Gördüğüm yüzle kapıyı geri kapattım. Şaka değil mi? Sadece şaka.
Kapı tekrar çalınca derin nefesler aldım. Biraz sonra uyanacağım. Bu bir rüya... Rüya.
Değil!!
Gözlerimi kapattım ve kapıyı tekrardan açınca gözlerimi yavaşça geri açtım.
"Meleğim," işte bu huzur...
"Baran.." Kapıda olan elimi yavaşça indirdim.
Gerçek miydi bu?
"Özledim," kolumdan aniden çekip sarılınca sanki yıllardır hasret kaldığım bir şeye kavuşmuş gibi ben de sarıldım.
"Nasıl özlemişim... Nasıl,"derken saçlarımı kokluyordu.
Ellerimi yavaşça indirdim.
"Ne işin var burada? Nasıl buldun?"
Her zaman gülmeyen adam en sıcak gülümsemesini sergiledi. Gülüşünden öperim.
"Önemi yok, sevgilim." Çantasını yerden aldığı gibi içeriye girdi.
"Evin güzelmiş,"
Ben arkasından öylece bakarken o evi gezmişti bile.
"Gel buraya," dediği anda tekrardan sarıldı.
"Özür dilerim... Çok özür dilerim. Melina sensiz yapamıyorum. Bırakma beni. Yemin ederim geri çekildim. Yemin ederim.." Kollarımdan tutup geri çekti ve gözlerini gözlerimle hizaladı.
"O kadar seviyorum ki seni... Şu bir haftada o kadar iyi anladım ki bunu. Sen demiştin ya," gözlerini kapattı ve yutkundu.
"Sen de bensiz yaşayabilirsin, Ben de sensiz," ve devam ettirdi. "Ben sensiz yaşayamam be Melina. Yaşayamam,"
Hep böyle devam etmeyecekti. İlla bir gün affedecektim. Sonuçta o öpmedi. Ama şu an biraz daha burnunu sürtmem gerekiyor.
"Sen özür diledin diye benim çektiğim acılar yok olmuyor.
Anladın mı?"
Öyle bir baktı ki... Boynuna atlamak istedim.
"Ben de acı cektim Melina. Terk ettiğini düşündüm. Berbat bir durumdaydım!" Salonda bir ileri bir geri giderken aynı sırada da konuşuyordu.
"Birden bire nasıl bu kadar bağlandığımı bilmiyorum. Sanki hep varmışsın gibi... Yokluğun öyle bir koyuyor ki.." sonunda önümde durdu. "Hiç mi affetmeyeceksin?"
Ah be ...
"Bilmiyorum," deyip yanından geçtim.
Yoksa gerçekten yapışacaktım.
"Nerde kalacağım o zaman ben?"
"Geç misafir odasına," merdivenleri ikişerli ikişerli çıktım ve odama girdim.
Mutluluktan dans etmeye başlamıştım.
Burda!
O burda!
Salak gibi gülümseyip yatağa attım kendimi.
Sevdiceğim burda!
Kapının aniden açılmasıysa öksürüp yataktan kalktım.
Onaylamaz bakışlar atarken, "Bir genç kızın odasına böyle girilmez," dedim.
"Bir genç erkeğin odasına da böyle girilmezdi,"
ah, evet ya.
"İyi be ne istiyorsun?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SON BAKIŞ
Teen Fiction- Ve kadın, kül olacağını bile bile ateşe sevdalandı- Çocukken dinlediğimiz masalları hepimiz hatırlarız. Kül kedisi ayakkabıyı giyer, kurbağa prense dönüşür, uyuyan güzel bir öpücükle uyanır. Sonra sonsuzsa kadar mutlu yaşarlar.. Peri masalları ha...
