Spy

Bonus 1. Ze is mijn type niet

Dakota, of Cara, hoe ze dan ook heet. Is nu al een week uit mijn leven en ik heb veel nagedacht. Ik weet het echter nog steeds niet. We hadden het zo gezellig samen en ik wil dat niet kwijt, maar ik weet niet of het voor haar net zo echt voelde als voor mij.

Ik mis haar verschrikkelijk, maar ik weet niet of ik Cara mis. Ik mis Dakota, het meisje dat geen mensen heeft vermoord. Het meisje waar ik verliefd op werd.

'Logan, kom je kamer nou eens uit!' roept mijn moeder vanaf de andere kant van de deur. Ik reageer echter niet, want wat heeft het voor zin om mijn kamer uit te komen als ik daarna toch weer in bed ga liggen? Ze klopt op de deur, niet dat het veel zin heeft, want ze komt toch wel binnen, ook al zeg ik dat het niet mag.

'Logan, waarom lig je nog in bed?'

'Omdat het toch geen zin heeft om iets te doen. Ik kan alleen maar denken aan Dakota, of Cara. Hoe ze dan ook mag heten.' Nadat ik thuiskwam vorige week, nadat Cara zichzelf had onthuld, was ik zo verdrietig en gefrustreerd dat ik mijn moeders favoriete vaas heb gesloopt. Het was niet de bedoeling, maar het gebeurde gewoon. Ik snap gewoon niet waarom Cara zoiets kan doen.

'Je houdt nog van haar, niet?'

'Ik weet het niet, mam. We hadden het altijd zo gezellig en ze was gewoon-.' Ik kap mezelf af, omdat ik niet weet wat ik wil zeggen.

'Perfect?'

'Nee. Ja. Weet ik veel,' mompel ik.

'Je houdt nog van haar,' constateert ze. 'Luister, ik snap dat je boos en verdrietig bent. Ik ben ook teleurgesteld. Ik had haar heel anders ingeschat, maar ze heeft wel een reden voor alles wat ze heeft gedaan. Die heeft ze gezegd, toch?' Ik knik. 'Dan is het nu aan jou de taak om te achterhalen of je dat een goede reden om te liegen vindt, of niet.'

'Bedankt, mam.' Ze slaat haar armen om me heen en blijft zo een paar minuten zitten.

'Graag gedaan, liefje. En als ik je nog een tip mag geven, denk niet zo veel na. Doe je dagelijkse dingen, dan kom je er vanzelf achter of je Cara erbij wilt hebben of niet.' Ik glimlach en volg haar bewegingen terwijl ze opstaat en de kamer uit loopt.

Ik haal diep adem en sta op. Misschien moet ik toch maar van mijn bed afkomen. Misschien heeft mijn moeder gelijk. De hele tijd liggen treuren heeft geen zin. Ik moet verder met mijn leven en dan bedenken of ik Cara kan vergeven of niet.

Ik pak mijn telefoon en bel Max.

'Logan?' zegt hij verbaasd als hij opneemt. 'Waarom bel je, is er iets gebeurd?'

'Nee, ik wil weer mijn normale leven oppakken.'

'Ga je Cara niet vergeven?'

'Dat weet ik nog niet. Dat bedenk ik nog wel, maar voor nu ben ik klaar met dat depressieve gedoe en wil ik weer genieten van mijn leven.'

'En wat wil je gaan doen?'

'Weet ik veel. Gamen of zo?'

'Is goed. Ik bel de rest en we komen er meteen aan.' Max hangt op en een halfuur later staan ze alle vier in de woonkamer. Ik start de game op.

~

'Taylor, hoe gaat het nou eigenlijk tussen jou en Kristin? Ik heb haar al lang niet meer gezien,' begint Thom ineens na een uur.

'Ik vond haar niet meer zo leuk als eerst en heb het uitgemaakt,' is het enige wat hij zegt. Kon ik maar gewoon uit elkaar gaan omdat iemand van ons de ander niet meer leuk vond. Als we dan toch uit elkaar moesten gaan, dan liever zo.

'Waarom komen we dat nu pas te weten?' vraagt Max nu.

'Geen idee.' We gamen nog een uur, waarna Anthony begint te praten.

'De nieuwe club is vorige week geopend. Zullen we er vanavond naartoe gaan? Dan kun jij je gedachten verzetten, jij je vrijheid vieren en wij een meisje of jongen zoeken.' Hij kijkt eerst naar mij, dan naar Taylor en vervolgens naar de anderen.

~

'Hier.' Max heeft vijf biertjes in zijn handen en laat ons er allemaal één pakken. Ik drink het meteen op en scan de ruimte. Er zijn teveel meisjes met veel te korte rokjes en bijna doorschijnende topjes die veel te diep zijn uitgesneden.

Al snel ben ik de jongens kwijt. Anthony zie ik ergens in een hoekje staan met een meisje. Het meisje drukt haar lippen op zijn mond en ik kijk meteen weg. Meer dan dat hoef ik niet te zien. De andere jongens zie ik niet meer. Max zal wel weer bij de bar staan, Thom zal wel op zoek zijn naar een leuke jongen en Taylor zal ook wel ergens zijn.

Ik besluit naar de dansvloer te gaan en dan zie ik wel. Er komt al snel een meisje bij me dansen. Het meisje heeft een shirtje dat zo diep uitgesneden is dat haar borsten er bijna uitvallen en haar broekje is meer een onderbroek dan een broekje. Vroeger zou ik haar goed genoeg voor een avond vinden. Na Cara vind ik het meisje voor me verschrikkelijk. Ze heeft al wat alcohol op, te zien aan haar manier van bewegen. Ik heb nu al een hekel aan dit kind. Ik negeer haar, maar zodra ze haar felrode lippen op mijn mond probeert te duwen, duw ik haar weg.

'Ik ben niet geïnteresseerd,' snauw ik, waarna ik nog net haar boze blik zie voordat ik wegloop en nog een drankje bestel. Ik ga op één van de krukken zitten en wacht op mijn drankje. Het meisje achter de bar leunt op de bar terwijl ze me aankijkt.

'Jij ziet eruit alsof je wel een gratis drankje kan gebruiken.' Ze klinkt niet zo slijmerig, maar meer grappend. 'Ik heb gezien hoe je dat meisje wegduwde.'

'Ze is mijn type niet.' Mijn type bestaat niet. Godver, nu denk ik weer aan Cara, terwijl deze avond juist was om haar voor eventjes te vergeten. Ik neem snel een slok van mijn bier en glimlach naar het meisje voor me.

Deze meid heeft waarschijnlijk kaartjes voor Shawn Mendes op 7 maart 2019 in Amsterdam!