Spy

12. Logan blijft slapen

Mijn telefoon gaat over. Ik neem op en Drew spreekt me meteen aan. 'Je staat overal op internet,' zegt hij.

'Wat?' roep ik verbaasd. Dit kan niet.

'Door die crimineel uit te schakelen. Mensen hebben foto's en filmpjes gemaakt en die op internet gezet. Het is nu al meer dan duizend keer geliked en gedeeld.'

'Dat was niet de bedoeling!'

'Dat weet ik maar we kunnen het onmogelijk allemaal weghalen, want dat valt op. Mensen vinden je een heldin, Ca. De mensen letten nu op je, alsjeblieft zorg dat je geen opvallende dingen meer doet. Normaal meisje, weet je nog.'

'Is goed, ik doe mijn best.' Hij hangt op en ik zucht. Fijn.

Ik zet de televisie aan en zap naar verschillende zenders. Op de nieuwszender blijf ik even hangen. 'De moord is onopgelost en de politie onderzoekt het lijk op vingerafdrukken. Wat zeker is, is dat de man gewurgd is. Maar meer is niet bekend,' zegt de reporter. Hij staat voor het politiebureau hier in de buurt. Het gaat sowieso om de man die ik heb gewurgd, zodat hij geen bom af kon laten gaan. Hij wilde de kluisdeur opblazen en zo de waardevolle spullen meenemen. En hij had daarbij onschuldige mensen willen vermoorden.

'Alweer een onverklaarbare moord, maar nu hier in Amerika. Laten we hopen dat de daders snel gepakt worden.' Correctie, dader. Ik zap naar de plaatselijke nieuwszender, waar iets over mij verteld wordt.

'Vandaag heeft Dakota Hamilton, een achttienjarig meisje, de Tasjesdief gepakt. Ze betrapte hem op het moment dat hij een tas van een oudere vrouw stal. Ze twijfelde niet, zo vertelde ze aan de politie. Ze rende hem achterna en nam hem in een greep. Achteraf vertelde ze dat ze geen beloning wil, ook al heeft ze daar recht op, en dat ze het een noodzaak vond om achter de man aan te rennen.' De journalist staat op de plek waar het vandaag allemaal gebeurde. Het is er nu weer rustig.

Het verbaast me niks als ik morgen vragen krijg op school.

Ik sluit de televisie af en sla nog wat tegen mijn boksbal, die ik opgehangen heb op mijn kamer. Ik moet echt opletten met wat ik doe. Ik wil geen aandacht trekken. Dat is alles wat je niet wilt als spion.

'Dakota?' hoor ik iemand schreeuwen van buiten. Ik stap mijn balkon op en kijk naar beneden.

'Logan?' Wat doet hij hier?

'Kan ik binnen komen?' Ik kijk achterom, naar binnen. Niet dat dat veel zin heeft, want ik ben hier alleen. Maar ik moet doen alsof mijn vader en broer ook thuis zijn.

'Ja, maar je moet wel stil zijn. Mijn vader mag echt niet wakker worden, want dan vermoordt hij je.' Hij knikt. 'Kun je klimmen?' Hij knikt en pakt de regenpijp vast. Even later staat hij naast me op het balkon. 'Wat doe je hier?' vraag ik.

'Ik wilde je zeggen dat ik het knap vind dat je die crimineel pakte. Je bent maar een normaal meisje, maar toch kun je een crimineel aan.' Hij glimlacht, waardoor zijn witte tanden te zien zijn in het maanlicht. 'Wat doe je eigenlijk zo laat nog wakker?'

'Ik kon niet slapen.' Ik loop naar binnen en ga op bed zitten. Logan volgt me en gaat naast me zitten. Hij kijkt me aan en blikt kort naar mijn lippen, voordat hij weer naar mijn ogen kijkt. 'Maar bedankt voor je compliment.' Ik glimlach een beetje ongemakkelijk. Een gaap ontsnapt uit mijn mond en ik sla snel mijn hand voor mijn mond.

'Je bent moe. Ga liggen.' Hij legt me voorzichtig neer en legt de deken over me heen. 'Ik ga weer. Welterusten.' Hij loopt naar mijn balkon, maar ik houd hem tegen. Wat doe je, Cara? Hij moet weg. 'Wat is er?' Hij komt naast me zitten op het bed.

'Wil je hier blijven tot ik slaap?' Hij knikt, trekt zijn schoenen uit en gaat naast me liggen. Ik weet niet wat me bezielt maar het gaat vanzelf. Alsof mijn verstand verdwenen is. Ik moet als spion altijd op mijn hoede zijn en nu laat ik mijn opdracht in mijn huis, waar een aantal wapens liggen. Hij slaat zijn arm om me heen en trekt me dichter tegen hem aan.

Ik val al snel in slaap met Logan tegen me aan.

~

Ik word al vroeg wakker. Ik schrik als ik een arm om me heen voel en krijg herinneringen terug van vannacht. Logan stond voor mijn balkon. Hij gaf me een compliment en toen hij weg wilde gaan, hield ik hem tegen. Ik haal zijn arm van me af en pak wat kleren uit mijn kast.

'Dakota?' Ik draai me verschrikt om naar Logan, die blijkbaar wakker is geworden.

'Logan, je moet echt weg. Als mijn broer je ziet, wordt hij woedend. Hij vond het al niet goed dat jij me ophaalt elke ochtend. En als hij ontdekt dat je hier bent blijven slapen, lig je morgen onder de grond.' Het is waar. Als Ray erachter komt, heeft hij maar één kogel nodig om ons beide te vermoorden.

'Oh shit. Ik zal zo snel mogelijk gaan. Ik wacht je op in de auto, goed?' Ik knik.

'Ik zal wat eten voor je meenemen.' Hij klimt mijn balkon af en ik denk na over wat voor idiote actie ik nu weer heb gedaan. Sinds ik Logan ken, doe ik alleen maar stomme dingen. Dingen die ik normaal nooit zou doen.

Waarom vond ik het niet erg dat hij bij mij sliep? En waarom stond ik dat toe? Ik ben echt een idioot. Ik moet blij zijn dat er geen camera's in dit huis hangen, anders was Logan nu dood geweest.

Een kwartier later ben ik klaar en stap ik bij Logan in zijn auto. 'Hier is je eten.' Hij mompelt een bedankje en start dan de auto.

'Heeft je broer niets gemerkt?' Ik schud mijn hoofd. 'Ga je vanmiddag mee? Mijn vrienden willen je graag ontmoeten nadat je die crimineel hebt gepakt.'

'Ja, is goed.'

Ik vind het volgende hoofdstuk echt heel erg leuk.