Spy

29. Vier opties

Hey! Ik doe dit normaal eigenlijk nooit. En dit is ook een extreme uitzondering. Maar ik ga even twee mensen promoten, omdat ze de leukste reactie in het boek 101 Dingen Die Je NIET Moet Doen van @Mathijn hebben gegeven (stiekem promoot ik nu ook dat boek ;) ). En hun prijs is een promotie in dit boek.

De winnaars zijn @IrisTheDonut en @jintheYTfreak88 (tijdelijk @Blokkeer_Mij88 ). Bekijk allemaal even hun profielen en druk eventueel ook op het volg-knopje. Lees ook even hun boeken! Het is het zeker waard. Ze hebben deze prijs verdiend! Gefeliciteerd!

Als jij ook een leuke prijs wilt winnen, moet je 101 Dingen Die Je NIET Moet Doen maar even gaan lezen ;). Het is echt een leuk boek.

Jullie kunnen nu het hoofdstuk gaan lezen.

'Drew!' roep ik door mijn telefoon. 'Kom nu naar huis toe!' Ik weet echt niet wat ik moet doen.

'Is er een noodgeval? Ik kom er nu aan!' Hij sluit meteen zijn mobiel af en ik gooi de mijne op tafel. Ik zucht gefrustreerd om mijn stomme actie en zak neer op een stoel.

Na tien minuten hoor ik een sleutel en staat Drew in de kamer. 'Ca, wat is er?' Hij klinkt een beetje bezorgd. Maar dat is ook wel logisch, want ik heb nog nooit naar hem geschreeuwd dat hij naar me toe moest komen. Toch straalt hij kalmte uit.

'Ik heb een hele domme fout gemaakt en als ik het vertel ga je sowieso boos worden, maar ik weet niet hoe ik het op moet lossen want ik kan onmogelijk twee mensen tegelijk zijn op dezelfde plaats. Ik voel me zo dom nu. Drew, wat moet ik doen!' ratel ik. Drew gaat rustig zitten. Zijn kalmte, die me normaal kalmeert, helpt me helemaal niet dit keer.

'Rustig, Cara. Neem diep adem en vertel dan wat je hebt gedaan. Ik beloof dat ik niet boos zal worden. Goed?' Ik knik voorzichtig en adem diep in, om de lucht vervolgens weer uit te ademen.

'Het is een lang verhaal. Maar om het kort samen te vatten. Ik heb toegestemd met het idee om bij een ontmoeting met Cara te zijn. Als Dakota.' Ik wrijf zuchtend over mijn voorhoofd en kijk Drew afwachtend aan.

'Oké. Ik snap nu waarom je zo in paniek bent. Maar we verzinnen wel iets. Laat me even nadenken. Wanneer is de ontmoeting?' Ik haal mijn schouders op.

'Er is nog niks afgesproken.' Hij knikt, staat op en loopt naar zijn kamertje hier in huis. Ik blijf piekerend achter. Ik maak het mezelf zo moeilijk. Na een half uur komt hij weer terug. Hij gaat weer zitten en blijft even stil. Dan begint hij te praten.

'Ik heb een paar opties. De eerste is dat we iemand kunnen vermommen als Cara. Je hebt altijd je muts en masker op, dus niemand zal weten dat het niet de echte Cara is. Jij gaat dan gewoon als Dakota. Het nadeel is wel dat de nep Cara niet kan praten, omdat de stem niet hetzelfde is als de jouwe.' Ik knik bedenkelijk. Drew gaat verder.

'De tweede optie is dat Dakota uit het zicht van Cara wil blijven en je ergens in de bosjes, of waar dan ook, zit. Je bent niet te zien voor iemand en kan dus onopgemerkt wegsluipen om terug te komen als Cara. Nadat je als Cara weg bent, kleed je je razendsnel weer om naar Dakota. Een nadeel is wel dat je het risico loopt dat Logan Dakota komt zoeken en ze er niet is. Dan heb je een probleem, dus dan moet je goede afspraken maken.'

'Oké,' mompel ik twijfelend.

'De derde optie is om Dakota af te laten zeggen. Ze wil toch niet mee. Maar daarmee moet je wel de jongens teleurstellen. En je moet een reden bedenken waarom je niet mee wil.' Opnieuw knik ik. 'Je kan ook erbij zijn als Dakota en de jongens laten wachten op Cara, die uiteindelijk niet komt. Maar dat is misschien ook een beetje verdacht.'

Vier opties. Eén keuze. Dit is veel te moeilijk. Ik kan mezelf wel in deze situatie wringen, maar ik kom er niet meer uit. Wat heb ik gedaan? Deze vier mogelijkheden zijn nou niet echt bepaald onverdacht.

In mijn hoofd maak ik positieve lijstjes en negatieve lijstjes voor alle opties, iets wat ik altijd doe als ik voor moeilijke keuzes sta.

'Ik denk dat ik voor de tweede optie ga. Ik wil niet dat de jongens gaan denken dat Dakota en Cara niet tegelijk bij elkaar kunnen zijn. Dus de derde en vierde optie vallen af. Maar ik vind het niet handig om een ander in te schakelen om Cara te spelen. Ik weet zeker dat de jongens weer dingen gaan vragen en diegene kan geen goed antwoord geven. Optie één valt dus ook af.'

'Dat is te begrijpen.'

'Maar ik wil wel dat er iemand bij is die me kan helpen als één van de jongens opzoek gaat naar Dakota. Kan er dan iemand zijn die ze tegenhoudt of zo?' Drew knikt bedenkelijk.

'Ray kan je vast wel helpen. Hij bewaakt de plek waar Dakota gaat zitten en zorgt dat er niemand bij komt. Weet je al waar jullie af willen spreken?' Ik schud mijn hoofd. 'Mooi. Regel maar een plek met afgesloten ruimte met onopvallend raam. Zo'n verhoorkamer, bijvoorbeeld. Ik ken nog wel een ruime verhoorkamer die niet meer gebruikt wordt. Dit is het adres.' Hij krabbelt iets op een briefje en schuift het naar me toe.

'Oké.'

'Goed, ik ga nu want ik heb nog dingen te doen. Er is weer eens iemand die iets heeft verpest. Ik hoor het wel als je hulp nodig hebt. Vertel jij Ray wat hij moet doen?' Ik knik en Drew staat op. Even later hoor ik de deur in het slot vallen en ben ik alleen.

Meteen bel ik Ray om hem te vertellen over zijn taak. Hij gaat akkoord en komt hiernaartoe, zodat we wat kunnen praten en een film kunnen kijken. Al zijn trainingen zijn al geweest en ik heb ook niets meer te doen. Ik zet alvast chips, drinken en glazen op tafel en zoek een leuke film uit.

Tien minuten later hoor ik een sleutel in het gat en komt Ray de woonkamer binnen. 'Hey,' mompelt hij. Ik begroet hem terug en ga zitten op de bank. Hij komt naast me zitten en pakt wat chips uit de zak. Hij leest de beschrijving van de film en knikt goedkeurend. Hij start de film en zakt onderuit. Ik neem een hand chips en zak dan ook onderuit.

Ik leun tegen zijn schouder en val langzaam in slaap. De deurbel houdt me wakker. Ik sta zuchtend op en loop naar de deur. Ik gaap en open de deur voorzichtig.

'Logan?'