Spy

5. Stelen, zal ze bedoelen

Ik pak mijn koffers in en wacht dan tot de taxi er is. Ik had eerder moeten beginnen met het inpakken van de koffers. Maar dat heb ik niet gedaan omdat ik teveel na heb gedacht over Luca en Logan. Vooral Logan. Na vijf minuten wachten is de taxi er. De man helpt me met mijn koffers en dan stap ik in. Hij rijdt meteen weg. Vanuit de spiegel zie ik iemand lopen.

Iemand met bruine haren, bruine ogen en een gespierd lichaam. Het liefst spring ik uit de auto om naar hem toe te rennen. Maar ik negeer dat gevoel en richt me op mijn mobiel. Toch kan ik het niet laten om nog één keer naar hem te kijken. Hij is gestopt met lopen en kijkt in de richting van de auto. Het voelt alsof we oogcontact maken, al is dat belachelijk vanaf zo'n afstand. Het zicht wordt me ontnomen als we de hoek om gaan.

Na een uur rijden, komen we aan bij het vliegveld. De man helpt me opnieuw met mijn koffers en ik betaal hem. Daarna zoek ik mijn weg naar binnen.

~

Mijn gedachten zijn bij Logan, terwijl ik uit het ronde raampje kijk. De wolken hebben me altijd gefascineerd vanaf de lucht. Ze zien er zo zacht uit dat je ze aan wilt raken, maar in werkelijkheid zak je er keihard doorheen als je het aanraakt.

Ik heb Logan voor het laatst gezien vandaag. Hij liep daar. Ik weet zeker dat hij het was. Maar nu is het te laat. Ik ga niet meer terug. Ik kom daar alleen om de rest van mijn spullen te halen en Luca af te geven aan haar ouders. En dan ga ik naar Australië. Hopelijk is dat zo snel mogelijk.

Er schieten herinneringen aan momenten samen door mijn hoofd. Herinneringen die me doen denken aan de tijd dat het nog goed ging. Dat hij nog niet boos op me was.

'Dakota!' Ik draai me om en zie Logan staan. Ik loop naar hem toe en sla mijn armen om me heen. 'Heb je zin om mee te gaan naar mijn vrienden?' Ik knik en loop met hem mee. De boodschappen kunnen wel even wachten. Zijn vriendengroep is veel groter dan ik had gedacht. Er zijn een stuk of tien jongens en nog twee meisjes. Logan stelt me voor aan de rest en dan gamen we met z'n allen. Al snel praat één van de meisjes tegen me. Volgens mij heet ze Kristin. Ze vertelt dat Taylor haar vriendje is.

'Jij weet wat de jongens doen, toch?' vraagt ze twijfelend. Ik knik.

'Ja. Logan heeft het al verteld.'

'Mooi, dan hoef ik niet geheimzinnig te doen. Heb je al geoefend?' Ze schenkt me een vragende blik. Ik knik.

'Ja, al een paar keer.'

'Misschien kunnen we een keer samen trainen?' stelt ze voor. Ik stem enthousiast in. Al weet ik niet of dat een goed idee is. Ik ben bang dat ik de verkeerde dingen doe en mezelf verraad.

'Doen jullie mee?' vraagt Thom. We kijken beiden op en krijgen een game-controller in onze handen geduwd van hem.

'Ik ben hier niet goed in,' sputtert Kristin tegen, toch neemt Thom de controller niet terug.

Dat was echt een leuke middag. Nadat we hadden gegamed, was ik met Logan meegegaan. We hebben veel gelachen en geknuffeld en ik was compleet vergeten wie ik ook al weer was.

Met Logan in mijn gedachten, val ik in slaap.

~

Het hotel is mooi. Het is niet luxe, maar ook niet goedkoop. Perfect voor mij dus. Ik leg mijn spullen in de kast en maak het mezelf gemakkelijk. Het is al laat en het heeft geen zin om nu nog naar Mariahs huis te gaan. Ik zet de televisie aan en kijk het nieuws. De moord op de man uit Spanje, die ene die ik uit het raam heb geduwd, is nog steeds niet opgelost en ik heb al een paar maanden niets meer gehoord op het nieuws erover. Waarschijnlijk hebben ze het opgegeven.

In het nieuws is niks bijzonders. Alleen een groot bedrijf dat verkocht wordt aan een ander groot bedrijf en een rijke man heeft de helft van zijn geld aan het goede doel geschonken. Dat is best een vriendelijke man. Maar ik vraag me af hoeveel hij nu nog over heeft. Als hij echt zo rijk is als ze net zeiden, is hij nu nog steeds een miljonair.

'En dan nu nog het allerlaatste nieuwtje. Mariah Cosbeys is van plan een tweede kind te adopteren. Dat heeft ze bekend gemaakt via een social media bericht met de tekst 'Zo blij om mijn nieuwe meisje over een paar maanden te verwelkomen!' We zijn allemaal erg blij voor haar. Dit was het nieuws van vandaag. Fijne avond nog en tot morgen!' Het afsluitingsdeuntje van het nieuws vult de kamer.

Mariah gaat een nieuw kind adopteren. Stelen van iemand, zal ze bedoelen.

Ik zucht diep en denk na. Op één of andere manier springt de naam Logan steeds weer opnieuw in mijn hoofd, om vervolgens lang rond te blijven hangen. Wat zou hij nu aan het doen zijn? Zou hij mij net zoveel missen als ik hem?

Natuurlijk niet.

Ik zou willen dat ik hem tegen was gekomen zonder die opdracht. Zonder dat ik een spion was. Gewoon zoals alle andere mensen elkaar ontmoeten, op de normale manier. Want dat was ik nu nog wel gelukkig geweest. Dan was ik nu gewoon in Amerika geweest. Bij Logan. Bij mijn vrienden. Want dat zijn de jongens. Mijn vrienden. En Raven. Wat zou zij nu denken? Ik heb haar niets laten weten. Ik heb niet eens gedag gezegd. Ik ben gewoon verdwenen.

Ik hoop dat ze niet zoveel om mij gaf als ik om haar. Want dan heeft zij minder pijn dan ik. Raven is altijd zo aardig geweest. Ze is mijn eerste en beste vriendin en ik laat haar stikken. Hoe stom kan ik nog worden? Kan ik nog hartelozer worden? Dit doe je niet bij vrienden. Maar ik blijkbaar wel.

Met een enorm schuldgevoel val ik in slaap.

En nu is ze in Londen...

Maar nu iets anders: Ik heb namelijk weer een mededeling die jullie even moeten lezen.

De updates zijn sloom, zoals jullie gemerkt hebben. Dit omdat ik gewoon niet in de stemming ben om op Wattpad te zitten. Ik voel me namelijk gewoon klote door een aantal ruzies met mijn vader. Het gaat  gewoon niet helemaal goed. Dus de updates zijn slomer.

En dan komt er nog bij dat ik vrijdag wilde plaatsen, maar toen viel de WiFi uit. Er was toen 's avonds onweer en zo en toen heeft mijn vader de stekker van iets uit het stopcontact gehaald, zodat er niks mee kom gebeuren als de bliksem inslaat. Maar toen hij de stekker er weer in deed, gingen niet alle lampjes branden en hadden we geen internet, huistelefoon en televisie meer. En nu hebben we dat nog steeds niet, omdat de monteur pas volgende week dinsdag kan komen. We zijn dus afgezonderd van de wereld voor anderhalve week. Maar gelukkig hebben de buren hun WiFiwachtwoord gedeeld, dus nu hebben we wel WiFi.