Spy

4. Tien exen

Al de hele nacht ben ik bezig om het adres van Mariah Cosbeys op te zoeken. Maar ze heeft er erg veel voor over om het zo geheim mogelijk te houden. Ik heb wel al een hele hoop andere informatie gevonden over haar. Zo weet ik bijvoorbeeld dat ze stinkend rijk is en geen partner heeft. Wel een kind. Luca Cosbeys. Het meisje is net drie. Meer is er niet over Luca bekend. Mariah is blijkbaar erg bekend in het zakenleven. Ze is bijna vijfendertig en heeft nu al een heel rijtje exen. Maar het wordt mij niet duidelijk van wie ze Luca heeft gekregen. Er zijn drie opties. Maar alle drie de mannen hebben lichte haren, geen enkele man heeft zwart haar. Of Luca is 'geadopteerd'.

Ik weet een hoop over haar liefdesleven, maar de rest van haar privéleven blijft helaas privé. Ik weet wel hoe het huis eruit ziet.

Over haar liefdesleven weet ik dat ze nu al tien exen heeft, binnen zeven jaar. Allemaal mannen veel jonger dan zij. Ze heeft een voorliefde voor mannen met blonde haren met een goed inkomen. En omdat ze bijna allemaal blond zijn geweest, kunnen zij onmogelijk de vader van Luca zijn. Zwart haar is namelijk dominant aan blond haar. En omdat de exen van drie jaar geleden allemaal blond waren, en Mariah ook, kan het nooit dat Luca een nakomeling van Mariah is. Ze kunnen onmogelijk dezelfde genen hebben.

Ik kan haar adres nergens vinden op internet. Het adres van haar hoofdkantoor kan ik wel vinden. Ik zoek het op en kijk in welke stad het is. Londen. Dan moet ze dus ergens in de buurt van Londen wonen. Dat is al een hele stap voor mij. Nu weet ik in ieder geval waar ik ergens moet gaan zoeken. Ik moet nu alleen haar adres nog achterhalen. En ik weet toevallig mensen die daar heel goed in zijn.

Ik pak mijn mobiel en bel Zarena. Ze neemt vrijwel meteen op. 'Hallo, met Zarena.'

'Cara hier. Ik heb je hulp nodig. Jij weet toch de trucjes van onze internetgasten?'

'Ja. Ik kan je wel komen helpen nu. Ik heb toch niks meer te doen.'

'Oké, bedankt.' Ik hang op en wacht tot ze hier is. Zarena heeft veel verstand van internet en het opzoeken van adressen. Zij leidt daarom ook een deel van de IT'ers van de organisatie op. Ondertussen pak ik wat te drinken. Als ik het op heb, gaat de bel. Zarena staat voor de deur en glimlacht vrolijk als ze me ziet. Ik laat haar binnen en ze gaat meteen achter de laptop zitten.

Ze logt in op haar account op een speciale site van de organisatie en zoekt meteen Mariah Cosbeys op. Het dossier laadt even, maar al snel staat er een lijst van gegevens en een foto van de vrouw op het scherm.

De site heeft verschillende onderdelen. Zarena is officieel een trainster van de IT'ers, waardoor zij dat soort informatie krijgt te zien en op kan zoeken. Op mijn account kan ik alleen mijn trainingsschema zien en een map waar informatie staat over mensen die ik in de gaten moet houden. Maar omdat Mariah geen officiële missie is, kan ik geen informatie van haar zoeken op mijn account.

'Staat hier tussen wat je zoekt?' Ze laat mij weer achter de laptop zitten en ik lees globaal alle informatie door.

Mariah Cosbeys, zakenvrouw uit Londen. Geboren in Lyon, maar opgegroeid in Rome. Daarna verhuisd naar Londen om haar bedrijf te starten. Ouders zijn Spaans en Frans. Woont in een rijke buitenwijk van Londen.

Ik zie het adres staan en schrijf het meteen op. Ik bedank Zarena en kijk naar de andere informatie. Er staan nog meer bruikbare dingen, die ik ook opschrijf in mijn boekje.

'Heb je alles?'

'Ja, bedankt.' Ze sluit haar account af, omdat het eigenlijk verboden is om gebruik te maken van je account van privédoeleinden of je account uit te lenen aan een ander.

'Hoe gaat het nu met je?'

'Eerlijk? Het gaat echt slecht. Ik mis hem. Elke dag. En door het gesprek van laatst, voel ik me alleen slechter. Ik denk dat hoop houden niet goed voor me is. Ik geef op.'

'Nee, Cara. Ik verbied je om op te geven. Je kunt elke missie aan. En zoiets als dit niet? Dat is onmogelijk. Je geeft niet op. Je moet gewoon geduld hebben.' Ik zucht. Het zou fijn zijn als ze het een keer met me eens was. Dat ze zou inzien dat dit niet goed voor mij is. Dat ik hier echt weg moet.

'Het spijt me, Zarena. Maar ik ga niet naar je luisteren. Ik geef op. Ik vertrek. En ik ga verder met mijn leven.'

Ze zucht en schudt teleurgesteld haar hoofd. 'Cara.' Ik schud snel mijn hoofd. Ze moet weten dat ik niet om te praten ben. Na haar verhaal van een paar dagen geleden heb ik hoop gekregen. En daar kan ik niet tegen. Want dan word ik teleurgesteld en dat kan ik niet aan.

'Zarena, geloof me. Ik weet wat goed voor me is en ik weet dat dit niet goed voor me is.' Ze zucht nogmaals, maar blijft stil. Ze is het duidelijk niet met me eens, maar wilt dat niet zeggen. 'En ik weet dat jij liever hebt dat ik hier blijf. Maar dan kan ik niet meer fatsoenlijk over straat, zonder dat ik op moet letten dat ik geen bekenden tegenkom. Ik kan het niet, Zarena. Het spijt me.' Ik zoek vliegtickets naar Londen op en kies een geschikte datum. Vliegtickets naar Australië kan ik nog niet boeken, helaas, want ik weet niet wanneer ik ga.

Maar dat ik ga, is zeker. Ik kan hier niet blijven. Ik kan het echt niet. Logan zal me toch niet missen. Hij is nu al twee maanden zonder mij en heeft nog niets van zich laten horen. Hij voelt zich duidelijk niet zoals ik. Ik ruik constant zijn geur in mijn huis, alsof hij hier dagelijks over de vloer komt. En hij gaat gewoon verder met zijn leven.

'Beloof me dat je regelmatig op bezoek komt.'

Credits naam mijn oude biologiedocente die ons geleerd heeft over genen en al die shit. Dus als er iets niet klopt, geef haar maar de schuld :).