••••• İYİ
OKUMALAR•••••
•
•
•
•
Başıma saplanan bir ağrıyla gözlerimi kırpıştırarak açtım. Karşıma baktığımda nefes alamadığımı hissettim. Yan tarafa döndü bakışlarım.
Annem..
Konuşamadım.
Bağıramadım.
Bunun gerçek olup olmadığını idrak edemediğim için ilk birkaç saniye şaşkın bakışlarım annemin üzerinde gezindi.
Sessizce mırıldandım. "Annem..." telaşla Kemerimi çıkarttım. Anneme uzanmaya çalıştım. Ama bir türlü ulaşamıyordum. Ayağımı hissedemiyordum. Üzerinde bir ağırlık varmış gibi. Bakışlarım ayaklarıma gitti.
Sıkışmıştı.
Acı hissetmedim. Gözlerimden yaşlar akarken ayağımı zorda olsa çıkartmıştım. "Anne." Anneme uzandım. Ellerimle saçlarını geriye attım.
Bağırmak istiyordum.
"Annem.."
Saçlarını okşadım.
Kaşı yarılmıştı.
Sol bacağım ne kadar ağrısa da arabadan inip annemi de indirmeyi başardım.
"Aç gözlerini anne. Ne olur aç.." Arka koltuktan telefonumu aldım. Babamı aramaya çalıştım.
Allah kahretsin!
Çekmiyordu.
Telefonu cebime koyduktan sonra annemi kucağıma aldım. Zayıf bir kadındı. Benden bile.. Yüzüne baktım. "Anne uyan!" Düşe kalka caddeye çıkabilmiştim. Artık sol bacağım yokmuş gibiydi. Ana caddeye çıktığımda, boğazımda ki düğüm çözüldü. Ama burdan Tek bir araba bile geçmiyordu.
Annemi özenle kaldırıma koyduktan sonra babamı aradım.
Aç baba.
Ne olur aç.
"Pren-"
Sözünü kestim. "Baba!"
Dayanamayıp Ağlamaya başladım. "Melina ne oldu?!"
"Baba çabuk gel.. Annem.."
"Ne oldu Melina?! Nerdesiniz? Konum at." Telefonu hemen kapatıp babama konumumuzu yolladım.
Yere eğildim.
"Benim suçum. Allah kahretsin. KAHRETSİN!"
Ağlamama yağmur da eşlik edince bulutlara baktım. "Allah'ım anneme bir şey olmasın. Lütfen..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SON BAKIŞ
Teen Fiction- Ve kadın, kül olacağını bile bile ateşe sevdalandı- Çocukken dinlediğimiz masalları hepimiz hatırlarız. Kül kedisi ayakkabıyı giyer, kurbağa prense dönüşür, uyuyan güzel bir öpücükle uyanır. Sonra sonsuzsa kadar mutlu yaşarlar.. Peri masalları ha...
