- Ve kadın, kül olacağını bile bile ateşe sevdalandı-
Çocukken dinlediğimiz masalları hepimiz hatırlarız. Kül kedisi ayakkabıyı giyer, kurbağa prense dönüşür, uyuyan güzel bir öpücükle uyanır. Sonra sonsuzsa kadar mutlu yaşarlar..
Peri masalları ha...
Genç kadın büyük adımlarla merdivenlere yönelmeye çalıştı. "Hayır, hayır..." diye mırıldandı. O an kapıdan çıkması gerektiğini bile düşünememişti.
Genç Adam , kadını tutmaya çalışınca, yaşlı gözlerle bir saniyeliğine adama bakıp kendini yere fırlattı.
Melina şoktaydı. Melina çıldırıyordu resmen!
Bir kenara çekildi Melina, nefes nefese karşısında ki adama baktı. "Delirdim! Delirdim!" Diye bağırdı ve yüzünü kapattı. Ağlıyordu, "Gerçekten delirdim!"
Genç adam kadına sarılmak için hareketlendi ama onu güçlü bir şekilde ittirdi. "Yapma, git git... ölüsün sen, sen öldün.." Diye yakınırcasına bağırdı. Adam duydukları karşısında ağlamaya başladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Meleğim..."
Melina anında ona vurmak için kaldırdığı elini indirdi. Gözlerini kırpıştırdı, birkaç saniye onun gözlerine baktı. Adam da öyle... sanki seneler sonra karşılaşıyormuş gibi hissettiler...
"N-nasıl?" Genç kadın çığlık çığlığa bağırdı. "ÖLDÜN SEN!" Tir tir titreyen elleriyle adamın yanağını elledi. Genç adamın gözünden bir damla yaş aktı o an. Melina zorla yutkundu ve genç adama sert bir tokat attı.
Adamın bugüne kadar yediği en acı tokat bu olmalıydı...
Melina kendini dizginleyemedi... genç adam ona uzanmaya çalıştıkça Melina geri çekiliyordu. "Git, git gerçek olamazsın!" Hüngür hüngür ağlıyordu.
Nihayet adam genç kadının ellerini tuttu, kadının ağlaması seyir değiştirmedi. Adam kadının ellerinden öptü... Melina ellerini adamın boynuna doladı, sarıldı, sarıldı...
geri çekildiler.
Tek kelime ettikleri yoktu... birbirlerine bakıp ağlıyorlardı sadece...
Melina öfkeyle ona vurmaya çalıştı. "Kaç ay oldu?!! Nerelerdeydin sen?!" Gözyaşları patır patır akmaya devam ediyordu. Adamda mimik belirlemedi, genç kadın vurmaya devam etti, "Öldün sen! Öldün! Ben gördüm! Mezarına gittim ben senin, seninle konuştum! Mektubunu okudum!! Baran öldün sen!" Ve sert bir tokat daha. Adam öylece kadına bakıyordu.
Nasıl da özlemişti...
"Vicdansız! Neredeydin sen?! Hiç mi düşünmedin? Hiç mi vicdanın sızlamadı! Delirdiğimi sandım ben, ben aklımı yitirdim senin yüzünden!" Vurmaya devam etti genç kadın. "Allah kahretsin!" Bu sefer kendi Kafasına vurdu, Melina ne yaptığının farkında bile değildi şu an. "Bir kere arasaydın ya! Bir kere! sadece bir kere ses etseydin! Niye Bunu yaptın?! Öldüm ben, ben öldüm Baran! sen beni öldürdün, sen katilsin! Sen varya sen,"deyip bir Tokat daha attı adama. Genç kadının sesi kısılmıştı ama umurunda olmadı, hala bağırıyordu ve adama acımadan vuruyordu. "Vicdansız!! Hiç mi demedin bu kız bensiz ne yapar diye?! Hiç mi beni düşünmedin! Seviyordun sen beni, nasıl demezsin bu kız bunları hak etmiyor diye!" Sinirden eliyle parkelere vurmaya başladı. Genç adam kadını sakinleştirmek için ona sarılmaya çalıştı. "sen öldün!" Dedi kadın onu kollarının arasına almaya çalışan adamı ittirmeye çalışırken."Mezarın var senin! !" Adam gözlerini kapattı, yaşlar patır patır aktı. Melina kendine engel olamadı. "Canımdan can aldın sen Baran!!" Geri çekildi, hıçkırıklarla elini adamın yüzüne değdirdi..
