Spy

Proloog

Waarschuwing: dit gaat helemaal over een gevecht. Er zijn geen beschrijvingen met veel bloed.

Ik open voorzichtig de deur en zie mijn slachtoffer liggen in zijn bed. Naast hem ligt een vrouw. Een vreemde vrouw, niet die van hem. Ik duw een doekje met verdovingsmiddel in haar gezicht en plak het vast. Zij zal voorlopig niet wakker worden. Ik sleep haar het bed uit en leg haar neer in de inloopkast.

Regel één: zorg ervoor dat er geen onschuldige mensen bij betrokken worden.

Regel twee: zorg voor zo min mogelijk pottenkijkers.

Regel drie: heb geen genade.

Regel één en twee zijn nu voldaan, nu regel drie nog. Ik geef de slapende man een stomp in zijn buik en hij wordt happend naar adem wakker. Mensen vermoorden is zoveel leuker als ze wakker zijn en pijn lijden. De man herstelt zich snel en staat op.

'Adios,' fluister ik, zodra hij in de aanval gaat. De man schreeuwt in het Spaans terug en wil me een klap tegen mijn slaap geven. Ik buk snel en schop tegen zijn benen aan, waardoor hij onderuit gaat. Hij komt meteen weer overeind en wil een pistool uit zijn nachtkastje grijpen, maar ik stoot mijn elleboog in zijn maag. Een beetje bloed komt uit zijn mond en ik weet dat hij zwakker aan het worden is. Het pistool dat hij net niet vast had, valt op de grond en snel schop ik het onder het grote bed.

'Het gevecht moet wel eerlijk blijven,' grijns ik in het Spaans. Zijn blik wordt kwader en hij valt nog eens aan. Ik ontwijk elke klap. 'Maak je het me zo makkelijk?'

'Je naam.'

'Cara McCarter,' grijns ik. Ik kan het hem vertellen, hij is over een paar minuten toch dood en de bewakingscamera's hier zijn slecht beveiligd. Ik heb ze makkelijk uit kunnen zetten. De man stopt met vechten uit verbazing en kijkt me verward aan.

'Jij bent dé Cara?' Ik grijns en knik, voordat ik mijn mes richting zijn hoofd werp. Hij heeft het aan zien komen en bukt snel.

'Leuk geprobeerd, meisje. Maar ik ben de eerste die niet vermoord wordt.' Ik lach humorloos en storm op hem af. Vlak voor hem maak ik een salto over hem heen. Als ik in de lucht ben, grijp ik zijn schouders vast en ik duw hem naar voren. De man rent weer naar me toe en geeft me een rake klap in mijn buik.

Ik trap de man in zijn buik en hij valt met hoge snelheid door het glas in de wand naar beneden. Beneden hoor ik een autoalarm afgaan en ik weet dat hij terecht is gekomen op het dak van een auto. Die auto wordt wel vergoed door de baas. De man is dood en mijn klus is klaar.