Spy

30. Zijn schatje

HAHAHAH jullie reacties bij het vorige hoofdstuk toen jullie 'Logan?' lazen. Jullie waren allemaal geschokt terwijl er niks gebeurt. Sorry, dat vind ik heel erg grappig.

'Logan?'

'Hoi, kan ik even binnenkomen?'

'Ja, tuurlijk.' Ik stap opzij uit de deuropening en laat Logan binnen. Is hij helemaal op zijn krukken hierheen komen lopen? Hij is gestoord. Ik ga voor hem uit naar de woonkamer. 'Collin, Logan is hier.' Ray kijkt kort op, om vervolgens weer naar de film te kijken.

'Kun je even de kamer uitgaan?' vraag ik aan hem als hij mijn blikken negeert. Hij staat zuchtend op.

'Voor jou doe ik alles, Dakota. En jij.' Hij kijkt naar Logan en gaat dan verder. 'Doe haar geen pijn, want anders heb je een tweede gebroken been. Of erger.' Logan knikt geruststellend.

'Collin!' roep ik. 'Bedreig hem niet! Hij doet niets!' Ik duw Ray de kamer uit.

'Ik bedreig hem niet. Ik waarschuw hem!' roept hij terug, terwijl hij de trap oploopt. Ik kijk Logan verontschuldigend aan.

'Sorry voor Collin. Hij is nogal beschermend.'

'Geeft niets.'

'Waarom ben je hier?' Ik wijs hem naar de bank, waar hij op gaat zitten. Ik ga naast hem zitten en neem nog een slok van mijn drinken. 'Wil je ook wat drinken?'

'Ja, lekker. Heb je cola?' Ik knik en pak een glas. Ik schud wat cola voor hem in en geef het aan hem. 'Maar om je eerste vraag te beantwoorden; Ik verveelde me en had niets te doen. Ik kan nu niet zo veel.' Hij wijst naar zijn been. Hij grinnikt kort.

'Dus dan kom je te voet hiernaartoe?' Ik kijk hem dringend aan. Dit had hij echt niet moeten doen.

'Ja, wat had ik anders moeten doen? Ik kan nu niet autorijden en om Max op te bellen of hij me kan brengen, lijkt me ook geen handig idee.' Hij glimlacht en neemt een slok van zijn drinken. Ik druk een korte kus op zijn lippen en neem dan ook een slok van mijn drinken.

'Je had het echt niet moeten doen. Kom, ik breng je naar huis.' Ik sta op en ga onderaan de trap staan. 'Collin! Ik leen even je auto om Logan naar huis te brengen!' Logan is inmiddels achter me komen staan.

'Doe voorzichtig. Ik wil niet dat mijn schatje iets overkomt!'

'Zijn schatje? Ik dacht dat je mijn schatje was?' plaagt Logan me.

'Collin heeft het over de auto. Zijn auto is zijn schatje.' Logan kijkt me ongelovig aan.

'Ik weet niet of ik opgelucht moet zijn of niet,' lacht hij. Ik lach met hem mee. Ik pak snel de autosleutels van Ray uit het bakje en help Logan dan de auto in. Als hij zit, ga ik achter het stuur zitten en rijd ik weg.

'Kom je nog even mee naar binnen?' vraagt Logan als we er zijn. Ik twijfel, maar hij trekt me al mee naar binnen. Hij neemt me mee naar zijn kamer.

'Wat wil je gaan doen?' vraag ik aan hem. Hij glimlacht geheimzinnig.

'Nou, ik wil eigenlijk wel wat meer weten over je leven voordat je verhuisde?'

'Het was niet heel erg bijzonder. Ik had een vriendje, een lieve vriendin, mijn familie was normaal. Ik had gewoon een normaal leven. Heel anders dan nu.' Blijf rustig, doe normaal, doe alsof je dit echt hebt meegemaakt.

'Heb je nu nog contact met je vrienden?'

'Ja, maar niet meer zo veel als eerst.'

'Waarom ging het uit met je vriendje, als ik dat vragen mag?' Ik zucht.

'Hij kon er niet mee leven dat ik verhuisde en maakte het uit. Hij zei dat hij niet aan een lange-afstandsrelatie wilde doen en maakt het daarom uit, een week voordat ik wegging.'

'Wat een sukkel. Ik zou het nooit met jou uitmaken.' Hij laat een stralende glimlach zien en mijn wangen worden rood. Ik bijt op mijn lip en plant dan een kus op zijn mond.

'Dat is lief,' mompel ik tegen zijn lippen aan. Ik laat hem langzaam los en kijk hem aan. 'Maar ik moet zo gaan. Ik denk niet dat Collin het zo leuk vindt dat ik nog steeds niet terug ben.'

'Laat hem maar wachten. Ik vind het zo ook best leuk,' grijnst Logan. 'Dus, blijf nog maar even.'

'Goed. Ik stuur Collin wel even een berichtje dat hij mij nog niet thuis hoeft te verwachten.' Even later heb ik een berichtje gestuurd en krijg ik een antwoord terug. 'Hij vindt het niet zo goed,' lach ik. Ik laat Logan het berichtje zien en hij lacht ook.

'Zullen we een film kijken?' Logan kijkt me vragend aan. Ik knik en hij staat op om de televisie aan te zetten. Hij start Netflix op en zoekt een leuke film. 'Deze?' Ik knik en leun tegen hem aan. Hij start de film. Ik kijk geïnteresseerd naar de beelden op het scherm van de televisie.

Zodra ik even naar Logan kijk, kijkt hij snel weg. 'Wat?' glimlach ik en ik trek mijn wenkbrauwen op.

'Niks,' zegt hij.

'Nee, zeg! Ik weet echt wel dat je me aanstaarde!'

'Je bent mooi,' fluistert hij. Mijn wangen verkleuren en ik bijt in mijn lip. 'Word je nu verlegen?' grijnst hij. Ik maak een verontwaardigd geluidje.

'Wat?' piep ik. Hij lacht kort en glimlacht dan.

'Je hoeft niet verlegen te worden. Ik vertelde gewoon de waarheid.' Ik vind het echt heel erg lief dat hij dat zegt. Mijn wangen verkleuren weer lichtjes en ik druk een kus op zijn mond als bedankje. 'Ga je me elke keer een kus geven als ik je een compliment geef? Want dan ga ik continu complimentjes geven.' Hij grijnst sullig naar me en ik schud lachend mijn hoofd.

'Logan!' De deur vliegt open en zijn moeder zet een pas de kamer in. 'Oh, hoi. Ik wist niet dat je hier was. Maar dat verklaart wel de vreemde auto op de parkeerplaats. Ik laat jullie wel even alleen.'

'Nee, wacht. Wat kwam je doen?' Arina zucht.

'Ik kwam vragen of je al plannen had over dat gedoe met Cara. Maar dat lijkt me nu niet de juiste timing. Ik vraag er morgen wel naar.' Ze glimlacht, maar haar ogen lachen niet mee en ze loopt de kamer uit.

'Ze is bezorgd,' mompel ik.

'Ik weet het, maar het komt allemaal goed.'

'Dat weet ik zeker.' Hij moest eens weten...

Na dit hoofdstuk komen er nog vijf hoofdstukken, twee epilogen, een Q&A, een dankwoord en zes bonushoofdstukken. Ik vind het echt jammer dat het boek al zo snel afgelopen is :(.