bırakamam bu adamı ama..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SON BAKIŞ
Teen Fiction- Ve kadın, kül olacağını bile bile ateşe sevdalandı- Çocukken dinlediğimiz masalları hepimiz hatırlarız. Kül kedisi ayakkabıyı giyer, kurbağa prense dönüşür, uyuyan güzel bir öpücükle uyanır. Sonra sonsuzsa kadar mutlu yaşarlar.. Peri masalları ha...
