Spy

31. Het is maar een training

'Logan, Dakota. Wakker worden!' Ik schrik wakker van Arina's stem. Herinneringen van gisteravond komen in mijn hoofd.

'Shit. Logan! Ik moet echt naar huis.' Hij kreunt en opent zijn ogen.

'Waarom? Blijf nog even. Eet in ieder geval wat voordat je gaat.'

'Mijn vader wordt vast woedend en Collin moet zijn auto hebben! Ik moet nu echt gaan, Logan!' Ik druk snel een kus op zijn voorhoofd en ren dan naar beneden. Ik bots bijna tegen Arina aan en excuseer me snel.

'Heb je haast, meisje? Eet nog wat voordat je gaat. Ik heb croissantjes gebakken.'

'Het spijt me, Arina, maar mijn vader wordt woedend als ik niet snel naar huis kom. Ik moet echt gaan.'

'Ik kan hem wel even bellen als je wilt. Dan kan ik zeggen dat ik je hier heb gehouden. Dat zal hij toch niet zo erg vinden?'

'Nee, dat is niet nodig. Ik ga nu. Tot de volgende keer!' Ray gaat het niet leuk vinden dat hij zijn auto niet bij zich had vannacht. 'Zijn schatje' is elke nacht bij hem geweest sinds hij dat ding heeft gekregen voor zijn missies. Hij houdt van die auto en ik heb zijn slechte traditie verpest.

'Weet je zeker dat je niks hoeft te eten?' vraagt Arina. Ik schud mijn hoofd, maar mijn rommelde buik verpest mijn kleine leugentje. 'Oh jawel. Ik kan je niet naar huis laten gaan met een lege maag. Jij komt eerst wat eten, anders mag je niet weg.' Ze loopt al naar de keuken en duldt duidelijk geen tegenspraak. Ik zucht en loop achter haar aan. Ik neem plaats aan de gedekte tafel en wacht tot iedereen er is. Arina glimlacht triomfantelijk.

'Dakota, ik dacht dat jij naar huis toe moest?' Logan kijkt me vragend aan.

'Dat is ook zo. Maar je moeder laat me niet gaan voordat ik gegeten heb.'

'Ik denk dat je daar vaker last van gaat krijgen als je hier blijft slapen.' Hij grinnikt en gaat naast me zitten. Niet veel later komt zijn vader binnen. Hij mompelt een vage 'goede morgen' en drukt een kus op het voorhoofd van zijn vrouw. Zodra hij zit, pakt Logan een broodje uit de mand. Ik zie dit als startsignaal en pak ook wat te eten.

'Dus jij bent het meisje dat het hart van mijn zoon heeft gestolen?' vraagt Logans vader. Ik knik glimlachend naar hem.

'Dat ben ik.' Ik weet niet zo goed wat ik nog meer moet zeggen en neem daarom een hap van mijn croissantje.

'Logan vertelde me dat je goed kan vechten. Is dat waar?'

'Ja, meneer. Ik doe al sinds mijn zesde aan vechtsporten. Dus al dertien jaar.'

'Dat is al erg lang. Ik neem aan dat Logan je heeft verteld wat ik doe?' Ik knik. 'Oké, dan weet je dus ook dat je kans hebt om in gevaar te zijn.'

'Doelt u nu op Cara? Want dan weet ik dat er een kans is. Ook al ben ik niet echt bang voor haar.'

'Toch wil ik dat je voor je eigen veiligheid leert schieten.' Ik knik, ook al weet ik dat ik dat niet meer hoef te leren. 'Logan en zijn vrienden helpen je wel. Goed?'

'Ik vind het goed.' We eten verder in stilte.

Na het eten sta ik op. Logan komt me achterna en zegt me gedag. Ik druk nog snel een kus op zijn wang, voordat ik de deur uitstap en snel naar huis ga.

Eenmaal thuis staat Ray al boos op mij te wachten. 'Sorry, sorry, sorry. We vielen in slaap en zijn moeder wilde me niet naar huis laten gaan voordat ik had gegeten. Dit was niet de bedoeling!' Ik druk snel de autosleutels in zijn hand en ga naar binnen. Hij achtervolgt me en geeft me weer een preek.

'Luister je wel?' Ik kijk op. Waarom zou ik opletten als ik toch al weet wat hij zegt? 'Niet dus. Je kunt niet wegblijven als je andermans auto bij hebt. Ik had al weg moeten zijn. Ik kom nu te laat. Dankzij jou loopt de training uit!' Het is maar een training. Rustig aan.

'Sorry! Ik kon er niets aan doen, oké,' verdedig ik mezelf. 'En als je zo'n haast had, was je nu al weggeweest. Dus ga maar. Ik hoef jouw preken niet. Je bent mijn vader niet en ook niet mijn adviesgever of zo. Dus doei!' Hij zucht en vertrekt naar de trainingszaal.

'We zijn nog niet uitgepraat!' roept hij nog, voor hij de deur met een klap dichtgooit. Ik zak zuchtend neer op een stoel. Ray is de laatste tijd erg geprikkeld. Ik besluit een brief te schrijven voor Logan, vanuit Cara, zodat hij weet waar ik een afspraak met hem wil. Dan kan hij de afspraak met Cara gaan regelen. Ik schrijf het adres en een tijd op, met mijn initialen. Ik zet er ook nog bij dat hij alleen met zijn vrienden mag komen. En niemand anders.

Ik kleed me om in mijn trainingskleren en doe de brief in een crèmekleurige envelop. Ik ga naar het hoofdkantoor, waar ik de brief aflever en vervolgens simulatieruimte in ga. Ik zet de robot aan op de hoogste moeilijkheidsgraad en begin te vechten. Ik zet mijn voet met hoge kracht in zijn buik en hij valt achterover. Hij staat snel weer op en stompt zijn handen in mijn buik. Woedend duw ik hem van me af. Ik gebruik al mijn kracht en hij belandt tegen de muur.

De robot herstelt zich snel en stormt met hoge snelheid op me af. Hij geeft me een harde stoot en ik vlieg naar achter. Een muur breekt mijn val. Ik klap hard met mijn hoofd tegen de muur, maar negeer de stekende pijn. Ik kom van de muur af en val de robot weer aan.

'Cara! Stop!' Ray zet de robot uit en het lichaam zakt ineen. Snuivend loop ik de ruimte uit. 'Gaat het?' vraagt Ray bezorgd.

'Het gaat prima,' snauw ik.

'Sorry, ik had niet zo boos moeten worden vanochtend.'

'Je bent de laatste tijd snel geprikkeld. Stop daarmee.' Hij knikt en neemt me mee naar de dokter van de organisatie.

Ik had gister het eindgala van school. En het was echt heel erg stom want de voorstelling was gewoon stom, ook al hoefde ik het podium alleen één keer over te lopen. En ik moest een jurk aan. Mijn hekel aan jurken is enorm, dus dat was echt een ramp. Maar verder was het wel gezellig. We hebben echt leuke foto's gemaakt met de vriendinnengroep en de koekjes die Emma, een andere vriendin, een stage-leerling en ik hebben gebakken, waren echt heel erg lekker. En onze ouders moesten nog voor ons gaan zingen.

Morgen moet ik naar Den Haag met de klas. Feestje... Niet dus. Ik ga naar het Humanity House. En 's middags gaan we met z'n allen naar het strand in Scheveningen.

Zijn er lezers uit Den Haag of Scheveningen? Ik ben benieuwd.